"... poczuła teraz, jak blisko jest tego wszystkiego, jak wrota czasu otwierają się na oścież, prowadząc do przeszłości i przyszłości."

Cieszę się niezmiernie, że zaczęłam czytać Sagę rodziny Neshov w momencie, kiedy na rynku czytelniczym ukazała się ostatnia jej część. Dało mi to szansę na pochłonięcie tej wciągającej i wielce poruszającej powieści w całości, bez tęsknego wyczekiwania na finalny tom.

Odziedziczone przez Torunn gospodarstwo Neshov stało się wreszcie jej prawdziwym domem. Własnymi siłami i środkami powoli remontowała poszczególne pomieszczenia, wyrzucała zbędne rzeczy, a tam gdzie musiała - korzystała z usług specjalistycznych firm. Bardzo zbliżyła się do swego stryja Margido; zaczęła doceniać go jako człowieka i profesjonalistę w zakresie prowadzonej firmy pogrzebowej. Sama zaproponowała mu chęć podjęcia w niej pracy, co niezmiernie wzruszyło Margido, który zawsze marzył o rodzinnej firmie. To on nauczył Torunn ogromnej pokory wobec śmierci, empatii i szacunku dla zmarłych, serdeczności i cierpliwości do ich rodzin, przeżywanego bólu, rozpaczy.
Torunn czuła się też bardzo związana ze swoim dziadkiem, którego często odwiedzała w domu starców, okazując mu czułość, oddanie i miłość, co było wzajemne. Również dotychczasowe trudne i skomplikowane stosunki z matką Torunn bardzo się poprawiły z chwilą, gdy odwiedziła ona córkę w Byneset. Jedynie relacje z Erlendem były nadal dalekie od ideału, bowiem ten skupił się na swojej nowej rodzinie i remoncie, odziedziczonego po zmarłym ojcu Carla, ogromnego domu, czując żal do swej bratanicy.

I wszystko byłoby pięknie, bo Torunn naprawdę czuła się szczęśliwa w swym własnym, nowym domu, gdyby nie nagła śmierć Margido. Zawalił się cały jej świat, straciła najmocniejsze wsparcie, kogoś naprawę bliskiego, kogo pokochała i z kim chciała dzielić swe sukcesy, radości i troski. Pozostał jej tylko dziadek, który wierzył, że jej siła i wola walki pokona wszelkie trudności. Miała nadzieję, że będzie mogła jeszcze liczyć na matkę i Erlenda z jego rodziną.

Cała pięciotomowa saga stanowiła, przynajmniej dla mnie, wspaniałą ucztę czytelniczą. To opowieść o życiu zwykłych ludzi, o ich dniu codziennym, o skrywanych tajemnicach, wewnętrznych przeżyciach, bólu, rozczarowaniach, ale też o miłości, wybaczaniu, odmienności, tolerancji. Oszczędna w słowach, a jednocześnie tak bogata w treść i przelewane na papier emocje, zwłaszcza te dotyczące śmierci. Polecam!

"... poczuła teraz, jak blisko jest tego wszystkiego, jak wrota czasu otwierają się na oścież, prowadząc do przeszłości i przyszłości."

Cieszę się niezmiernie, że zaczęłam czytać Sagę rodziny Neshov w momencie, kiedy na rynku czytelniczym ukazała się ostatnia jej część. Dało mi to szansę na pochłonięcie tej wciągającej i wielce poruszającej powieści w całości, bez tęsknego...