Pisarstwo wysokiej próby. Lektura wciągnęła mnie bardziej niż tom pierwszy - może ze względu na zdecydowanie sensacyjny charakter. Drażni mnie, niestety, wykpiwanie katolicyzmu - wygląda na to, że autor nie ma też zbyt dużego pojęcia o chrześcijaństwie. Cóż, mogę mu tylko współczuć. Spirala odwetu, z jaką mamy do czynienia w powieści, w pewnym momencie wydała mi się przesadzona. Główna bohaterka, choć na początku nie grzeszy inteligencją, później staje się wyrafinowaną femme fatale - z lekka naciągane. Aczkolwiek matka dla swojego dziecka zrobi wiele...

Pisarstwo wysokiej próby. Lektura wciągnęła mnie bardziej niż tom pierwszy - może ze względu na zdecydowanie sensacyjny charakter. Drażni mnie, niestety, wykpiwanie katolicyzmu - wygląda na to, że autor nie ma też zbyt dużego pojęcia o chrześcijaństwie. Cóż, mogę mu tylko współczuć. Spirala odwetu, z jaką mamy do czynienia w powieści, w pewnym momencie wydała mi się...

Powieść świetnie się czyta do czego przyzwyczaił Lemaitre. Tylko fabuła powieści w 20. leciu międzywojennym niesie wiele ciekawych obserwacji, ale też czytelnik może mieć poczucie, że to juz było. Sporo autor czerpie z prawdziwych wydarzeń i innych autorów do czego się przyznaje w podziękowaniach. Wiadomo wiele intryg, motywów było wykorzystanych wielokrotnie. Ja miałam poczucie, że oglądam kolejny sezon Dynastii.

Powieść świetnie się czyta do czego przyzwyczaił Lemaitre. Tylko fabuła powieści w 20. leciu międzywojennym niesie wiele ciekawych obserwacji, ale też czytelnik może mieć poczucie, że to juz było. Sporo autor czerpie z prawdziwych wydarzeń i innych autorów do czego się przyznaje w podziękowaniach. Wiadomo wiele intryg, motywów było wykorzystanych wielokrotnie. Ja miałam...

Druga część cyklu Dzieci katastrofy jest bardziej przewidywalna niż Do zobaczenia w zaświatach. Jednakże uwielbiam pióro Lemaitre i książkę czytało mi się świetnie

Druga część cyklu Dzieci katastrofy jest bardziej przewidywalna niż Do zobaczenia w zaświatach. Jednakże uwielbiam pióro Lemaitre i książkę czytało mi się świetnie

Dużo gorsze niż pierwsza część. Sztywno, poprawnie i przewidywalnie napisana powieść

Dużo gorsze niż pierwsza część. Sztywno, poprawnie i przewidywalnie napisana powieść

O, Matko Boska, ileż tu pięter, ile historii, ile wykoślawionych przez wojnę dusz. Ile wojen międzyludzkich, tych niezapisanych w kronikach. Te kulisy władzy, polityki, sprzedajnych mediów. Ile ironii. Wow. Fenomenalne. Chcę się gryźć strony i krzyczeć.
Szkoda tylko, że tłumaczka, moim zdaniem, gdzie niegdzie się pogubiła.

O, Matko Boska, ileż tu pięter, ile historii, ile wykoślawionych przez wojnę dusz. Ile wojen międzyludzkich, tych niezapisanych w kronikach. Te kulisy władzy, polityki, sprzedajnych mediów. Ile ironii. Wow. Fenomenalne. Chcę się gryźć strony i krzyczeć.
Szkoda tylko, że tłumaczka, moim zdaniem, gdzie niegdzie się pogubiła.

6.5
Głównym motywem powieści jest zemsta oraz co doprowadziło kobietę z wyższej klasy do podjęcia tak radykalnych środków. Zabrakło mi pewnej głębi i większego udziału innych wątków, a były to cechy zdecydowanie wyróżniające "Do zobaczenia w zaświatach". Wciąż jednak, tak jak w pierwszej części, urzeka piękny styl i język.

6.5
Głównym motywem powieści jest zemsta oraz co doprowadziło kobietę z wyższej klasy do podjęcia tak radykalnych środków. Zabrakło mi pewnej głębi i większego udziału innych wątków, a były to cechy zdecydowanie wyróżniające "Do zobaczenia w zaświatach". Wciąż jednak, tak jak w pierwszej części, urzeka piękny styl i język.

Powieść w sumie dobrze napisana, język wysokich lotów, intryga całkiem pomysłowa, a jednak nie ma efektu "wow". Bardzo długi rozbieg wywołuje zniecierpliwienie. Etap realizacji zemsty jest znacznie ciekawszy, a jednak sprawia wrażenie, jakby był wątkiem drugoplanowym. Na plus barwne kreacje postaci. Zaletą jest także drobiazgowo przedstawione tło epoki, naciskiem na prezentację pewnych środowisk np finansiera czy półświatek

Powieść w sumie dobrze napisana, język wysokich lotów, intryga całkiem pomysłowa, a jednak nie ma efektu "wow". Bardzo długi rozbieg wywołuje zniecierpliwienie. Etap realizacji zemsty jest znacznie ciekawszy, a jednak sprawia wrażenie, jakby był wątkiem drugoplanowym. Na plus barwne kreacje postaci. Zaletą jest także drobiazgowo przedstawione tło epoki, naciskiem na...

Książka pomyślana jako hołd dla Dumasa. Mamy tu główną bohaterkę którą napędza zemsta. Uwolniona od ogromnego majątku, zdradzona przez najbliższe jej osoby, nie wybaczy. Postacie jednowymiarowe, akcja mocno naciągana. Nie spodziewałem się takiego mułu po świetnej pierwszej części. Plusem książki jest świetnie zobrazowana Francja dwudziestolecia międzywojennego.

Książka pomyślana jako hołd dla Dumasa. Mamy tu główną bohaterkę którą napędza zemsta. Uwolniona od ogromnego majątku, zdradzona przez najbliższe jej osoby, nie wybaczy. Postacie jednowymiarowe, akcja mocno naciągana. Nie spodziewałem się takiego mułu po świetnej pierwszej części. Plusem książki jest świetnie zobrazowana Francja dwudziestolecia międzywojennego.

Duże rozczarowanie po pierwszej części cyklu. Wspaniale napisane o niczym. Nie ten momentu albo nie ta książka.

Duże rozczarowanie po pierwszej części cyklu. Wspaniale napisane o niczym. Nie ten momentu albo nie ta książka.

Kontynuacja "Do zobaczenia w zaświatach" niestety dużo gorsza niż część pierwsza. Owszem czyta się ją doskonale, historia zemsty jest ciekawie zarysowana, jest wiele interesujących wątków, a autor odznacza się niezłym poczuciem humoru, ale to poziom o wiele niższy.

Kontynuacja "Do zobaczenia w zaświatach" niestety dużo gorsza niż część pierwsza. Owszem czyta się ją doskonale, historia zemsty jest ciekawie zarysowana, jest wiele interesujących wątków, a autor odznacza się niezłym poczuciem humoru, ale to poziom o wiele niższy.