Nie często sięgam po kryminały, a że miałam okazję zapoznać się jednym z nich, to pomyślałam sobie: czemu nie? Jako przerywnik od romansów, które już zlewały mi się w jedno, pomyślałam, że to będzie świetna okazja, by zająć głowę i myśli czym innym.

Pewnego dnia do nadinspektora Wexforda zgłasza się zrozpaczony mąż Margaret Parsons. Jego żona nie wróciła do domu. Nie wydaje się dziwne? A takie jest. Kobieta troskliwe dba o swój ogród i męża, zawsze jest w domu, gdy ten wraca z pracy. Margaret nie wyróżniała się niczym szczególnym. Ani urodą, ani statusem materialnym, a mimo to w tajemniczy sposób zostaje zamordowana. Mężczyzna rozpoczyna śledztwo, w miarę kolejnych zdarzeń odkrywa tajemnicze listy od Doona i przeszłość nie tylko głównej bohaterki, ale również lokalnej społeczności, która stara się coś ukryć.

Myślę, że tak jak każda książka, tak i kryminały powinny zapewniać czytelnikom nie tylko gamę uczuć, ale magię oczekiwania, napięcie, które tworzy się wraz z każdą kolejną stroną i powoduje gęsią skórkę. Moim zdaniem "Z najlepszymi życzeniami śmierci" nie miało ani szczypty z tego, co wymieniłam. Główne postacie jak Wexford i jego pomocnik są bezbarwne, mdłe i nie wyróżnia ich nic szczególnego. Bardziej niż oni wyróżniają się postacie drugoplanowe, które autorka wykreowała tak, że trudno było ich przejrzeć. Było wiadomo co ukrywają, ale nie sposób było się dowiedzieć, kto jest winny. Nie ukrywam, że finał tej historii trochę mnie zaskoczył.

"Z najlepszymi życzeniami śmierci" nie jest książką, która by we mnie wywołała cokolwiek, a tym bardziej zainteresowanie wydarzeniami, które w niej występują. Historię przedstawioną przez autorkę przeczytałam praktycznie z obojętnością. Nie czułam potrzeby aby wraz z Wexfordem bawić się detektywa. Gdyby nie to, że ta powieść liczy sobie niewiele stron, to nie wiem czy bym chciała ją skończyć, bo moim zdaniem była nudna, a do tego brakowało w niej akcji. To jedna z tych książek, o której zapomnisz tuż po odłożeniu jej na półkę. Niestety...

Nie często sięgam po kryminały, a że miałam okazję zapoznać się jednym z nich, to pomyślałam sobie: czemu nie? Jako przerywnik od romansów, które już zlewały mi się w jedno, pomyślałam, że to będzie świetna okazja, by zająć głowę i myśli czym innym.

Pewnego dnia do nadinspektora Wexforda zgłasza się zrozpaczony mąż Margaret Parsons. Jego żona nie wróciła do domu. Nie...