Dorosłe życie Cassie i Jacka. Każde z nich realizuje własne marzenia, (ona jako fotograf, on jako baseballista),jednak w pewnym momencie oboje muszą określić swoje piorytety, nie można mieć wszystkiego, trudno pogodzić życie prywatne i zawodowe, zwłaszcza będąc zawodowym sportowcem.
Kobieta często podąża za mężem, rezygnuje z kariery lub odkłada na póżniej własne aspiracje, aby zająć się rodziną, dziećmi.
A życie zawodowego sportowca nie jest łatwe (natrętni fani, kwestie bezpieczenstwa, brak czasu dla rodziny, ciągłe treningi i mecze, ryzyko kontuzji, perspektywa odejścia - emerytury).
Dzieci wymagają uwagi, do tego tak szybko rosną i chyba każdy rodzic chce być obecny w ich najważniejszych momentach.
Dla głównych bohaterów rodzina jest ważna, co widać. Jednak nie rezygnują też z własnych pasji, (ona decyduje się pracować na zlecenia w dogodnym dla siebie terminie, on nie będąc już zawodowym sportowcem zostaje trenerem),zawsze można znaleźć jakieś rozwiązanie, jakiś kompromis, (duży plus za ukazanie bohaterów spełnionych, szczęśliwych, choć nie poruszali oni kwestii materialnych, przez co historia stała się mało realna).
W tle poznajemy też losy Melissy i Deana. Jak trudno otworzyć się i zaufać drugiej osobie... Jak łatwo można przegapić własną szansę na szczęście...
Ogólnie dobrze mi się czytało wszystkie trzy części, choć parę rzeczy mnie irytowało. Ogólnie polecam czytać po kolei, aby poznać całą historię głównych bohaterów.

"«Jakiś czas» może nigdy nie nadejść. «Dzisiaj» należy do nas".

"Moim przeznaczeniem było trafienie w to samo miejsce co on. Jack był muszlą, wyrzucaną na brzeg oceanu to tu, to tam przez przypływy i odpływy czegoś znacznie potężniejszego od niego. A ja byłam piaskiem, oblepiającym go ze wszystkich stron, łagodzącym jego upadki".

"Miłość to jedyne na tym świecie, dla czego warto podejmować ryzyko. Kiedy będziesz starsza i popatrzysz wstecz na swoje życie, nie będziesz żałować faktu, że zaryzykowałaś, aby kogoś kochać. Ale na pewno będziesz żałować szans w miłości, z których nie skorzystałaś. Zwłaszcza tych, kiedy przeszkodził ci strach. Nie pozwól, aby strach przed utratą miłości powstrzymał cię przed zaangażowaniem się".

"Życie jest pełne tylu przeróżnych uczuć. Nie pozwól, aby żal stał się dla ciebie codziennością".

"Życie bez żalu. To bardzo proste, naprawdę. Wystarczy słuchać swojego serca, podążać za jego głosem i korzystać z okazji. Zawsze. Podejmować ryzyko, zwłaszcza w miłości. Dlatego że miłość to jedyne na tym świecie, dla czego warto zaryzykować wszystko, co się ma".

"...już samo znalezienie miłości swojego życia można uznać za szczęście, jako że wielu ludziom nie było to dane".

"Tak bardzo kocham was obu, ale to nie taka sama miłość. Różnica jest taka, że to ja decyduję, że kocham ciebie, ale miłość do naszego syna to nie wybór. Ona po prostu… jest".

Dorosłe życie Cassie i Jacka. Każde z nich realizuje własne marzenia, (ona jako fotograf, on jako baseballista),jednak w pewnym momencie oboje muszą określić swoje piorytety, nie można mieć wszystkiego, trudno pogodzić życie prywatne i zawodowe, zwłaszcza będąc zawodowym sportowcem.
Kobieta często podąża za mężem, rezygnuje z kariery lub odkłada na póżniej własne...

Dobrze, że to juz koniec.

Dobrze, że to juz koniec.

Naprawde słodka trylogia, idealna dla nastolatek.
Wszystkie części skupialy się bardzo na miłości bohaterów i tym jak muszą sobie radzić że wszystkim. Co bardzo jest na +
To jak Jack próbuje radzić sobie z ręką to ważny temat

Naprawde słodka trylogia, idealna dla nastolatek.
Wszystkie części skupialy się bardzo na miłości bohaterów i tym jak muszą sobie radzić że wszystkim. Co bardzo jest na +
To jak Jack próbuje radzić sobie z ręką to ważny temat

Także przewidywalna, jak część pierwsza. Koniec książki cukierkowy, bardziej chyba nie dało się posłodzić... Również zachowanie bohaterów, zwłaszcza Jacka, nie były dla mnie zaskoczeniem. Litości

Także przewidywalna, jak część pierwsza. Koniec książki cukierkowy, bardziej chyba nie dało się posłodzić... Również zachowanie bohaterów, zwłaszcza Jacka, nie były dla mnie zaskoczeniem. Litości

Na jednej z wielu imprez bractwa Jack Carter- gwiazdor drużyny baseballowej z wybujałym ego dostrzega Cassie. Dziewczyna początkowo broni się przed amorami, jest wobec niego ostrożna i chłodna, zna reputację chłopaka i nie chce zostać jego kolejna zabawką.
Ich wzajemne uczucie od początku jest głębokie, namiętne i intensywne. Nie będę ukrywać, że najbardziej podobała mi się 1 część i to ona mnie zaczarowała 😈🔥😈 następne niestety mnie trochę zmęczyły... 😬
Spodobał mi się tu szybki przeskok z collegu w dorosłe życie, nie podobała jednak zbyt duża słodycz związku i w sumie życia w 2 i 3 tomie.
Spodobały mi się cechy bohaterów, to w jaki sposób zostali przedstawieni, to wyraźnie ukształtowało ich charaktery. Polubiłam ich oboje 🥰 z czystym sumieniem mogę polecić lekką niezobowiązującą lekturę 🤗

Na jednej z wielu imprez bractwa Jack Carter- gwiazdor drużyny baseballowej z wybujałym ego dostrzega Cassie. Dziewczyna początkowo broni się przed amorami, jest wobec niego ostrożna i chłodna, zna reputację chłopaka i nie chce zostać jego kolejna zabawką.
Ich wzajemne uczucie od początku jest głębokie, namiętne i intensywne. Nie będę ukrywać, że najbardziej podobała mi się...

Kiedy kariera baseballisty dobiega do fazy schyłkowej, człowiek ma wrażenie, że otrzymał kopniaka w brzuch.

Tak jakby w końcu dotarło do niego, że ten sport nigdy go nie kochał. Tyle bezsennych nocy, godzin spędzonych na siłowni, treningów, przygotowania mentalnego, nieobecności podczas świąt, urodzin dzieci, wspomnień, których się nie ma wraz z rodziną… I po co to wszystko? Okazuje się, że baseball wcale się o ciebie nie martwił. Nie spędzał bezsennych nocy, zastanawiając się, jak uczynić cię lepszym zawodnikiem. Miał to gdzieś.

Baseball to biznes. Sport. Gra.

Najważniejsze jest słodkie zwycięstwo, nie tylko na boisku.

Ostatni tom serii, którą pokochały kobiety na całym świecie.

„Razem przeciwko całemu światu. Czy wystawieni na kolejną próbę nie stracą wiary w siebie nawzajem? Przekonajmy się, czy grając we wspólnej drużynie, Cassie i Jack zwyciężą w swoim najważniejszym meczu.”

Monika Sygo, OnaLubi

„Jack i Cassie rozpoczynają wspólne, dorosłe życie. Muszą się nauczyć najważniejszej lekcji – małżeństwo to sztuka kompromisu. The Perfect Game #3. Słodkie zwycięstwo to urocza i romantyczna opowieść o miłości, która przetrwała próbę czasu.”

Ewelina Nawara, My Fairy Book World

„Kolejne spotkanie z Jackiem i Cassie uważam za bardzo udane. Ich historia pokazuje, jak piękna jest miłość i jak wiele możemy znieść dla ukochanej osoby. Gorąco polecam trzeci tom The Perfect Game!”

Kiedy kariera baseballisty dobiega do fazy schyłkowej, człowiek ma wrażenie, że otrzymał kopniaka w brzuch.

Tak jakby w końcu dotarło do niego, że ten sport nigdy go nie kochał. Tyle bezsennych nocy, godzin spędzonych na siłowni, treningów, przygotowania mentalnego, nieobecności podczas świąt, urodzin dzieci, wspomnień, których się nie ma wraz z rodziną… I po co to...

Jack zaczyna układ już swoje życie na dobre. Ma ukochaną osobę, cudowną rodzinę i świetnie płatną pracę. Wszystko układa się jak najlepiej, ale do pewnego momentu. Jedno wydarzenie pozwoli mu zauważyć, że sport, któremu poświęcił całe życie, wcale go nie kocha. Sport to biznes, jak nie przynosi zysków, to trzeba coś lub kogoś zmienić. Czy wszystkie wyjazdy i poświęcenia są tego warte?





Powiem Wam, że nie miałam w planach tworzenia tej recenzji. Jednak postanowiłam krótko i konkretnie wyrazić się o tej pozycji, bo to jednak zakończenie historii i dawno w sumie nie opowiadałam tak źle o żadnej książce! Zatem przygotujecie się na ostrą i dobitną krytykę. Oczywiście postaram się niczego nie zdradzić a tego tomu jak i z poprzednich, na miarę możliwości.



Może zacznę od tego, że dla mnie ta trylogia w ogólnie nie powinna powstać. Gdyby Rozgrywka miała 100 może 200 stron więcej i wszystkie wątki były by w tej jednej książce zawarte, było by to o wiele lepszym zabiegiem. Tak każdy kolejny tom był gorsze, miał mniej sensu i bohaterowie byli jeszcze bardziej irytujący. Ich problemy były żenujące i wręcz śmieszne. Autorka jakby na siłę szukała im problemów i wszystko co najgorsze musiało się stać. Ich dramaty mnie śmieszyły a nie sprawiały, że chciało mi się płakać (chociaż chciało mi się z powodu mojego wyboru lektury). Dlatego dla mnie autorka nie powinna tworzyć z tego trylogii, tylko jedną dłuższą powieść i tyle by w zupełności wystarczyło.



Dalej bohaterowie to już kompletnie mnie do siebie zniesmaczyli. Autorka nie umiała wyważyć zachowań bohaterów, bo byli raz słodcy tak bardzo, że aż zęby bolały lub tak głupi, że miało się ochotę ich pobić za takie zachowanie. Niektóre teksty były tak żenujące, że nie wiedziałam co mam z tym zrobić. Po raz pierwszy na instastory dodawałam fragmenty, bo to było tak złe. Takie przykłady, Cassie porównała język Jacka do różdżki Harry'ego Pottera, od tego czasu mam taką niechęć do Harry'ego, że głowa mała. Dalej plemniki został porównane do znakomitych pływaków, czy dziecko do kosmity. Serio bohaterowie nawet nie ratowali tej powieści. Chociaż drugoplanowi już byli o wiele lepsi i choć ich dramaty też były śmiechu warte, to jednak były bardziej rzeczywiste i prawdopodobne niż głównych bohaterów. Jedyne postacie, które polubiłam od samego początku do końca to dziadkowie Jacka, to najlepsze osoby z całej tej trylogii.



Styl autorki to jeden z nielicznych plusów, które mogę podać. Dzięki temu, że książkę czyta się bardzo szybko, można powieść prędko skończyć i jeszcze szybciej zapomnieć. Dialogi bohaterów są mdłe, sztuczne i takie, ze nie potrafiłam z nich wyciągnąć żadnych emocji, które kierowały bohaterami. Naprawdę rozmowy pomiędzy bohaterami były albo przesłodzone albo suche. Podczas czytania nie potrafiłam zaangażować się emocjonalnie w te wszystkie wydarzenia. Co chwila coś sprawiało, że się rozkojarzyłam czy coś mnie denerwowało. Już po pewnym czasie chciałam tylko dobrnąć do końca tej książki i już mieć ją z głowy.



Podsumowując dla mnie ta książka była bez sensu, bez emocji i wszystko było w niej przesadzone. Tylko drobne aspekty ratowały tą powieść bym jej nie przerwała. Jednak jak już zaczynam serie to wole je kończyć. Niestety dla mnie trylogia The perfect game jest nie warta Waszej uwagi. To tylko strata Waszego czasu, pieniędzy i nerwów. Niestety, tej pozycji nie mogę Wam polecić.

Jack zaczyna układ już swoje życie na dobre. Ma ukochaną osobę, cudowną rodzinę i świetnie płatną pracę. Wszystko układa się jak najlepiej, ale do pewnego momentu. Jedno wydarzenie pozwoli mu zauważyć, że sport, któremu poświęcił całe życie, wcale go nie kocha. Sport to biznes, jak nie przynosi zysków, to trzeba coś lub kogoś zmienić. Czy wszystkie wyjazdy i poświęcenia są...

Słodkie zwycięstwo to 3 i niestety ostatnia część trylogii The Perfect Game.
Na samym wstępie doświadczamy szczęśliwego zakończenia wątku miłosnego Cassie i Jack stają się małżeństwem. Po powrocie do Nowego Jorku, Jack Carter łamię rękę, którą miota. I od tego momentu zaczynają się komplikacje. Wychodzą na wierzch jego najgorsze cechy charakteru. Cassie nie daje sobie już z nim rady. Prosi Deana po pomoc, gdy ten zjawia się z Mellisą, okazuje się, że Jack nie jest wcześniejszym sympatycznym chłopakiem, tylko złośliwym, wrednym samcem, który uważa się za wielce pokrzywdzonego przez los z powodu złamanej ręki. Po wizycie przyjaciół życie Cassie, nabiera barw. Jack powraca do drużyny, jednak okazuje się, że jego dłoń nie jest taka jak przed wypadkiem ...
Koniecznie musicie sami przeczytać ją w całości :) Zakończenie jest zaskakujące, lecz trzeba pamiętać, że nic nie trwa wiecznie, nic prócz miłości.

Słodkie zwycięstwo to 3 i niestety ostatnia część trylogii The Perfect Game.
Na samym wstępie doświadczamy szczęśliwego zakończenia wątku miłosnego Cassie i Jack stają się małżeństwem. Po powrocie do Nowego Jorku, Jack Carter łamię rękę, którą miota. I od tego momentu zaczynają się komplikacje. Wychodzą na wierzch jego najgorsze cechy charakteru. Cassie nie daje sobie już...

Zgadzam się z poprzednimi wypowiedziami,że ten III tom, to chyba najlepszy z całej serii Pani Sterling. Świetna historia Cassie i Jacka, która pokazuje nam jak cierpliwa i wspaniała jest miłość, gdy tylko trafimy na tą drugą połowę. Piękna historia. Polecam!

Zgadzam się z poprzednimi wypowiedziami,że ten III tom, to chyba najlepszy z całej serii Pani Sterling. Świetna historia Cassie i Jacka, która pokazuje nam jak cierpliwa i wspaniała jest miłość, gdy tylko trafimy na tą drugą połowę. Piękna historia. Polecam!

To ostatni tom serii The Perfect Game. Cała seria jest oceniana bardzo różnie, jednym się podoba, innym wręcz przeciwnie. Ja wyszłam od razu z założenia, że to nie będzie lektura wyższych lotów i spędziłam z serią naprawdę miły czas. Najmniej podobał mi się drugi tom, gdzie historia była właściwie powieleniem tej z pierwszego tomu. Trzeci tom na szczęście jest inny, autorka miała pomysł na rozwinięcie historii Jacka i Cassie i wyszło to całkiem fajnie. Moim zdaniem to najlepsza część całej serii.

Młodzi rozpoczynają wspólne życie, od teraz jako małżeństwo. Jest to kolejny etap ich znajomości, przeszli już razem naprawdę wiele, więc można byłoby się spodziewać, że teraz już wszystko się poukłada i zakończy happy endem. Nic bardziej mylnego. Kiedy Jack doznaje kontuzji, jego kariera baseballisty wisi na włosku. Nie umie sobie poradzić z uczuciami, które nim targają w związku ze zniszczonymi marzeniami i traci z oczu to, co najważniejsze. Jest dla Cassie coraz gorszy, naprawdę obrzydliwy, a ona to dzielnie znosi i wspiera męża. Do czasu..

Co stanie się z tą piękną miłością i związkiem tej pary? Jak potoczą się ich losy?

Jak już wspominałam we wstępie, ta część jest najciekawsza. Spodobało mi się ukazanie życia małżonków kilka miesięcy po ślubie i kilka lat później. Mamy też możliwość poznać bohaterów z nieco innej strony, bardziej jako osobne jednostki, a nie jako parę. Poznajemy też lepiej innych bohaterów powieści i ich dalsze losy. Bohaterowie są w miarę dobrze wykreowani, każdy ma swoje wady i zalety, z każdym możemy się w jakimś stopniu utożsamić. Jednak wydaje mi się, że czasem ich wybory (albo obawy) nie są logiczne, zabrakło też trochę więcej refleksji bohaterów nad podejmowanymi decyzjami. Cassie jest w tej części jakby bardziej podporządkowana mężowi, jego pasji i życiu rodzinnemu. Bez mrugnięcia okiem rzuca swoją pracę, bo przecież tak trzeba. Chociaż wcześniej kreowana była na silną, niezależną babkę z zasadami marzeniami i planami, tutaj staje się miałka. Autorka świetnie opisuje co dzieje się z człowiekiem, kiedy jego pasja, wielka miłość legnie w gruzach. Wiadomo, że pogodzenie się z taką stratą nie przychodzi łatwo i potrzeba wiele czasu, żeby to sobie przepracować i na nowo ustalić priorytety. Potrzeba też wiele cierpliwości otoczenia. I to wszystko zostało w książce dobrze pokazane. Jack musi zmierzyć się nie tylko z takimi demonami i to właściwie sam, dochodzą też inne problemy.

Jak sobie z tym wszystkim poradzi, czy się z podniesie i zawalczy o siebie, a także czy związek Jacka i Cassie przetrwa, kolejną już przecież, próbę, dowiecie się czytając książkę. A warto, bo chociaż nie jest to najbardziej ambitna literatura i jest może nieco zbyt przesłodzona, to czyta się ją naprawdę przyjemnie. Druga część mnie zawiodła, tej dałam szansę i nie żałuję :)

Książkę przeczytałam dzięki www.czytampierwszy.pl

To ostatni tom serii The Perfect Game. Cała seria jest oceniana bardzo różnie, jednym się podoba, innym wręcz przeciwnie. Ja wyszłam od razu z założenia, że to nie będzie lektura wyższych lotów i spędziłam z serią naprawdę miły czas. Najmniej podobał mi się drugi tom, gdzie historia była właściwie powieleniem tej z pierwszego tomu. Trzeci tom na szczęście jest inny, autorka...