Na początek muszę stwierdzić, że miałam problemy z zaklasyfikowaniem tej książki do czystego postapo. Przyzwyczajona do kolejnych odsłon Resident Evil spodziewałam się ogromu akcji, biegania z bronią i strzelania do niemilców, z drugiej strony trochę pachniało mi to nowym, bardzo obecnie popularnym gatunkiem Young Adult, ale gdybym tak określiła tę książkę to jednak byłoby to dla niej krzywdzące. Dlatego rozstrzygnięcie do czego ją zakwalifikować pozostawiam czytelnikom (jeśli ktoś ma taką potrzebę oczywiście ;)).
Prolog wgniata w fotel- jest jak w rasowym horrorze, co bardzo przypadło mi do gustu. W pierwszym rozdziale poznajemy głównego bohatera- młodego wyrzutka Oskara. Szybko okazuje się, że został pariasem bo zabił człowieka, co właściwie miało zakończyć się wyrokiem na nim, ale został wybroniony przez Mera- burmistrza podziemnego miasta. Kiedy skończyłam ten rozdział ciężko mi było skupić się na pracy i cały czas świerzbiły mnie łapki żeby zobaczyć co będzie dalej, bardzo chciałam zagłębić się w tak świetnie rozpoczętą historię. Jakież było moje zaskoczenie kiedy klimat trochę siadł po tym obiecującym początku. Kolejne rozdziały były, jak na mój gust, zbyt opisowe i trochę się dłużyły. W pewnym momencie zaczęłam się bać, że potencjał z początku książki został zaprzepaszczony i rozmieniony na drobne bo to było zbyt spokojne i sielskie. Na całe szczęście akcja w końcu znów wystrzeliła do przodu jak rączy konik i pognała przed siebie unosząc mnie ze sobą. Kilkanaście ostatnich stron przeczytałam prawie na jednym wdechu, modląc się w duchu żeby autorka nie postanowiła zrobić mi psikusa i zabić głównego bohatera bo zdążyłam polubić tego chłopaka. Muszę przyznać, że po skończeniu zrobiłam „wow… ja chcę więcej” i z chęcią sięgnę po kolejne książki autorki.
Mimo chwilowego zjazdu tempa powieść czyta się bardzo szybko i dobrze, opisy choć czasem zbyt szczegółowe i ciut męczące, pozwalają wsiąknąć w ten świat. Oczami wyobraźni widziałam brudne tunele metra czy bungalowy na Pradze. Dość szybko wykoncypowałam sobie, że to co się mówi o Oskarze nie jest do końca prawdą, byłam tylko ciekawa jak autorka pociągnie i ujawni sprawę Sawy- zabitej przyjaciółki Oskara. Sposób zakończenia tego wątku bardzo mnie zaskoczył i muszę przyznać, że czegoś takiego się nie spodziewałam, także autorka ma u mnie wielkiego plusa za pomysł.
Reasumując mimo niedociągnięć i pewnych problemów w środkowej części książki jestem ciekawa dalszych losów Oskara i z chęcią sięgnę po kolejne tomy bo widać, że autorka ma pomysły, które może rozwinąć w interesującą opowieść.
Tutaj dostępna cała recenzja: https://kulturove-love.blogspot.com/2019/02/dominika-tarczon-piesn-o-warszawie.html
https://www.facebook.com/kulturowelove/

Na początek muszę stwierdzić, że miałam problemy z zaklasyfikowaniem tej książki do czystego postapo. Przyzwyczajona do kolejnych odsłon Resident Evil spodziewałam się ogromu akcji, biegania z bronią i strzelania do niemilców, z drugiej strony trochę pachniało mi to nowym, bardzo obecnie popularnym gatunkiem Young Adult, ale gdybym tak określiła tę książkę to jednak byłoby...