Z Katy Evans miałam styczność już przy okazji „Ladies Man” oraz „Womanizer” i obydwa spotkania były bardzo udane, szczególnie „Ladies Man” - pokochałam tę historię! Kiedy więc dowiedziałam się, że wydawnictwo Kobiece wydaje nową książkę Katy – i bez czytania opisu wiedziałam, że muszę przeczytać! Nieco się bałam wątku politycznego, bo jest to coś, za czym nie przepadam, ale chciałam dać tej historii szansę. Jak ostatecznie wyszło?

W „Mr. President” Katy Evans rzuca bohaterów w świat polityki. Poznali się kilkanaście lat wcześniej, kiedy ona była jeszcze małą dziewczynką i złożyła mu wtedy obietnicę, o której on po latach pamięta. A on to przystojny, najmłodszy w historii kandydat na prezydenta – Matthew Hammilton, ona – Charlotte, córka senatora, która dopiero stawia pierwsze kroki w polityce. Jak rozwinie się ich relacja, kiedy jego poczynania śledzi cała Ameryka, a nie może sobie pozwolić na żaden skandal?

Tak jak wcześniej wspomniałam, nieco się bałam, że będzie nudnawo właśnie przez ten motyw polityki. Zwyczajnie za nią nie przepadam, a fakt ten potęguje to, że jestem na wosie rozszerzonym i muszę wiele godzin o polityce wysłuchiwać w szkole ;P Jak więc ostatecznie było? Nudno, czy nie? Hmm powiem tak... i tak i nie. Na początku książki widniejsze notka od autorki, która w skrócie mówi o tym, że Katy ponaginała nieco zasady w świecie rządów i, że nie jest to książka o polityce, a jedynie historia miłosna osadzona w niej. Ale fakt faktem, że momentami nieco mnie już to nużyło, wszystko zostało opisane w zrozumiały sposób – to trzeba przyznać, ale tak czy siak, fabuła kręci się właśnie wokół tego tematu i to już jest nieuniknione. Więc.. tak, momentami nieco mnie już nudził ten temat, bo po prostu nie leży on w kręgu moich zainteresowań.

No dobra, ale samo tło fabuły to nie wszystko, prawda? Prym wiodą bohaterowie, w tym przypadku Matt i Charlotte. Czy uratowali oni sytuację? Hmm i znowu się waham. Po Mattcie od razu widać, że bardzo mu zależy na jego kraju, że naprawdę chciałby zrobić coś dobrego i trzymałam za niego kciuki, cały czas miałam nadzieję, że uda mu się wygrać wybory – polubiłam go i mu kibicowałam. Co do Charlotte mam nieco bardziej mieszane uczucia, oczywiście nie jest to zła postać, ale... czasem mnie nieco wkurzała – co innego myśli, co innego robi. Wie, że czegoś nie powinna zrobić, ale i tak to robi. Wóz albo przewóz, dziewczyno.

Podobała mi się jedna rzecz – bohaterowie wcale nie mieli prosto, nie było tak, że mimo iż związek zakazany, to całują się wszędzie i jakimś cudem nikt nigdy nie zauważa. Nie, oni wszystko robią z głową i z rozsądkiem. Ich relacja rozwija się powoli, a i tak nie mają łatwo.

Bardzo bym chciała powiedzieć, że akcja porwała mnie od pierwszych stron, ale niestety byłoby to małe nagięcie rzeczywistości. Bo prawda jest taka, że owszem, było ciekawie, ale nie cały czas i nie do tego stopnia, że mnie wciskało w fotel i musiałam czytać i czytać. W pewnym momencie już doszło do tego, że zwyczajnie chciałam już tę książkę skończyć. Sytuację ratował fakt, że Katy Evans ma przyjemny styl, dzięki któremu przyjemnie i w miarę szybko się czytało.

Pewnie się już domyśliliście, że „Mr. President” spodobał mi się, ale bez większego szału. Jest to swego rodzaju odmiana w tym świecie romansów, bo to pierwsza książka z tego gatunku z polityką w tle, którą czytałam. Ale prawda jest taka, że się zawiodłam – liczyłam na coś lepszego, w końcu „Ladies Man” i „Womanizer” były takie dobre. Także wstrzymam się od pisania, czy polecam czy nie, bo sami musicie to ocenić. Jeśli jednak ma to być pierwsze spotkanie z Katy, to zdecydowanie sugerowałabym sięgnąć najpierw po jeden z tych dwóch tytułów, które podałam wyżej ;)
zabookowanyswiatpauli.blogspot.com

Z Katy Evans miałam styczność już przy okazji „Ladies Man” oraz „Womanizer” i obydwa spotkania były bardzo udane, szczególnie „Ladies Man” - pokochałam tę historię! Kiedy więc dowiedziałam się, że wydawnictwo Kobiece wydaje nową książkę Katy – i bez czytania opisu wiedziałam, że muszę przeczytać! Nieco się bałam wątku politycznego, bo jest to coś, za czym nie przepadam, ale...