Ogromna ilość wyczerpujących informacji o Pawle Jasienicy, spisanych przez jego córkę, Ewę Beynar Czeczott.
Pani Ewa przytacza wiele okresów życia swojego ojca. Między innymi partyzancki. Najpierw adiutant, potem zastępca "Łupaszki", w AK.
Oprócz angażowania się w sprawy Ojczyzny, był on mężem i ojcem. Nie brakuje w tej pozycji opowiadań o relacjach rodzinnych jak i o samej Pani Ewie. Jednak mimo wszystko, działalność społeczna Pawła Jasienicy wyraźnie wysuwa się na pierwszy plan. Bynajmniej w pierwszej połowie jest mocno historycznie.
Dużo dat, dużo nazwisk, momentami można poczuć jakby czytało się Wikipedię. Na szczęście są to tylko momenty.
Ewa Beynar Czeczott stosuje sprostowania z poprzednich publikacji osób, które miały styczność z Panem Jesienicą. Jest to ewidentny rozrachunek z niekiedy nieprawdziwą opinią o Panu Pawle i szczegółowe przedstawienie jego postaci. Krok po kroku, od A do Z.
Czasami książka męczyła, zwłaszcza gdy zmieniała się w lekki dokument z masą dat, które w większości i tak z głowy wylecą, czasami ciekawiła. Pół na pół i tak też ją oceniam.

Ogromna ilość wyczerpujących informacji o Pawle Jasienicy, spisanych przez jego córkę, Ewę Beynar Czeczott.
Pani Ewa przytacza wiele okresów życia swojego ojca. Między innymi partyzancki. Najpierw adiutant, potem zastępca "Łupaszki", w AK.
Oprócz angażowania się w sprawy Ojczyzny, był on mężem i ojcem. Nie brakuje w tej pozycji opowiadań o relacjach rodzinnych jak i o...

Tak, to biografia godna polecenia jak jedna z niewielu pisana przez bliską rodzinę postaci. Córka skupiła się na losach ojca, lecz opisując jego koleje losu nie zapominała o sobie.
Czy można nazwać tę biografię obiektywną? Chyba nie, ale widać wysiłek autorki w dążeniu do tego nieuchwytnego celu. Dla totalnych żółtodziobów mnóstwo ciekawych informacji o Pawle Jasienicy, a dla znawców jego życia ciekawostki z dziejów Lecha Beynara.
Ciekawa, wartko napisana, obfitująca w interesujące szczegóły lecz nie detaliczne. Dużo miłych zdjęć i ciekawy epilog, gdzie autorka dzieli się swoimi wrażeniami a także odnosi się do najbardziej kontrowersyjnego tematu związanego z ostatnimi miesiącami życia swojego ojca.

Tak, to biografia godna polecenia jak jedna z niewielu pisana przez bliską rodzinę postaci. Córka skupiła się na losach ojca, lecz opisując jego koleje losu nie zapominała o sobie.
Czy można nazwać tę biografię obiektywną? Chyba nie, ale widać wysiłek autorki w dążeniu do tego nieuchwytnego celu. Dla totalnych żółtodziobów mnóstwo ciekawych informacji o Pawle Jasienicy, a...

Pawła Jasienicy curriculum vitae.

Intrygujące losy polskiego historyka i eseisty, zaprezentowane w bardzo skondensowanej formie. Życiorys tego ciekawego człowieka mógłby stać się przyczynkiem do powstania wielu wartościowych opracowań. Córka pisarza przedstawia koleje losu pisarza, przybliża nam życie prywatne i zawodowe.

Paweł Jasienica był niesztampową postacią z dramatyczną kartą życia: wojna, komunizm. Poliglota, biegle władał kilkoma językami. Wyśmienity obserwator życia codziennego. Przeczytamy o zmaganiach autora m.in. ''Polski Piastów" z cenzurą. W tle dzieje XX wieku.

List 34 (1964),wydarzenia Marca'68 odcisnęły piętno na życiu humanisty. Tragedią stały się donosy na Jasienicę do SB. Ich autorką była jego małżonka, Zofia O' Bretanny ( TW ''Ewa").

To wyjątkowa, szczera i bardzo osobista opowieść wymykająca się jakimkolwiek ocenom.

Polecam, zapraszam: https://ladymakbet33.blogspot.com/2020/10/niedzielne-klimaty-curriculum-vitae.html

Pawła Jasienicy curriculum vitae.

Intrygujące losy polskiego historyka i eseisty, zaprezentowane w bardzo skondensowanej formie. Życiorys tego ciekawego człowieka mógłby stać się przyczynkiem do powstania wielu wartościowych opracowań. Córka pisarza przedstawia koleje losu pisarza, przybliża nam życie prywatne i zawodowe.

Paweł Jasienica był niesztampową postacią z...

To trzeba wiedzieć. Potem spojrzysz na świat inaczej.

To trzeba wiedzieć. Potem spojrzysz na świat inaczej.

Paweł Jasienica to bezwzględnie nietuzinkowa postać z barwnym i dramatycznym życiorysem. Jego biografia, autorstwa córki jest książką bardzo osobistą, stąd trudną do oceny.
Na pierwszy plan wysuwa się tu Jasienica prywatny, rodzinny, taki jakim znała go autorka. Na drugim planie jest wybitny historyk i pisarz zmagający się nieustannie z cenzurą. W tle natomiast historia polityczna Polski XX wieku. Skromnie opisany okres wojenny. Trochę więcej na temat czasów gomułkowskich, z groteskowymi procesami literatów oraz wydarzeniami, z których wykiełkowały antagonizmy wśród opozycjonistów, trwające w najlepsze do dzisiaj. Pewien niedosyt pozostawia opis ostatnich lat życia Jasienicy. Okres, który stanowił inspirację dla filmu Jana Kidawy Błońskiego. Ewa Beynar-Czeczott nie chciała, aby filmowa opowieść była kojarzona z jej ojcem. Podobnie w książce nie zdecydowała się na głębszą analizę haniebnych metod inwigilacji. Mimo odtajnienia akt przez IPN, szczegóły tego bezwzględnego procederu przedstawiła w sposób lakoniczny i nad wyraz taktowny.
To książka mam wrażenie napisana przede wszystkim dla rodziny, dla bliskich, stąd sporo tu prywatnych historii oraz zdjęć rodu Beynarów, sporo też przedruków listów i przemówień. Nie jest to więc biografia sensu stricto, a raczej wspomnienia, mające za zadanie uzupełnić lub doprecyzować wiedzę, którą trzeba doczytać z innych źródeł. Warto to zrobić, bo Jasienica oprócz sporego dorobku literackiego był zwyczajnie przyzwoitym człowiekiem żyjącym w trudnych czasach.

Paweł Jasienica to bezwzględnie nietuzinkowa postać z barwnym i dramatycznym życiorysem. Jego biografia, autorstwa córki jest książką bardzo osobistą, stąd trudną do oceny.
Na pierwszy plan wysuwa się tu Jasienica prywatny, rodzinny, taki jakim znała go autorka. Na drugim planie jest wybitny historyk i pisarz zmagający się nieustannie z cenzurą. W tle natomiast historia...

Paweł Jasienica - urodzony 10.11.1909 roku w Symbirsku, zmarł w Warszawie 19.08.1970 roku. Właściwe nazwisko to Leon Lech Beynar, swój pseudonim literacki przybrał w 1946 roku rozpoczynając pracę publicystyczną w „Tygodniku Powszechnym”. Wszystkie swoje dzieła dotyczące historii Polski, ale również archeologii i innych dziedzin publikował właśnie jako Paweł Jasienica. Jeden z najlepszych i bardzo poczytny, pisarzy zajmujących się polską historią.
•
Jego córka Ewa Beynar Czeczott w książce „Mój ojciec, Paweł Jasienica” dokonała podsumowania Jasienicy, historyka z wykształcenia i zamiłowania, pisarza, publicysty, ale przede wszystkim człowieka i ojca. Jego burzliwe losy: walka zbrojna w AK, aresztowanie w 1948, List 34 z 1964, wydarzenia marcowe 1968... Zawsze był wierny swoim zasadą, że praca na rzecz Polski to obowiązek, pojmowany jako służba dla narodu, a nie reżimu, pozostając apolityczny i w opozycji intelektualnej wobec PRL-u.
•
Córka - autorka „przekopała” wspomnienia rodzine, listy, fakty, dokumenty IPN, aby dotrzeć do prawdy. Aby przedstawić wiernie dzieje wspaniałego człowieka, Polaka. Historię taką jaką Jasienica wyznawał, w uczciwym spojrzeniu, bez pomijania faktów, koloryzowania, bez jej zmieniania z koniunkturalnych powodów. Bo tylko taka uczy, uczy prawdy i tolerancji.
Aktualna w dzisiejszych czasach, bo nie ma przyszłości bez przeszłości. Polecam.

Paweł Jasienica - urodzony 10.11.1909 roku w Symbirsku, zmarł w Warszawie 19.08.1970 roku. Właściwe nazwisko to Leon Lech Beynar, swój pseudonim literacki przybrał w 1946 roku rozpoczynając pracę publicystyczną w „Tygodniku Powszechnym”. Wszystkie swoje dzieła dotyczące historii Polski, ale również archeologii i innych dziedzin publikował właśnie jako Paweł Jasienica. Jeden...

Książka „Mój ojciec, Paweł Jasienica” przedstawia fakty z życia tytułowego bohatera, historyka, poligloty, dziennikarza, a przede wszystkim wielkiego Polaka.
Autorką biografii Jasienicy jest jego córka, Ewa Beynar-Czeczott. Opisuje ona swojego ojca jako bohatera, postać uznaną w wielu dziedzinach życia , ale również jako zwyczajnego, niewyidealizowanego, popełniającego błędy człowieka. Przedstawia wydarzenia z jego życia – zarówno te barwne i dobre, jak również te tragiczne. Opisuje relacje, jakie łączyły ją z tatą, przywołuje ciepłe wspomnienia ze swojego dzieciństwa, pokazuje także gorsze chwile w ich życiu rodzinnym oraz w życiu samego Jasienicy.
Książka jest napisana w sposób niezwykle ciekawy, a język jakim posługuje się autorka sprawia, że tę pozycję czyta się bardzo szybko. W książce znajdziemy również wiele zdjęć oraz wycinków z gazet, które ubarwiają nam czas spędzony z tą lekturą.

Książka „Mój ojciec, Paweł Jasienica” przedstawia fakty z życia tytułowego bohatera, historyka, poligloty, dziennikarza, a przede wszystkim wielkiego Polaka.
Autorką biografii Jasienicy jest jego córka, Ewa Beynar-Czeczott. Opisuje ona swojego ojca jako bohatera, postać uznaną w wielu dziedzinach życia , ale również jako zwyczajnego, niewyidealizowanego, popełniającego...

Zapraszam Was do poznania Pawła Jasienicy a właściwie Leona Lecha Beynara wybitnego eseisty, pisarza oraz publicystę (najbardziej znany był z pracy dla „Tygodnika Powszechnego”).

Bałem się tej książki, jestem amatorem jeśli chodzi o biografię. Czytałem już wcześniej kilka książek biograficznych, ale ta jest inna niż te z którymi do tej pory miałem do czynienia. Jest to biografia mocno historyczna. Opisuje historię rodzinną w centrum stawiając Pawła Jasienicę.

Chwytając książkę do ręki obawiałem się jednego — stronniczości — ukazywania swojego ojca jako osobę wybitną, nieskalaną. Jednak się pomyliłem, Pani Ewa przedstawiła swojego ojca nie jako bohatera lecz jako człowieka i swojego ojca. Dodatkowym atutem jest moim zdaniem wydanie (jestem wzrokowcem),które nakłoniło mnie do przeczytania. Cudowna oprawa, okładka, piękne zdjęcia rodzinne, wszystko od strony wizualnej jest dopracowane i na najwyższym poziomie.

„Po obiedzie tato już nie pracował, ale często omawiał z mamą problemy powstałe w trakcie pisania. Mama miała celne spostrzeżenia i ojciec jej uwagi bardzo sobie cenił. Była jego pierwszym czytelnikiem i surowym krytykiem. Miała dobre wyczucie, jak coś „pod cenzurę” sprytnie napisać. Wieczorami niekiedy rodzice szli do kina lub na spacer. Obydwoje bardzo lubili Stare Miasto, a w szczególności kościół św. Marcina”

Ten fragment wzbudził we mnie ogromne emocje, delikatność i lekkość szczęśliwego życia codziennego, ciepło domowego ogniska skontrastowane z jednym słowem — cenzura.
Cenzura, czyli Główny Urząd Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk funkcjonował w latach 1944-1990, od 1981 w zmienionej nazwie: Główny Urząd Kontroli Publikacji i Widowisk. Każdy z nas wie czym jest cenzura i jak działała. Na samą myśl o tym mam dreszcze, może dlatego ten fragment tak na mnie zadziałał. Piękno tego kontrastu jest niezaprzeczalne.

Jedynym minusem, w moim odczuciu, jest założenie, że znamy historię i postać Pawła Jasienicy oraz jego znajomych, osób bliskich w jego życiu. Spotkałem się z opiniami „Każdy musi znać Pawła Jasienice!” — chociaż dla mnie nazwisko nie było zupełnie obce, fakt jest taki że nie każdy musi je znać. Warto je poznać to prawda, ale nie można zakładać że tak jest.
Wiele osób nie zna również sytuacji politycznej panującej w Polsce tamtych lat. Stosowne byłoby dodanie większej ilości opisów i wyjaśnień dla młodszych czytelników, którym lekcje historii nie są wystarczająco bliskie i ciekawe.
To nie są wady bardzo znaczące przy odbiorze książki mimo to trzeba o nich wspomnieć. Dziękuję bardzo za możliwość przeczytania tej wspaniałej i pouczającej książki zarówno wydawnictwu MG jak i Pani Ewie Beynar-Czeczott. Rozumiem ile pracy trzeba było w nią włożyć, za to również ogromne chapeau bas.

Na zakończenie poruszę jeszcze jedną ciekawą i burzliwą (jak na nasze realia) kwestię, posłużę się ku temu większym fragmentem książki:

„Jeżeli się przyjżeć historii Europy w XIX i XX stuleciu, łatwo można zauważyć , że w miarę gruntownej demokratyzacji państw coraz bardziej wzrastał nacjonalizm. Nie ma w tym cudu ani sprawki szatana. Dochodzenie do głosu warstw ludowych jest zjawiskiem, bardzo dodatnim, ale i ten medal ma swoją drugą stronę. Uzyskały znaczenie te klasy społeczne, które poprzednio nie uczestniczyły w światowej wymianie dóbr kulturowych. Ich widnokręgi były z musu ciasne i nie przekraczały granic gminy, miasta, w najlepszym wypadku własnego państwa. Ludzie tak wychowani silniej niż pozostali odczuwać mogą obcość innych, zupełnie sobie nieznanych kręgów kultury. Jeśli ludzie ci są obywatelami państwa słabego, będą się zamykać we własnych granicach jak żółw w skorupie…”

Jest to fragment z reportażu podróży Jasienicy do Chin, który ukazuje jak dobrym był on obserwatorem. Lecz autorka na tym nie poprzestała, ukazała nie tylko umiejętność Jasienicy w obserwacji, analizy społeczeństwa i sytuacji politycznej ale pokazała również silne więzi rodzinne łączące ich ze sobą. — zdefiniowała miłość rodzinną, raz lekką i przyjemną, a raz cięższą na przykładzie własnych relacji z ojcem.

Zapraszam Was do poznania Pawła Jasienicy a właściwie Leona Lecha Beynara wybitnego eseisty, pisarza oraz publicystę (najbardziej znany był z pracy dla „Tygodnika Powszechnego”).

Bałem się tej książki, jestem amatorem jeśli chodzi o biografię. Czytałem już wcześniej kilka książek biograficznych, ale ta jest inna niż te z którymi do tej pory miałem do czynienia. Jest to...

Dzisiejsza recenzja będzie nieco emocjonalna. W końcu znalazł się czas na dokonanie tego, co powinnam zrobić dawno. W dniu premiery.

Paweł Jasienica to tak naprawdę Leon Lech Beynar. Urodzony w tym samym miejscu, co Włodzimierz Lenin, czyli w Symbirsku, dzisiaj: Uljanowsk.

Od dziecięcych lat wiedział, że chce zostać historykiem. Na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie studiował filozofię historii. Był uczniem Stefana Kościałkowskiego, ba, napisał u niego pracę magisterską. Uczył się również kilku języków.

W trakcie studiów uczył w szkole. Zajmował się również dziennikarstwem. W 1939 roku został powołany do wojska. Po wojnie brał udział w różnych akcjach, m.in. w manifestacji studentów, związanej ze sztuką "Dziadów" Kazimierza Dejmka w styczniu 1968 roku.

Pisał książki historyczne, a swoją twórczością rysował dzieje Polski. Jego żona, Zofia O'Bretenny, donosiła na niego Służbie Bezpieczeństwa.

Dlaczego warto? Książka została napisana przez jego córkę, która była świadkiem jego historii. Wiele faktów zostaje tutaj wyjaśnionych. Dementowanie kłamstw? Jak najbardziej. Poza tym, warto znać postacie niebanalne.
Czyta się dobrze, Ewa Beynar Czeczott posiada niezwykłą łatwość pisania.

Dzisiejsza recenzja będzie nieco emocjonalna. W końcu znalazł się czas na dokonanie tego, co powinnam zrobić dawno. W dniu premiery.

Paweł Jasienica to tak naprawdę Leon Lech Beynar. Urodzony w tym samym miejscu, co Włodzimierz Lenin, czyli w Symbirsku, dzisiaj: Uljanowsk.

Od dziecięcych lat wiedział, że chce zostać historykiem. Na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie...

Zwykle, obawiam się książek pisanych przez córki (tudzież innych członków rodziny). W końcu to rodzinie najbardziej zależy na dobrym wizerunku portretowanego...
Nie znalazłam zbyt wielu, tego typu zabiegów w tej publikacji.
Autorka ma niewątpliwą łatwość pisania, więc czyta się bardzo szybko. Zresztą książeczka nie jest zbyt duża objętościowo.
Wiele ciekawych przemyśleń oraz niepublikowanych wcześniej listów Jasienicy.
Warto...

Zwykle, obawiam się książek pisanych przez córki (tudzież innych członków rodziny). W końcu to rodzinie najbardziej zależy na dobrym wizerunku portretowanego...
Nie znalazłam zbyt wielu, tego typu zabiegów w tej publikacji.
Autorka ma niewątpliwą łatwość pisania, więc czyta się bardzo szybko. Zresztą książeczka nie jest zbyt duża objętościowo.
Wiele ciekawych przemyśleń...