Dzisiaj taki związek nazywa się związkiem toksycznym. Bo to nie tylko Hanna uzależniła się od swego wybranka, ale i on wokół niej wciąż krąży, bo daje mu to, co lubi - uległość.
Zapowiada się, jak czysty romans. Ot, panienka z zapomnianego w rozległych kresach dworku zakochuje się w kawalerze przystojnym, niosącym powiew światów dalekich. Następne zdanie mogłoby brzmieć - ale on jej nie chce. Tylko, że on ją chce, lecz na swoich prawach. I ona, zaślepiona nie miłością, jak się okazuje, lecz pożądaniem godzi się na to. Niby z czasem przegląda na oczy, jednak wystarczy jego przysłowiowe kiwnięcie palcem i leci, jak ta ćma do światła. I już nie widzi spalonych trucheł wokół lampy...
Ciekawe jest tło tej powieści. Zaczyna się tuż przed wojną, w środowisku kresowej, zubożałej, lecz "wciąż szlachty". A kończy kilkanaście lat po wojnie, gdzieś na Mazurach. Jeśliby chcieć się dowiedzieć czegoś o wojnie - próżne oczekiwania. Bohaterów to nic nie obchodzi, póki mają co zjeść i jaki taki spokój. Zresztą, gotowi są na współpracę z każdym, kto im ów spokój i jedzenie zapewni. To dlatego szlachcianka pracuje po wojnie w ważnym urzędzie kontrolującym pracę teatrów.
Chyba autor nie polubił swoich bohaterów, przydając im jak najgorsze cechy - egoizm, obojętność na losy innych prowadzącą aż do okrucieństwa i podłości wobec osób najbliższych. I czytałoby się nieźle,gdyby nie narastająca irytacja i zdziwienie - ludzie, co wy ze swoim życiem robicie? Irytacja uzasadniona odkryciem bohaterki, że jednak przegrała swoje życie. I mimo to, nie odleciała spod lampy...

Dzisiaj taki związek nazywa się związkiem toksycznym. Bo to nie tylko Hanna uzależniła się od swego wybranka, ale i on wokół niej wciąż krąży, bo daje mu to, co lubi - uległość.
Zapowiada się, jak czysty romans. Ot, panienka z zapomnianego w rozległych kresach dworku zakochuje się w kawalerze przystojnym, niosącym powiew światów dalekich. Następne zdanie mogłoby brzmieć -...