„Wierzyliśmy jak nikt” to jedna z najbardziej przejmujących i wzruszających powieści, jaką kiedykolwiek czytałam. Jestem zaskoczona tym, jak dobrze mi się ją czytało, mimo bardzo trudnego tematu. Opowiada bowiem o kryzysie AIDS w Chicago w latach osiemdziesiątych XX wieku. O życiu w cieniu przerażającej choroby, która przed wynalezieniem leku znacznie hamującego jej rozwój, zbierała krwawe żniwo, a mimo tego to życie było pełne nadziei. Mimo wszystko ci ludzie wierzyli jak nikt, że uda im się przetrwać, że ich przyjaciele przeżyją, unikną zarażenia, albo doczekają wynalezienia cudownego leku.
Akcja powieści biegnie dwutorowo – jesteśmy więc w „oku cyklonu”, spędzamy czas w Boystown, poznajemy tych chłopaków, jednych lubimy, innych nie rozumiemy, jeszcze innym współczujemy. Szczególnie głównemu bohaterowi, który tak bardzo, tak bardzo chciał żyć, miał plany i marzenia, był wrażliwy i empatyczny, kochał sztukę i lubił ludzi. Ale wszyscy bohaterowie dostali od autorki coś szczególnego – jakiś czar albo powab, albo irytującą cechę charakteru, przez którą możemy bliżej i lepiej ich poznać. Drugi tor, początkowo wydawał mi się mniej interesujący – matka w poszukiwaniu córki jedzie do Paryża, gdzie zatrzymuje się u starego przyjaciela i gdzie wspomnienia odżywają boleśniej niż się spodziewała. Mimo tej niechęci, okazało się, że wracałam do tej opowieści równie chętnie jak do pierwszej historii.
Autorka ma lekkie pióro i genialnie operuje prostotą. Opowiada o wszechobecnej śmierci, o naprawdę czarnej karcie z historii Chicago, jednak nie ucieka się do patosu. Posługuje się codziennością, przez co tak łatwo wczuć się czytelnikowi w ten świat i zrozumieć jego bohaterów. Zbliża czytelnika do tematu z taką subtelnością, że naprawdę trudno zauważyć ten moment, kiedy zaczyna ci zależeć na tych fikcyjnych, nomen omen, ludziach, kiedy zaczynasz przeżywać ich rozterki i płakać w trudnych dla nich sytuacjach.
Ta powieść złamała mi serce na naprawdę wiele różnych sposobów. Wycisnęła z oczu łzy, jednak nie w sposób tani i ckliwy, lecz prawdziwy i mądry. Utwierdziła mnie w wielu przekonaniach, otworzyła oczy na wiele spraw, które do tej pory mi umykały. „Wierzyliśmy jak nikt” to świetnie napisana, bardzo inteligentna i niesamowicie poruszająca powieść, którą polecam nawet najbardziej wymagającym czytelnikom.

„Wierzyliśmy jak nikt” to jedna z najbardziej przejmujących i wzruszających powieści, jaką kiedykolwiek czytałam. Jestem zaskoczona tym, jak dobrze mi się ją czytało, mimo bardzo trudnego tematu. Opowiada bowiem o kryzysie AIDS w Chicago w latach osiemdziesiątych XX wieku. O życiu w cieniu przerażającej choroby, która przed wynalezieniem leku znacznie hamującego jej rozwój,...

Bardzo długo i mozolnie szło mi czytanie tej książki. Chyba męczyłam ją pół roku. Ciągle ją odkładałam i mi obiecywałam sobie, że nie skończę tej nudy. Autorka porusza tu ważne tematy i ciekawe. Bardzo chciałam dobrnąć do końca. Książka jest jednak okropnie i w bardzo nudny sposób napisana. Mnogość nieistotnych opisów i wątków, powrotów do rozmów i wałkowanie ich po raz kolejny czy rozmów rozciąganych na siłę jest porażająca. Na siłę płodzenie nieistotnych nudnych stron, które odchodzą od głównego i ważnego tematu jest ogromna. Szkoda, że jest tak mało konkretnie i mało jest skupienia na głównym temacie.

Bardzo długo i mozolnie szło mi czytanie tej książki. Chyba męczyłam ją pół roku. Ciągle ją odkładałam i mi obiecywałam sobie, że nie skończę tej nudy. Autorka porusza tu ważne tematy i ciekawe. Bardzo chciałam dobrnąć do końca. Książka jest jednak okropnie i w bardzo nudny sposób napisana. Mnogość nieistotnych opisów i wątków, powrotów do rozmów i wałkowanie ich po raz...

Bardzo żałuję że nie podzielam zachwytów. Taki nośny i ważny społecznie temat a tak nużąco przedstawiony, w dodatku mam wrażenie, że może nastawiać negatywnie do bohaterów, chyba wbrew intencjom autorki. Ponadto narracja w moim odczuciu pisana pod nagrody, czyli byzaimponować recenzentom, niepotrzebnie utrudniając odbiór "szaraczkom".

Bardzo żałuję że nie podzielam zachwytów. Taki nośny i ważny społecznie temat a tak nużąco przedstawiony, w dodatku mam wrażenie, że może nastawiać negatywnie do bohaterów, chyba wbrew intencjom autorki. Ponadto narracja w moim odczuciu pisana pod nagrody, czyli byzaimponować recenzentom, niepotrzebnie utrudniając odbiór "szaraczkom".

To jest Powieść przez duże P. Początkowo podchodziłem do niej sceptycznie, ale ten sceptycyzm malał z każdą przeczytaną stroną. Yale Tishman słowami autorki opowiadał swoją historię, a ja coraz bardziej się z nim zaprzyjaźniałem. Historia dzieje się w dwóch liniach czasowych, a historia Fiony, mimo że mniej wciągająca, jest dobrym dopełnieniem historii głównej.
Książka jest jednocześnie smutna i radosna. Jednocześnie podniosła, jak i prosta. Jest pouczająca, ale nic nie narzuca i nie jest nachalna. Opowiedziana w piękny sposób i mimo, że fikcyjna, była warta przeczytania.

To jest Powieść przez duże P. Początkowo podchodziłem do niej sceptycznie, ale ten sceptycyzm malał z każdą przeczytaną stroną. Yale Tishman słowami autorki opowiadał swoją historię, a ja coraz bardziej się z nim zaprzyjaźniałem. Historia dzieje się w dwóch liniach czasowych, a historia Fiony, mimo że mniej wciągająca, jest dobrym dopełnieniem historii głównej.
Książka...

Czytałam i czytałam i nie chciałam, żeby się skończyła.
Piękna i warta przeczytania.
Historia przepleciona fikcją a jednak prawdziwa, aż czasami sprawiająca ból. Stawiam na półce- moje ulubione...

Czytałam i czytałam i nie chciałam, żeby się skończyła.
Piękna i warta przeczytania.
Historia przepleciona fikcją a jednak prawdziwa, aż czasami sprawiająca ból. Stawiam na półce- moje ulubione...

To przepiękna i poruszająca opowieść o miłości, przyjaźni, sztuce, bólu, bezsilności, pamięci o tych, którzy odeszli, nadziei, ale też powolnej jej utracie. Są tu dwie linie czasowe, jedna to perspektywa lat 80. zeszłego wieku w Ameryce, druga to lata współczesne. Mimo tego historia nie jest chaotyczna, wszystko jest spójne i przemyślane. Bohaterowie zostali starannie wykreowani, każdy z nich miał swoje zadanie. Nie mogę powiedzieć, że czytało mi się tę książkę szybko i przyjemnie, nie znajdziecie tu zwrotów akcji, pościgów i wybuchów. Zmusza natomiast do refleksji i uderza prawdą. Nie jest to łatwa pozycja ze względu na pióro autorki, jak i tematykę, ale na pewno ważna i warta przeczytania.

To przepiękna i poruszająca opowieść o miłości, przyjaźni, sztuce, bólu, bezsilności, pamięci o tych, którzy odeszli, nadziei, ale też powolnej jej utracie. Są tu dwie linie czasowe, jedna to perspektywa lat 80. zeszłego wieku w Ameryce, druga to lata współczesne. Mimo tego historia nie jest chaotyczna, wszystko jest spójne i przemyślane. Bohaterowie zostali starannie...

Na początku chciałam przerwać czytanie, pierwsze rozdziały mnie nudziły-kontynuowałam, ponieważ chciałam dać szansę tej historii, a raczej- wielu różnym, połączonym ze sobą historiom. Samo zwrócenie uwagi na problem dyskryminacji i epidemii AIDS w latach 80-tych, pokazanie środowiska gejowskiego i jego problemów - bardzo ciekawe i wciągające. Wątki z poszukiwaniem córki, sektą, detektywem czy historia Nory intrygujące, jednak dla mnie znacznie odbiegające od sedna i rozpraszające uwagę od głównego tematu, który został niewyczerpany i pozostawił niedosyt. Niektóre opisy się dłużyły i nie zachęcały do dokładnego czytania. W posłowiu autorka pisała, że chciała przypomnieć o historiach tamtych czasów- to jej sie udało, chętnie zaczęłam grzebać w temacie i dowiadywać się więcej na własną rękę. Po przeczytaniu książki pozostał smutek i przygnębienie.

Na początku chciałam przerwać czytanie, pierwsze rozdziały mnie nudziły-kontynuowałam, ponieważ chciałam dać szansę tej historii, a raczej- wielu różnym, połączonym ze sobą historiom. Samo zwrócenie uwagi na problem dyskryminacji i epidemii AIDS w latach 80-tych, pokazanie środowiska gejowskiego i jego problemów - bardzo ciekawe i wciągające. Wątki z poszukiwaniem córki,...

Ciężar tematu uwiera jak kamień w bucie, wywala ze strefy komfortu, nie pozwala być obojętnym. Mniej wrażliwych uczy empatii, pokazuje, że różnorodność to nie zbrodnia i jak wiele jeszcze przed nami pracy żeby zrozumieć innych.
I to tyle dobrego z książki.
Bohaterowie, klimat, dialogi, sytuacje, przemyślenia.. wypadają papierowo, jednowymiarowo.
Historia poprowadzona w dwóch wymiarach czasowych, zamiast wciągać i budować napięcie, ukazała tylko rozwarstwienie nie do przeskoczenia.
Lepiej czytało się części poświęcone współczesności chociaż to taki wybór jak między czymś szorstkim a mniej szorstkim czyli żaden.
Mam problem z tą powieścią, zbyt duże oczekiwania ale sam sobie to zrobiłem nakręcając się na tą pozycję.

Ciężar tematu uwiera jak kamień w bucie, wywala ze strefy komfortu, nie pozwala być obojętnym. Mniej wrażliwych uczy empatii, pokazuje, że różnorodność to nie zbrodnia i jak wiele jeszcze przed nami pracy żeby zrozumieć innych.
I to tyle dobrego z książki.
Bohaterowie, klimat, dialogi, sytuacje, przemyślenia.. wypadają papierowo, jednowymiarowo.
Historia poprowadzona w...

Pozycja polecana przez wile osób, z komentarzem na odwrocie "Porywająca opowieść...Nie oderwiecie się od tej książki". Mnie nie porwała,byłam bliska przerwania lektury, bo pierwszy rozdział tak mnie znudził. Dałam szansę i dobrnęłam do końca, cały czas licząc, że czymś szczególnie mnie ujmie. Miłości z tego nie będzie. Sama narracja bardzo w porządku, pięknie napisane, ale zdecydowanie można się od niej oderwać,nie jest to książka na dwa wieczory. Jakaś refleksja,ale smutna pozostanie.

Pozycja polecana przez wile osób, z komentarzem na odwrocie "Porywająca opowieść...Nie oderwiecie się od tej książki". Mnie nie porwała,byłam bliska przerwania lektury, bo pierwszy rozdział tak mnie znudził. Dałam szansę i dobrnęłam do końca, cały czas licząc, że czymś szczególnie mnie ujmie. Miłości z tego nie będzie. Sama narracja bardzo w porządku, pięknie napisane,...

To był zakup w ciemno. Nie ukrywam, że po pierwszych przeczytanych stronach zaczęły nachodzić mnie myśli czy to na pewno jest książka, którą chciałabym przeczytać - tematyka kompletnie mnie zaskoczyła i to tak konkretnie. Po raz pierwszy spotkałam się z tego typu powieścią. Nie jest to łatwa książka, jednak myślę, że warta przeczytania. Dość dramatyczna, ale jednocześnie ciekawa.

To był zakup w ciemno. Nie ukrywam, że po pierwszych przeczytanych stronach zaczęły nachodzić mnie myśli czy to na pewno jest książka, którą chciałabym przeczytać - tematyka kompletnie mnie zaskoczyła i to tak konkretnie. Po raz pierwszy spotkałam się z tego typu powieścią. Nie jest to łatwa książka, jednak myślę, że warta przeczytania. Dość dramatyczna, ale jednocześnie...