Kolejna literacka przygoda z twórczością Kazimierza Grochmalskiego wywołała we mnie wiele pozytywnych wrażeń.

Traktat o marionetkach” jest w moim odbiorze wyborną ucztą poetycką. Wiersze czyta się przyjemnie dzięki zachowanemu, wręcz melodyjnemu rytmowi. Słowa autora przepływają przez umysł niczym oddech zachwytu w tańcu.
Poezja Pana Kazimierza nie jest męcząca, wręcz uderza świeżością, rześkością bryzy morskiej. Tomik przeczytałam kilka razy, żeby poczuć zawarte w nim emocje i przekaz.
Pierwsza część książki - „W sercu piekła” nawiązuje do różnych relacji międzyludzkich i zmian, jakie zaszły z upływem czasu.
Kazimierz Grochmalski jest świetnym obserwatorem. Potrafi przelać w słowa swoje odczucia i spostrzeżenia. W moim mniemaniu posługuje się znakomitą formą przekazu.
Oprawa graficzna pierwszej części tomiku to fotografie. Przyznać muszę, że są to niebanalne ujęcia.
„Wyprawa do Krainy Konfitury” to istna uczta dla oczu.
Dlaczego?
Otóż, w tej części wykorzystano piękne, kolorowe rysunki, można by powiedzieć, że stanowiące obrazy, będące odzwierciedleniem treści poszczególnych wierszy.
Trzecia część tomiku to „Wyzwolenie marionetki”, w której również można znaleźć rysunki, ale też głębokie przemyślenia dotyczące istnienia człowieka, przemijania, popełniania błędów, czy zagubienia.

Reasumując. Poezja Pana Kazimierza wg mnie, nie jest banalna, czy też tuzinkowa. Każdy wiersz zawiera przekaz i silne emocje.
„Traktat o marionetkach” jest połączeniem świetnej oprawy graficznej z niezwykłą wymową poszczególnych wierszy.
Przeczytałam go z ogromną przyjemnością i szczerze polecam.

Kolejna literacka przygoda z twórczością Kazimierza Grochmalskiego wywołała we mnie wiele pozytywnych wrażeń.

Traktat o marionetkach” jest w moim odbiorze wyborną ucztą poetycką. Wiersze czyta się przyjemnie dzięki zachowanemu, wręcz melodyjnemu rytmowi. Słowa autora przepływają przez umysł niczym oddech zachwytu w tańcu.
Poezja Pana Kazimierza nie jest męcząca, wręcz...