ZARYS FABUŁY
Albert Maillard tkwi przy łóżku Edouarda Pericourta towarzysząc mu w trudnym powrocie do rzeczywistości żywych. Ból, jęki, krzyki i okaleczone ciało. Nie jest łatwo, kiedy wojna pozostawia wieczny ślad fizyczny i psychiczny. Przetrwali, choć teraz trudno zacząć im funkcjonować tak, jak kiedyś. Stanąć w obliczu normalności. Z czasem jednak zaczyna łączyć ich nie tylko przyjaźń, ale także pewien plan. Pomysł kunsztownego przekrętu i słodkiej zemsty na człowieku, który przyłożył rękę do doznanych przez nich krzywd. Nadszedł czas na wyrównanie rachunków.

WOJNA I (NIE)POKÓJ
Listopad 1918. Działania wojenne odbierają życie tysiącom osób. Na polu walki każda chwila może okazać się ostatnią, a świadomość czającego się w pobliżu, niebezpiecznego wroga, wyzwala w ludziach różnorodne instynkty. Autor kreśli obraz tragedii, dramatu krwawych czasów przeszłości. Nie ukazuje go przez pryzmat bohaterstwa, ale bezsensowności walki – z perspektywy osób, które niechętnie mierzą się ze śmiercią. Nie jednak sama wojna staje się tutaj tematem przewodnim powieści, a zawarty pokój, czas rekonwalescencji, w trakcie którego wbrew pozorom nic nie jest łatwiejsze. Wręcz przeciwnie. W każdym człowieku wciąż pozostaje wyraźny ślad traumatycznych doświadczeń, w wyniku czego można zadać sobie pytanie. Czy faktycznie lepiej mają ci, którzy przeżyli?

CHRYTY PLAN
Wojna to nie tylko kwestia honoru, ale i wielkie pieniądze. Pośród jej konsekwencji wielu próbuje doszukać się zysków i niektórym wychodzi to całkiem dobrze. Podczas gdy Albert walczy ze stanami lękowymi nie panując nad stresem, a Edouard ze swoimi ubytkami twarzy może budzić postrach, porucznik Pradelle, ze spojrzeniem przeszywającym na wskroś, stawia na prężny interes, gotowy kopać leżącego. Bohaterowie powieści z pewnością nie zostali podzieleni na tych zupełnie niewinnych, białych i czarnych, choć do drugiego ze wspomnianych kolorów doskonale wpasowuje się właśnie Pradelle. Na wskroś zepsuty, przebiegły i cyniczny wcale nie musi okazać się absolutnym zwycięzcą. Wszak „Do zobaczenia w zaświatach” to historia wielkiego przekrętu, a wielki plan daje o sobie znać szczególnie w drugiej połowie powieści – misternie skonstruowany i spektakularny.

PODSUMOWANIE
Francja po Wielkiej Wojnie. Dramat, kłamstwo i intryga. Etapowe podnoszenie się z popiołów. Czas wielu przemian, bo w końcu co nas nie zabije, to wzmocni. Przyjaźń i nienawiść, złudne nadzieje na działanie paktu pokoju. Książka ma swój klimat, choć wymaga cierpliwości. Autor lubi zarzucić dłuższym opisem przy jednoczesnym towarzystwie świeżego pomysłu. „Do zobaczenia w zaświatach” to książka trudna do zamknięcia w ramach jednego gatunku, dość specyficzna, potrafiąca sypnąć goryczą i humorem. Ambitna i słusznie zekranizowana. Teraz nie pozostało mi zatem nic innego niż skonfrontować wrażenia z filmem.

https://ktoczytaksiazki-zyjepodwojnie.blogspot.com/2018/09/do-zobaczenia-w-zaswiatach-pierre.html#more

ZARYS FABUŁY
Albert Maillard tkwi przy łóżku Edouarda Pericourta towarzysząc mu w trudnym powrocie do rzeczywistości żywych. Ból, jęki, krzyki i okaleczone ciało. Nie jest łatwo, kiedy wojna pozostawia wieczny ślad fizyczny i psychiczny. Przetrwali, choć teraz trudno zacząć im funkcjonować tak, jak kiedyś. Stanąć w obliczu normalności. Z czasem jednak zaczyna łączyć ich nie...