Jesteśmy społecznością, która kocha książki

SPOILERY Bo aromat ujawnia się niekiedy dopiero w trakcie jedzenia, a jak wiadomo niesmak zawsze zostaje po skończonym posiłku. Pozycja Horyzont zła przypomina najlepszą tradycję Hitchocka. Zapomina jednak, że po wybuchu wulkanu należy budować napięcie jeszcze mocniej a nie odpuszczać i iść na skróty. Muszę przyznać, że scena, gdy szeryf oznajomia naszej bohaterce, że żadnych dzieci w samochodzie nie było wypada naprawdę mocno. Jest odpowiednio rozegrany, napięcie nie jest dmuchane niczym sex lalka. Szkoda tylko, że napięcie to nie udziela się całej książce. Tak jak jeszcze nasza bohaterka jest rozpisana jako tako, tak reszta postaci... Począwszy od TYCH ZŁYCH (nie wiemy w zasadzie o co im chodzi poza faktem, że chcą dzieci. Autorka uznała, że każdy wie po co ktoś porywa dzieci.) Czy postaci Azjaty, który jest swoistą deus ex machiną do popychania wątku akcji do przodu. W finale dostajemy cukiereczka. Lukrowanego, słodziutkiego, aż idzie się zrzygać. Największym jednak plusem tej książki jest fakt, że szybko się ją czyta. Pozycja na jazdę autobusem do pracy. Przeywanie nie boli, jakoś tak cała ta fabuła jest skauteryzowana faktem, że sam autork nie traktuje jej serio. Bo z jednej strony pokazuje się kobietę jako silną, walczącą o swoje. Z drugiej musi mieć jednak oparcie mężczyzny by popchnąć walkę do przodu. Czy tylko mi tu coś zgrzyta?