Przeszłam z tą książką przez różne etapy: od znużenia do zachwytu. Jak sami widzicie: działo się! ;) Do setnej strony czułam się nieco przytłoczona toczącym się śledztwem. Nigdy nie ukrywałam, że wolę, gdy rozwikłaniem tajemnicy zajmują się same osoby poszkodowane - zwykli ludzie, którym przytrafiło się jakieś nieszczęście/są prześladowani/ktoś czyha na ich życie. Za opisami drobiazgowego śledztwa policyjnego raczej nie przepadam. Z tego powodu poczułam się trochę zniechęcona początkiem powieści, a potem nagle coś zrobiło PYK i z książki, którą można opisać hashtagiem #meh, zrobiła się książka #wow! Nagle na jaw zaczęło wychodzić coraz więcej sekretów członków rodziny Masonów, a zapewniam Was, w tej rodzince nikt nie jest święty! Jedni wrabiają drugich, każdy myśli o sobie, a dobro Daisy schodzi na dalszy plan. Świetnym dodatkiem są dyskusje prowadzone na Twitterze/Facebooku - dodają fabule nieco świeżości. Interesująca jest również postać detektywa Fawleya, którego - jakżeby mogło być inaczej - dręczą demony z przeszłości. No i samo zakończenie - co kilka rozdziałów podejrzewałam inną osobę o porwanie (i zamordowanie?) małej Daisy, ale to, co miało miejsce na kilku ostatnich stronach było dla mnie totalnym szokiem. Nie ma szans, żeby ktokolwiek domyślił się takiego rozwiązania zagadki. A jeśli komuś się jednak udało, to chylę czoło!

Przeszłam z tą książką przez różne etapy: od znużenia do zachwytu. Jak sami widzicie: działo się! ;) Do setnej strony czułam się nieco przytłoczona toczącym się śledztwem. Nigdy nie ukrywałam, że wolę, gdy rozwikłaniem tajemnicy zajmują się same osoby poszkodowane - zwykli ludzie, którym przytrafiło się jakieś nieszczęście/są prześladowani/ktoś czyha na ich życie. Za...