Pewnego dnia nastoletnia Zoe dowiaduje się o pewnym więźniu, skazanym na karę śmierci, do którego czym prędzej postanawia napisać. Choć może się to wydawać dziwne, nastolatka odnajduje poniekąd w mężczyźnie bratnią duszę, a to wszystko dlatego, że sama również ma niejedno na sumieniu. Z każdym kolejnym wysłanym listem Zoe odkrywa swoją przeszłość, która to okaże się być nie tylko mroczna, ale i niesamowicie smutna...

Annabel Pitcher to brytyjska pisarka, twórczyni literatury dziecięcej i młodzieżowej. Jest absolwentką Uniwersytetu Oksfordzkiego na kierunku literatury angielskiej. Zadebiutowała powieścią "Moja siostra mieszka na kominku", za którą to otrzymała kilkanaście nominacji i nagród.

"Zrobiłam coś strasznego.
A wiecie, co jest najgorsze?
Ujdzie mi to na sucho."

Powyższy cytat idealnie oddaje klimat całej powieści. Z reguły w swoich recenzjach nie udostępniam żadnych cytatów, czy też myśli wywodzących się z książki, jednakże w tym przypadku nie mogłoby być inaczej. Cytat ten jest bowiem kwintesencją całej lektury, jej idealnym odzwierciedleniem. Muszę szczerze przyznać, że nie spodziewałam się, że ta z pozoru zwyczajna książka o dość dziwnym/oryginalnym tytule okaże się być tak ciekawą i wciągającą lekturą.

"Chmury z keczupu" to nic innego jak dobrze skonstruowana powieść, po którą sięgnąć mogą nie tylko nastolatkowie, do których głównie jest skierowana, lecz także wszyscy pozostali czytelnicy, w tym także ci starsi. Historia ta bowiem zawiera tak wiele cennych wartości, że każdy wyciągnie z niej coś dla siebie.

Autorka w idealny wręcz sposób nakreśliła nam problem Zoe, która nie może opędzić się od wciąż powracających do niej demonów z przeszłości, które przypominają jej o tym, czego się dopuściła, a jak już we wstępie możemy się domyślać, jej postępek w żadnym wypadku nie zasługuje na uznanie. Wręcz przeciwnie, z czego zresztą nastolatka doskonale zdaje sobie sprawę. Jej historia pokazuje, jak trudno jest czasem zapomnieć, ułożyć sobie życie na nowo, a także - a może i przede wszystkim - ukazuje nam, czytelnikom, że nie warto jest budować swojego szczęścia kosztem innych osób. Prędzej czy później karma i tak nas dopadnie, i nie ma na to żadnej rady. Zamiast skazywać siebie, czy innych na cierpienie lepiej jest czasem po prostu odpuścić, zaczekać, bo też jak doskonale wiemy, czas niejednokrotnie okazuje się być najlepszym lekarstwem na wiele spraw.

Historia Zoe nie należy do łatwych i tych najprzyjemniejszych w odbiorze, jednakże została spisana w tak przystępny i lekki sposób, iż w żadnym momencie treść nie przytłacza czytelnika, co niewątpliwie jest ogromnym plusem. A musicie wiedzieć, że czego, jak czego, ale emocji i zaskakujących wydarzeń nie brakuje w tej powieści.

Nie pozostaje mi zatem nic innego, jak tylko szczerze i od serca zachęcić Was do lektury tej książki. Gwarantuję Wam, że historia Zoe pozostanie w Waszych myślach na długi czas.

Pewnego dnia nastoletnia Zoe dowiaduje się o pewnym więźniu, skazanym na karę śmierci, do którego czym prędzej postanawia napisać. Choć może się to wydawać dziwne, nastolatka odnajduje poniekąd w mężczyźnie bratnią duszę, a to wszystko dlatego, że sama również ma niejedno na sumieniu. Z każdym kolejnym wysłanym listem Zoe odkrywa swoją przeszłość, która to okaże się być nie...