Ciekawa pozycja filozoficzna, warto przeczytać :)

Ciekawa pozycja filozoficzna, warto przeczytać :)

Filozofia dla niefilozofa jest jak wielki hamburger - nie wiadomo jak to ugryźć.

Pomimo tytułu, enigmatycznego dla kogoś kompletnie nie znającego się na filozofii, ale chcącemu wejść w ten temat, LEGENDARNA książka Ajdukiewicza to dobry pomysł, a już na pewno lepszy niż inne wprowadzenia o tytułach jak "Filozofia dla zalatanych", "Podstawy filozofii", "Top 100 filozofów wszechczasów" itp.
Jest jeden warunek - stosunkowo cieniutka książka wymaga jednak skupienia i spokoju, ażeby cokolwiek zrozumieć i co ważniejsze, żeby coś wynotować i zadać sobie ciąg innych pytań, które za fraki wciągną nas w niebezpieczny ale jakże ciekawy świat filozofowania.

Filozofia dla niefilozofa jest jak wielki hamburger - nie wiadomo jak to ugryźć.

Pomimo tytułu, enigmatycznego dla kogoś kompletnie nie znającego się na filozofii, ale chcącemu wejść w ten temat, LEGENDARNA książka Ajdukiewicza to dobry pomysł, a już na pewno lepszy niż inne wprowadzenia o tytułach jak "Filozofia dla zalatanych", "Podstawy filozofii", "Top 100 filozofów...

Nie ma lipy, spełniła funkcję. Pod koniec klasy licealnej przegryzałem, nie gryząc się w język, ugryzłem stopę filo(Zofii) i dowiedziałem się tyle, ile nie wiedziałem, nie zmagając się przy tym z problemami gastrycznymi ani innymi dokuczliwymi dolegliwościami, które w przypadku czytania starych dziadów potrafią czasem posponiewierać. Trzeba jednak wiedzieć, że dla laika z lizaczkiem to "to" nie jest, a dla tych, co przynajmniej choć trochę uszczknęli filozofii. Ajdukiewicz to nie rurki z kremem. Ale też nie lukrecjowy żelek paskudziak.

Nie ma lipy, spełniła funkcję. Pod koniec klasy licealnej przegryzałem, nie gryząc się w język, ugryzłem stopę filo(Zofii) i dowiedziałem się tyle, ile nie wiedziałem, nie zmagając się przy tym z problemami gastrycznymi ani innymi dokuczliwymi dolegliwościami, które w przypadku czytania starych dziadów potrafią czasem posponiewierać. Trzeba jednak wiedzieć, że dla laika z...

Bardzo dobre wprowadzenie w filozofię ale moim zdaniem nie dla początkujących. Adept filozofii może się załamać gdy co strona będzie padało tyle pojęć: idealizm, holizm, determinizm, empiryzm, aprioryzm, racjonalizm, sceptycyzm.
Warto ale mniej zorientowanych w filozofii ostrzegam, żeby se nóg nie połamali :)

Bardzo dobre wprowadzenie w filozofię ale moim zdaniem nie dla początkujących. Adept filozofii może się załamać gdy co strona będzie padało tyle pojęć: idealizm, holizm, determinizm, empiryzm, aprioryzm, racjonalizm, sceptycyzm.
Warto ale mniej zorientowanych w filozofii ostrzegam, żeby se nóg nie połamali :)

Dobre wprowadzenie do filozofii na poziomie średniozaawansowanym. Może warto najpierw sięgnąć po jakieś opracowanie z historii filozofii, a dopiero później po Ajdukiewicza, aby przytaczane przez niego nazwiska już budziły jakieś skojarzenia. Aczkolwiek i bez tego dałoby się pewnie treść książki zrozumieć.

Przedmiotem opracowania są główne tezy i stojące za nimi najważniejsze argumenty w naczelnych problemach metafizyki i epistemologii. Celem książki nie jest wyczerpująca i szczegółowa analiza tych problemów, lecz ich przegląd i uporządkowanie.

Między wierszami można dostrzec ślady szkoły lwowsko-warszawskiej, takie jak Tarskiego koncepcja prawdy. Da się też jednoznacznie wyczuć stronniczość autora ku empiryzmowi metodologicznemu i jego niechęć do epistemologii Kantowskiej. Mimo to, lektura tej książki ma sens, gdyż stronniczość jest tutaj wyrazem autentycznego zaangażowania, nadaje książce ciekawy koloryt i pobudza czytelnika do krytycznego spoglądania na czytany tekst. Ciekawie kontrastuje z przychylną dla Kanta "Historią filozofii" Tatarkiewicza.

Dobre wprowadzenie do filozofii na poziomie średniozaawansowanym. Może warto najpierw sięgnąć po jakieś opracowanie z historii filozofii, a dopiero później po Ajdukiewicza, aby przytaczane przez niego nazwiska już budziły jakieś skojarzenia. Aczkolwiek i bez tego dałoby się pewnie treść książki zrozumieć.

Przedmiotem opracowania są główne tezy i stojące za nimi...

Zagadnienia i kierunki filozofii to pozycja strukturą bardzo podobna do Zagadnień filozofii Bertranda Russella. Ma ona być względnie przystępnym wprowadzeniem i omówieniem szerokiej myśli filozoficznej. I jeżeli chodzi o filozofię analityczną, to Ajdukiewiczowi idzie z tym świetnie. Prezentuje nurt myśli w którym tworzy z precyzją którą oczekiwałbym od logika. Autor zachowuje złoty środek między nadmiernym upraszczaniem, a wprowadzaniem terminologii i złożoności wywodu który odstraszałby przeciętnego czytelnika. Jest to lektura na poziomie średnim (jak autor pisze w przedmowie),trzeba się trochę wysilić.

Gorzej gdy autor jednak pisze o filozofii nie-analitycznej. Wtedy Ajdukiewicz staje się tym irytującym kolegą który "zachłysnął się" filozofią analityczną. Cały rozdział o idealizmie (poza poglądami Berkeley'a, te adekwatnie przedstawił) jest do wywalenia. Jak jeszcze Kanta ujęcie można obronić, tak ujęcia innych niemieckich idealistów czy Marksa nie da się bronić. Widać ewidentnie że w tej części wywodu autor nie podjął się wysiłku aby przeczytać autorów o których pisze. Ujęcie dialektyki Hegla jest fichteańskie (teza-antyteza-synteza),opisuje mity dotyczące logiki heglowskiej (np. że nie uznaje ona zasady sprzeczności, co jest nieprawdą, szczególnie biorąc pod uwagę wpływ Arystotelesa na Hegla)i dumnie te chochoły obala czy redukuje absolutny idealizm do swego rodzaju rozbudowanego idealizmu subiektywnego.
Masakra. Nie chciałbym interpretować woli autora jako złej (jako że nie siedzę w jego skórze),ale patrząc na złośliwe uwagi wobec filozofów z którymi się nie zgadza, wydaje się to zasadne. Tym bardziej że potrafi poświęcić kilkanaście stron na wyłożenie argumentacji zwolenników teorii istnienia duszy, a nie potrafi w przypadku tylko i wyłącznie idealistów.
Jeżeli chodzi o materializm dialektyczny, ciężko zarzucić tu autorowi złą wolę. Po prostu dominujący nurt marksizmu wtedy był pod wpływem newtonizacji marksizmu przez Engelsa w Dialektyce przyrody (która nie oszukujmy się, była najgorszą rzeczą jaką Fryderyk Engels mógł zrobić Marksowi). Są też różne dziwne mankamenty, np. marginalny i nudny rozdział o celowości świata, czy pojedyncze podrozdziały na jedną stronę nic nie wnoszące.

Nie chcę tu sugerować że autor jest jakimś idiotą. Wręcz przeciwnie, gdy pisze o tym czym się zajmuje, to wychodzi mu super. I miałem sporo dylematów wokół wystawienia tejże oceny. Jednak z perspektywy mojego intelektualnego sumienia ciężko byłoby mi polecić tą pozycję komuś obecnie czy nawet wtedy, gdy są (i były) lepsze prace, aczkolwiek dłuższe i trudniejsze, na ten temat. W tym sensie poradziłbym czytelnikowi podjąć się wyzwania i wziąć inny wstęp do zagadnień filozofii. W tej kwestii nawet ten Russella lepiej wypada i lepiej do niego usiąść lub ewentualnie do pracy Thomasa Nagela "Co to wszystko znaczy". Rozjaśnią one czytelnikowi te kwestie precyzyjniej, mniej stronniczo i krócej.

Zagadnienia i kierunki filozofii to pozycja strukturą bardzo podobna do Zagadnień filozofii Bertranda Russella. Ma ona być względnie przystępnym wprowadzeniem i omówieniem szerokiej myśli filozoficznej. I jeżeli chodzi o filozofię analityczną, to Ajdukiewiczowi idzie z tym świetnie. Prezentuje nurt myśli w którym tworzy z precyzją którą oczekiwałbym od logika. Autor...

Czytałem, czytałem, odbiłem się, dość nudne było i napisane średniawo.

Czytałem, czytałem, odbiłem się, dość nudne było i napisane średniawo.

"W książeczce niniejszej znajdzie czytelnik przegląd najważniejszych zagadnień zaliczanych zgodnie z tradycją do tzw. teorii poznania oraz metafizyki. Znajdzie w niej również przegląd najczęściej spotykanych w dziejach filozofii sposobów rozwiązywania tych zagadnień, a więc przegląd tzw. kierunków filozoficznych z dziedziny teorii poznania i metafizyki". To dwa pierwsze zdania z przedmowy autora z roku 1948. Dwa zdania, które idealnie streszczają to, co w tej książce Kazimierz Ajdukiewicz znakomicie ujął, opisał, wyłuszczył oraz czytelnikom przybliżył.
Wydanie z roku 1983 rozpoczyna się od świetnego tekstu Klemensa Szaniawskiego pt. "Filozofia w oczach racjonalisty". Po nim przeczytamy dzieło Ajdukiewicza, które składa się ze wspomnianej wyżej przedmowy, krótkiego wstępu pt. "Teoria poznania i metafizyka oraz pozostałe nauki filozoficzne" oraz dwóch głównych części. Część pierwsza ma tytuł "Teoria poznania", część druga zatytułowana jest "Metafizyka". Dzieło napisane jest wspaniale, dzięki niemu zagadnienia i kierunki w teorii poznania oraz metafizyce odsłaniają swe tajemnice, stają się bardziej zrozumiałe oraz przystępne.
Ciekawa, pouczająca, przydatna dla miłośników filozofii książka. Wybitna i już. 9/10 i kropka.

"W książeczce niniejszej znajdzie czytelnik przegląd najważniejszych zagadnień zaliczanych zgodnie z tradycją do tzw. teorii poznania oraz metafizyki. Znajdzie w niej również przegląd najczęściej spotykanych w dziejach filozofii sposobów rozwiązywania tych zagadnień, a więc przegląd tzw. kierunków filozoficznych z dziedziny teorii poznania i metafizyki". To dwa pierwsze...

Niezbędnik dla studentów kierunków humanistycznych, zwłaszcza filozofii. Podstawowe informacje zebrane razem. Przydałby się dodruk.
Akademicki podręcznik.

Niezbędnik dla studentów kierunków humanistycznych, zwłaszcza filozofii. Podstawowe informacje zebrane razem. Przydałby się dodruk.
Akademicki podręcznik.

Krótko, zwięźle i na temat. Ajdukiewicz jest doskonały w jasnym przedstawianiu istoty sporów i aporii filozoficznych.

Krótko, zwięźle i na temat. Ajdukiewicz jest doskonały w jasnym przedstawianiu istoty sporów i aporii filozoficznych.