Do powieści, w których występują elfy zawsze miałam słabość – jak jest tym razem…
Pierwszym rzucającym się w oczy pozytywem jest przepiękna szata graficzna, która nadaje klimatu powieści i doskonale wprowadza nas w świat, który opisuje autorka. A ten skonstruowany jest w stylu właściwym tylko dla pisarki – jest oryginalny, magiczny i czuć w nim tę elfickość, która mimo, iż zawiera elementy sztampowe dla gatunku, wybrzmiewa tutaj bardzo skutecznie, dzięki czemu czytając opis świata głównej bohaterki, nie mamy wątpliwości czyjego jest autorstwa, a autorskość i wypracowanie własnego stylu jest podstawą w sztuce.
Główna bohaterka jest postacią bardzo ciekawą, owianą pewną tajemnicą, przez co nawet po zakończeniu pierwszej części mamy poczucie, iż wszystkie karty nie zostały jeszcze wyłożone na stół, i że nie wiemy jeszcze wszystkiego, dzięki czemu Jude zaskoczy nas pewnie niejednym w kolejnych częściach. Momentami jej postać wybrzmiewa bardzo mocno, nie mamy wątpliwości, co do jej zachowań, decyzji, ale także nabieramy poczucia, że pewne wydarzenia były konieczne, aby w kolejnych bohaterka wywołała u pozostałych postaci określone reakcje. Jest osobą o bardzo silnej osobowości i charakterze, ale cechy te wyłaniają się w procesie przemiany, która w niej zachodzi. Obserwujemy jak przekształca się jej podejście, patrzenie na świat i postawy wobec niego.
Ogromnym plusem jest niezwykła chemia pomiędzy Jude a Cardanem – dialogi między nimi czyta się z zapartym tchem i pragnie się ich więcej! Miejmy nadzieję, iż wątek pomiędzy tą dwójką przekształci się z pełną pasji historię miłosną (przynajmniej ja mam taką nadzieję).
Osobiście żałuję, iż powieść nie została poprowadzona z dwóch perspektyw – Jude i Cardana właśnie, gdyż jest on postacią z bardzo interesującym tłem, które aż prosi się o przeniesienie na własne rozdziały. Jego bohater jest dobrze zarysowany i dobrze wybrzmiewają także elementy ekspozycyjne, jednak chciałoby się poznać jego spojrzenie na fabułę i naszą Jude.
Momentami niektóre wydarzenia dzieją się za szybko, bądź zostają za szybko urwane, a powracamy do nich tylko w rozmowie, bądź krótkim wspomnieniu – nie byłaby to wada, gdyby w grę nie wchodziły wydarzenia tak ważne dla fabuły. Czuć tu niedosyt i ma się wręcz wrażenie, jakby był to wynik pewnego niedopracowana lub wycięcia z książki kilkunastu stron.
Efektem tego jest dość po macoszemu potraktowana psychologia postaci. Wiadomo, nie jest to powieść psychologiczna, jednak nigdy nie uwierzę, że ktoś może dokonać zabójstwa i odczuwać z tego powodu mniejsze obciążenie psychiczne, niż z tytułu uczestniczenia w nieszczęśliwym wypadku.
Niektóre elementy powieści pojawiają się na chwilę, aby potem już nigdy do nich nie nawiązywać – być może stanie się to w kolejnych częściach, jednak pod tym względem także czuć nieprzemyślenie i niedopracowanie.
Książka ma swoje wady, jednak płynie z niej ogromna siła i potencjał, który jeśli zostanie przekuty
w kolejne części o jeszcze wyższym poziomie jakości literackiej, ma szansę stanąć na półce obok kultowych już powieści Sary J. Mass.

Do powieści, w których występują elfy zawsze miałam słabość – jak jest tym razem…
Pierwszym rzucającym się w oczy pozytywem jest przepiękna szata graficzna, która nadaje klimatu powieści i doskonale wprowadza nas w świat, który opisuje autorka. A ten skonstruowany jest w stylu właściwym tylko dla pisarki – jest oryginalny, magiczny i czuć w nim tę elfickość, która mimo, iż...