Ludzie Północy" to komiks, który przywodzi na myśl doświadczenia z filmu "The Northman" z 2022 roku. Podobieństwo nie ogranicza się tylko do atmosfery, ale także do głębokiego wrażenia, jakie pozostawiają oba media. Komiks składa się z różnorodnych opowiadań, z których każde prezentuje solidny poziom, jednakże jedno z nich ("Córka Thora" w części IV) odstaje stylistycznie od reszty, co może być traktowane jako pewne wyzwanie dla spójności zbioru.

Najbardziej imponujące w komiksie jest jego brutalność i krwawość, które są perfekcyjnie podkreślone zarówno poprzez kreskę, jak i narrację. Ilustracje doskonale oddają surowość świata przedstawionego, co sprawia, że czytelnik wchodzi w intensywną podróż przez historie osadzone w niezwykłym świecie.

Jednakże, mimo brutalności, komiks nie pozostaje jednowymiarowy. Znajdziemy w nim także głęboką warstwę narracyjną, która dodaje dodatkowego smaku opowieściom. To połączenie ekspresyjnej sztuki z ciekawie skonstruowanymi fabułami sprawia, że "Ludzie Północy" staje się nie tylko wizualnie porywającym, ale również intelektualnie satysfakcjonującym doświadczeniem.

Decyzja o sięgnięciu po kolejny tom wydaje się być oczywistą konsekwencją, ponieważ komiks ten nie tylko dostarcza czytelnikowi intensywnych wrażeń, ale również pozostawia go z głodem kolejnych przygód i tajemnic tego niezwykłego świata. Mimo pewnych nierówności całość stanowi solidną, przyciągającą uwagę kolekcję, która z pewnością zasługuje na uwagę miłośników mrocznych i intrygujących historii.

Ludzie Północy" to komiks, który przywodzi na myśl doświadczenia z filmu "The Northman" z 2022 roku. Podobieństwo nie ogranicza się tylko do atmosfery, ale także do głębokiego wrażenia, jakie pozostawiają oba media. Komiks składa się z różnorodnych opowiadań, z których każde prezentuje solidny poziom, jednakże jedno z nich ("Córka Thora" w części IV) odstaje stylistycznie...

Mogło być na 7, ale mamy tu 5 opowieści, każda odrębna i każda mająca inny poziom. Część 1 Lindisfarne można potraktować jako wstęp do dzieła, szału tu nie ma. Część 2 Panny tarcz, mnie osobiście się podobała, szczególnie kreska, ale i prostota opowieści. Część 3 Swen... całe szczęście, że najdłuższa, bo najlepsza zasługująca na 7 i wyżej, zarówno od strony graficznej jak i fabuły. No ale dalej Córka Thora najsłabsza i niepotrzebnie obniżająca całość, graficznie - cukierkowa, fabularnie - niedopracowana . Część 5 Krzyż i młot niby jest wszystko dobrze, ale zakończenie, które ani nic nie wnosi, ani nic nie kończy. Chyba zbrakło po prostu pomysłu, a szkoda, bo opowieść rozwijała się dobrze. Dlatego tylko 6.

Mogło być na 7, ale mamy tu 5 opowieści, każda odrębna i każda mająca inny poziom. Część 1 Lindisfarne można potraktować jako wstęp do dzieła, szału tu nie ma. Część 2 Panny tarcz, mnie osobiście się podobała, szczególnie kreska, ale i prostota opowieści. Część 3 Swen... całe szczęście, że najdłuższa, bo najlepsza zasługująca na 7 i wyżej, zarówno od strony graficznej jak...

Komiks opowiada kilka niezależnych od siebie historii oczywiście związanych z Wikingami. Ciekawy okres i miejsce akcji, chociaż ostatnio w popkulturze dosyć dużo można tego znaleźć.

Komiks opowiada kilka niezależnych od siebie historii oczywiście związanych z Wikingami. Ciekawy okres i miejsce akcji, chociaż ostatnio w popkulturze dosyć dużo można tego znaleźć.

Trochę tak nie po kolei, ale mniej więcej dane historie.

Sven powracający
Druga część trochę słabsza, mniej się działo i jakoś brakowało klimatu, ale wciąż jestem ciekawa, co dalej. 6

Trzecia część znowu ma klimat, główny bohater intrygujący, podstęp z jeleniem pomysłowy. 7

Czwarta część zaskakuje tym, jak szybko się ją czyta, ale też krótka, zima i mróz spowalniają akcję, czekam na właściwe wydarzenia. 7

Piąta część wyjaśnia kim jest Zoe, pokazuje przeszłość Svena i wciąga jeszcze bardziej. 7

Szósta część nadal trzyma poziom, opowieść wciąga, Sven jest zdecydowany i widać, jakie zaszły w nim zmiany.

Siódma część - bitwa, nieoczekiwany zwrot akcji, świetne ukazanie wyborów podejmowanych przez głównego bohatera. 8

Lindisfarne
Obie części bardzo gorzkie i mroczne, świetne podsumowanie chrześcijańskiej religii w opozycji do nordyckiej. Mocne sceny z dzieciakiem i atakiem Wikingów.
8

Krzyż i młot
Pomysł dość standardowy, momentami irytowało mnie, że główna postać to taki superbohater. Na plus zaskoczenie spowodowane tym, co wydawało się Magnusowi. 6

Wikińska sztuka walki w pojedynkę
Słaby komiks, średnia grafika, właściwie to nie było za bardzo fabuły. Dwóch walczących, a w tle narrator streszczał ich życie. W dodatku jakoś nudno. 3

Panny od tarcz
Grafika zbyt niedbała, historia mogłaby być lepsza, gdyby nie skrótowa końcówka i brak pomysłu na ostatnich stronach.
5

Sven nieśmiertelny
Trochę tak na siłę dokończenie historii Svena i Enny, właściwie nic nie wnosiło. Prosta historia o młodych wojownikach, którzy chcą pokonać Svena będącego legendą.
5

Wdowa zarazy
Mocny komiks, brutalny, ukazujący zarazę, zimno, głód i przerażenie, tym bardziej, że główne bohaterki to matka z córką. Ciężkie warunki, zaraza w osadzie przypominająca trochę klimaty postapokaliptyczne. Czytałam jednym tchem, nie mogłam się oderwać. Jedynie koniec urwany, czegoś mi zabrakło.
9

Morska droga
Komiks naprawdę dobry, mocny, taka przygodówka w mrocznych klimatach. Szkoda, że koniec trochę taki rozczarowujący, jakby zabrakło pomysłu.

Metal
Dawne zwyczaje cz. 1
Od razu mnie wciągnął, świetnie się przeplatają dawne wierzenia z narzuconym chrześcijaństwem. Bohaterowie dopiero co się pojawili, a już można zapałać do nich sympatią. Jestem bardzo ciekawa dalszych części. 8

Trochę tak nie po kolei, ale mniej więcej dane historie.

Sven powracający
Druga część trochę słabsza, mniej się działo i jakoś brakowało klimatu, ale wciąż jestem ciekawa, co dalej. 6

Trzecia część znowu ma klimat, główny bohater intrygujący, podstęp z jeleniem pomysłowy. 7

Czwarta część zaskakuje tym, jak szybko się ją czyta, ale też krótka, zima i mróz spowalniają...

Spodziewałem się dużo po tym komiksie, może dlatego tak bardzo się nim rozczarowałem. Rysunki- bardzo nierówne, tylko dwie historie trzymają wyższy poziom. Jednak najbardziej zawiodłem się na fabule, która okazuje się miałka i naiwna, jakby pisał ją zafascynowany wikingami uczeń liceum. Największymi plusami są tu świetna okładka oraz solidne, piękne wydanie. Dam jeszcze szansę kolejnym tomom, choć tym razem oczekiwania będą znacznie niższe.

Spodziewałem się dużo po tym komiksie, może dlatego tak bardzo się nim rozczarowałem. Rysunki- bardzo nierówne, tylko dwie historie trzymają wyższy poziom. Jednak najbardziej zawiodłem się na fabule, która okazuje się miałka i naiwna, jakby pisał ją zafascynowany wikingami uczeń liceum. Największymi plusami są tu świetna okładka oraz solidne, piękne wydanie. Dam jeszcze...

Ta antologia komiksowa chodziła za mną już dawno (jak wiele innych, gwoli ścisłości) i w końcu szczególnie rozbudowana oferta jednego z empików nadrobiła tę zaległość. I od razu mogę zapewnić: jest godna polecenia! Ponury, bezlitosny charakter Północy podkreśla zarówno kreska (no, może poza „Córką Thora” która negatywnie odstaje),jak i fabuły tych pięciu opowieści. Są proste, brutalne, utrzymane w ciemnych lub chłodnych tonacjach. Moim ulubieńcem jest opowieść „Panny tarcz”, gdzie rysownik te cechy uwypuklił najwyraźniej. Nie oczekujcie tu wyrafinowanych, pełnych zakrętów narracji: to opowieści o okrucieństwie, północnej teorii odwagi i braku nadziei.
7/10
#book #książka #instabook #kochamksiążki #watcherowabiblioteka Ta antologia komiksowa chodziła za mną już dawno (jak wiele innych, gwoli ścisłości) i w końcu szczególnie rozbudowana oferta jednego z empików nadrobiła tę zaległość. I od razu mogę zapewnić: jest godna polecenia! Ponury, bezlitosny charakter Północy podkreśla zarówno kreska (no, może poza „Córką Thora” która negatywnie odstaje),jak i fabuły tych pięciu opowieści. Są proste, brutalne, utrzymane w ciemnych lub chłodnych tonacjach. Moim ulubieńcem jest opowieść „Panny tarcz”, gdzie rysownik te cechy uwypuklił najwyraźniej. Nie oczekujcie tu wyrafinowanych, pełnych zakrętów narracji: to opowieści o okrucieństwie, północnej teorii odwagi i braku nadziei. No, ta ostatnia czasem się pojawia, ale cóż z tego, skoro wszystko skończy się masakrą pod Clontarf i obłędem...

Ta antologia komiksowa chodziła za mną już dawno (jak wiele innych, gwoli ścisłości) i w końcu szczególnie rozbudowana oferta jednego z empików nadrobiła tę zaległość. I od razu mogę zapewnić: jest godna polecenia! Ponury, bezlitosny charakter Północy podkreśla zarówno kreska (no, może poza „Córką Thora” która negatywnie odstaje),jak i fabuły tych...

Super komiks!
Świetne ilustracje, super kreska. Aż chce się oglądać.
Czytać oczywiście też.
Polecam.

Super komiks!
Świetne ilustracje, super kreska. Aż chce się oglądać.
Czytać oczywiście też.
Polecam.

Dobrze się czyta, świetnie się ogląda! Jedyny minus to wątła objętość, jak na ilość wątków.

Gorąco polecam!

Dobrze się czyta, świetnie się ogląda! Jedyny minus to wątła objętość, jak na ilość wątków.

Gorąco polecam!

Saga anglosaska jest pierwszym z trzech komiksów poświęconych Wikingom. Głównym autorem wszystkich pięciu historii jest Brian Wood, ale każdą z nich zilustrował inny artysta. Zaprezentowane tutaj opowieści nie są ze sobą powiązane, ani nie mamy jednego, głównego bohatera. Również ich akcja rozgrywa się niekiedy w dość dużych odstępach czasowych i z wielu różnych perspektyw. Jednak wszystkie te historie pokazują jak wyglądały normandzkie wyprawy na Anglię - zarówno z punktu widzenia najeźdźców, jak i wyspiarzy. Świat, jaki przedstawia Brian Wood jest brutalny, nie ma w nim miejsca na skrupuły, ani okazywanie słabości. A jak przystało na opowieści o Wikingach, nie brak tutaj bitew, potyczek, pościgów i zbrojnych napadów. Walki są przedstawione bardzo dynamicznie, z wieloma szczegółami i detalami, które można długo oglądać i się nimi zachwycać.

Historie, które znajdziemy w tym komiksie mają różną długość. Najdłuższą jest Sven, który powrócił, licząca blisko 200 stron z 450, które ma cały komiks. Jest to zarazem najlepsza moim zdaniem opowieść ze wszystkich zaprezentowanych. Tytułowy bohater był synem wodza, ale wstąpił do gwardii wareskiej na dalekim południu. Pewnego dnia, po otrzymaniu informacji, że jego stryj przejął rodzinny majątek, postanawia powrócić w rodzinne strony, aby odzyskać utracone dziedzictwo. Jest to jednak zdecydowanie trudniejsze zadanie niż się spodziewał. W trakcie walki o ojcowiznę, Sven zaczyna się zmieniać, jak również to, co jest dla niego ważne. Przy okazji tej historii, Wood w subtelny sposób przemyca wiele różnych kwestii, z którymi kojarzymy Wikingów, dzięki czemu mamy okazję lepiej poznać ich życie, sposób myślenia i czym się trudnili. Co więcej, autor na podstawie losów Svena pokazuje co jest tak naprawdę najważniejsze w życiu, nawet jeżeli przed światem mówi się co innego i jest to bardzo uniwersalne przesłanie. Dlatego historia Svena zrobiła na mnie bardzo dobre wrażenie i przeczytałem ją jednym tchem.

W komiksie znajdziemy też kilka krótszych historii, ale nie zrobiły one na mnie już takiego dobrego wrażenia. Jedną z nich jest Córka Thora, która choć zamknięta fabularnie, wydaje się być bardzo prostą i niewiele wnoszącą historią, po której spodziewałem się czegoś więcej. Podobnie sytuacja przedstawia się z Pannami tarcz, które z początku wzbudziły moje zainteresowanie, ale później opowieść zostaje dość szybko zakończona. Stąd po obu historiach pozostaje pewien niedosyt i poczucie, że Brianowi Woodowi zdecydowanie lepiej wychodzą opowieści z mężczyznami w roli głównej aniżeli z kobietami.

Pomimo aż pięciu różnych stylów rysowania, całość odbiera się jako spójne i utrzymane w podobnych klimatach dzieło. Kolorystyka, jaka dominuje we wszystkich historiach, jest utrzymana w ciemniej tonacji, co buduje odpowiedni klimat i nastrój w poszczególnych opowieściach. Nie wszystkie style polubiłem w jednakowym stopniu, ale każdy z nich ma swój urok.

Ludzie Północy tom 1. Saga anglosaska jest zbiorem pięciu opowieści w formie komiksu, które opowiadają o normandzkich wyprawach na Anglię. Znajdziemy tutaj bardzo dobre, jak i dość przeciętne historie, ale wszystkie z nich czytałem z wielkim zainteresowaniem. Polecam, szczególnie fanom Wikingów.

Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję księgarni Gandalf.com.pl!

https://hrosskar.blogspot.com/2019/11/ludzie-ponocy-tom-1-saga-anglosaska.html

Saga anglosaska jest pierwszym z trzech komiksów poświęconych Wikingom. Głównym autorem wszystkich pięciu historii jest Brian Wood, ale każdą z nich zilustrował inny artysta. Zaprezentowane tutaj opowieści nie są ze sobą powiązane, ani nie mamy jednego, głównego bohatera. Również ich akcja rozgrywa się niekiedy w dość dużych odstępach czasowych i z wielu różnych perspektyw....

Wewnątrz znajdziemy pięć opowieści. Dwie z nich są całkiem przeciętne, dwie zupełnie dobre, jedna jest arcydziełem... Warto wziąć się za ten tom właśnie dla tej jednej historii, która osiąga wyżyny nie tylko pod względem fabuły, ale także artyzmu każdego z kadrów. Mowa o części III zbioru pt. "Swen, który powrócił". Jest to prawdziwa epopeja Wikingów, która łączy kontynenty i dzieje się na przestrzeni całego życia głównego bohatera. Jeśli chodzi o komiksy - już dawno nie czytałem czegoś tak dobrego.

Wewnątrz znajdziemy pięć opowieści. Dwie z nich są całkiem przeciętne, dwie zupełnie dobre, jedna jest arcydziełem... Warto wziąć się za ten tom właśnie dla tej jednej historii, która osiąga wyżyny nie tylko pod względem fabuły, ale także artyzmu każdego z kadrów. Mowa o części III zbioru pt. "Swen, który powrócił". Jest to prawdziwa epopeja Wikingów, która łączy kontynenty...