Shaun Taun stworzył minimalistyczną w słowach ale jednocześnie głęboką opowieść. Zdania są krótkie, proste i napisane tak jakby wypowiadał je ktoś, kto nie zna języka. Trochę tak jakby ktoś dopiero się go uczył. Emigrant? Można iść tym tropem. Ilustracje również są nieskomplikowane w szczególności biorąc pod uwagę możliwości artysty co udowodnił w Przybyszu lub Regulaminie na lato. Ale jakaś głębia i przesłanie jest.

Autor pokazuje świat wielkich korporacji. Świat ponury, surowy, zakłamany. Takim w którym w zasadzie jest się nikim, bez wyrazu, bez twarzy... to jak wygląda praca w takim miejscu, jak bardzo często ludzie są traktowani i jak mogą się czuć Pokazuje kogoś kto czuje się "inny", "wyobcowany", wykorzystywany, gnębiony... Kogoś kto czuje się samotny i opuszczony.

Czy tak nie czuło lub nie czuje się wielu z nas?

Mówi o tym o czym wielu również usiłuje opowiadać ale nie potrafi lub nie chce mówić. Robi to w sposób subtelny - przy pomocy obrazów i niewielkiej ilości słów (bo przecież słowa niekiedy są zbędne), przy czym nie wypowiada się wprost i dosłownie. Posługuje się metaforą, ukrytymi symbolami... W taki sposób, że jego prace można interpretować różnorodnie. W zależności od naszych poglądów, sytuacji w życiu, nastroju i tego kim jesteśmy, możemy zrozumieć je inaczej i to za każdym razem kiedy po nie sięgniemy.

Shaun Taun stworzył minimalistyczną w słowach ale jednocześnie głęboką opowieść. Zdania są krótkie, proste i napisane tak jakby wypowiadał je ktoś, kto nie zna języka. Trochę tak jakby ktoś dopiero się go uczył. Emigrant? Można iść tym tropem. Ilustracje również są nieskomplikowane w szczególności biorąc pod uwagę możliwości artysty co udowodnił w Przybyszu lub Regulaminie...