O ile pomysł dobry, o tyle wykonanie fatalne. Bohaterowie się zlewają w jedną wielką papkę, ponieważ każdy z nich zachowuje się w ten sam "ostry" sposób bycia. W pewnym momencie to wszystko staje się nudne i monotonne, a historia się dłuży. Zachowanie bohaterów nie mają uzasadnienia... Bardzo niedopracowana książka.

O ile pomysł dobry, o tyle wykonanie fatalne. Bohaterowie się zlewają w jedną wielką papkę, ponieważ każdy z nich zachowuje się w ten sam "ostry" sposób bycia. W pewnym momencie to wszystko staje się nudne i monotonne, a historia się dłuży. Zachowanie bohaterów nie mają uzasadnienia... Bardzo niedopracowana książka.

Właśnie skończyłam czytać powieść Michała Łowicza „Kandydat w imię zasad” i mam pewien dysonans. Lubię czytać powieści kryminalne, szczególnie polskich autorów i ta książka do pewnego momentu jest interesująca.

Kilkanaście lat wcześniej w czasie pełnienia służby, w dziwnych okolicznościach, zginął policjant. Obecnie jego syn, Witek Chaus chce wstąpić do policji, aby m.in. wyjaśnić sprawę śmierci ojca. Ktoś za wszelką cenę próbuje do tego nie dopuścić. W sprawę jest zamieszana była partnerka Chausa-ojca - Brona, od kilkunastu lat funkcjonariuszka Biura Spraw Wewnętrznych, czyli „policji w policji”, które zajmuję się zapobieganiem i zwalczaniem przestępczości popełnianej przez policjantów i pracowników Policji.

Autor ma niewątpliwe dobry warsztat literacki. Natomiast coś mi „zgrzyta” w przedstawionej nam historii kryminalnej, co mnie tym bardziej dziwi, że jak czytamy na okładce książki, autor jest psychologiem policyjnym. Zakładam więc, że powinien mieć pojęcie o służbie w policji. Przeciętny czytelnik nie zna kryteriów przyjęcia do pracy w Biurze Spraw Wewnętrznych Policji, ale chyba sprawdza się dokładnie takich ludzi. Poza tym owa policjantka z dużym stażem, trzyma od kilkunastu lat w swoim mieszkaniu narzędzie zbrodni ? No, błagam.

Nie wiem, czy zabrakło czasu lub pomysłu na intrygę kryminalną, czy jest to wiara, że czytelnik kryminału nie jest zbyt inteligentny i można mu wszystko „sprzedać”. Także szkoda, ponieważ książka miała potencjał, ale wg mnie, jest niedopracowana, takie jest moje subiektywne odczucie po jej lekturze.

Mam nadzieję, że inne książki Michała Łowicza są lepsze.

Właśnie skończyłam czytać powieść Michała Łowicza „Kandydat w imię zasad” i mam pewien dysonans. Lubię czytać powieści kryminalne, szczególnie polskich autorów i ta książka do pewnego momentu jest interesująca.

Kilkanaście lat wcześniej w czasie pełnienia służby, w dziwnych okolicznościach, zginął policjant. Obecnie jego syn, Witek Chaus chce wstąpić do policji, aby m.in....

Pierwsze zetknięcie z tym autorem - ogólnie wrażenia pozytywne.
Czyta się przyjemnie, chociaż w połowie lektury czytelnik jest już prawie pewny zakończenia głównego wątku w książce. Trochę brakuje rozwinięcia wątków pobocznych i emocji u bohaterów.

14 lat temu dochodzi do zabójstwa policjanta podejmującego interwencję - sprawa nie zostaje wyjaśniona pomimo, że ponoć kolegom zmarłego bardzo na tym zależało.
Syn zamordowanego chce dostać się do policji aby rozwikłać sprawę - pomaga mu w tym przyszywana ciocia będąca funkcjonariuszem BSW, niestety ktoś wyżej postawiony utrąca kandydaturę chłopaka. Zaczyna się gra w której udział bierze funkcjonariusza BSW, dziewczyna od naborów z policji wraz ze swoim kochankiem, zastępca komendanta i wiceminister wraz z rodziną.
efektem końcowym jest rozwiązanie sprawy i ponowne podejście syna zamordowanego do testów do policji.

Wątek jest ciekawy, fajnie opisany ale od ok. połowy książki się wrażenie, że nad autorem stał wydawca i go poganiał :)

Pierwsze zetknięcie z tym autorem - ogólnie wrażenia pozytywne.
Czyta się przyjemnie, chociaż w połowie lektury czytelnik jest już prawie pewny zakończenia głównego wątku w książce. Trochę brakuje rozwinięcia wątków pobocznych i emocji u bohaterów.

14 lat temu dochodzi do zabójstwa policjanta podejmującego interwencję - sprawa nie zostaje wyjaśniona pomimo, że ponoć...

Książka słaba niedopracowana . Nie przekonała mnie do siebie . Szkoda.

Książka słaba niedopracowana . Nie przekonała mnie do siebie . Szkoda.