Seria „Przygody Wilka” z tekstami Orianne Lallemand i ilustracjami Eleonore Thuillier, która została wyróżniona w konkursie „Świat przyjazny dziecku” organizowanym przez Komitet Ochrony Praw Dziecka na tę chwilę składa się z 15 części. To całkiem sporo, choć wierny fani, których z tygodnia na tydzień systematycznie przybywa, mają ochotę na dużo więcej. W 10. tomie okazało się, że bohater jednych z najpopularniejszych w tej chwili książek dla dzieci nie lubi czytać, ponieważ ta magiczna czynność niesamowicie go nudzi! Mało tego: Wilk lubuje się w smaku papieru i dosłownie pożera każdą książkę, która trafia w jego łapy. Ten stan rzeczy próbują zmienić jego przyjaciele, których działania sprawiają, że Wilk trafia do Krainy Książek, gdzie musi pomóc wiewiórce bibliotekarce w odnalezieniu 10 zaginionych tomów. Tak rozpoczyna się jego podróż, której nie powstydził się sam Fileas Fogg. Oto ten, którego do tej pory nudziło czytanie, spotyka na swej drodze postaci zrodzone na książkowych kartach: lisa i kruka, białego królika i gości Szalonego Kapelusznika, czarną panterkę i jeżdżącego na nim chłopca, Piotrusia Pana i kapitana Haka, Pinokia i Dżepetta. Gdziekolwiek nie trafi, odnajduje zaginione książki, których tytuły powinny być znane każdemu szanującemu się czytelnikowi. Jest ciekawie, dynamicznie, nieprzewidywalnie i tak czytelniczo, że ma się ochotę rzucić wszystko i dać się pochłonąć pierwszej lepszej książce. Orianne Lallemand wpadła na niesamowity sposób, żeby przekonać i powołanego przez siebie do życia bohatera i poznające jego przygody dzieci do czytania. Pokazuje im, że ta czynność może przenieść ich do nieskończenie wielu światów i pomoże przeżyć przygody, o których im się nie śniło. Celowo nie pozwala zatrzymać się Wilkowi dłużej w jednym miejscu, żeby rozbudzić w małych czytelnikach ciekawość tego, co też mogło się w nim wydarzyć dalej. Do tego nawiązuje do wielu pozycji, żeby dać im możliwość wyboru kolejnej lektury. Nagle Wilka, który nie lubił czytać zamienia się w Wilka, który kochał pochłaniać literki i za ich pomocą przenosić się do zupełnie mu obcych krajów. Zamiast moralizować, pokazała, jak wiele miejsc można uzyskać składając literki w nieznane światy. Tak powinno wyglądać zachęcanie dzieci do czytania!

Seria „Przygody Wilka” z tekstami Orianne Lallemand i ilustracjami Eleonore Thuillier, która została wyróżniona w konkursie „Świat przyjazny dziecku” organizowanym przez Komitet Ochrony Praw Dziecka na tę chwilę składa się z 15 części. To całkiem sporo, choć wierny fani, których z tygodnia na tydzień systematycznie przybywa, mają ochotę na dużo więcej. W 10. tomie okazało...

W dobie wszechobecnej elektroniki, która oferuje dzieciom rozmaite rozrywki, zachęcenie do lektury książek nie jest łatwym zadaniem. Książeczki dla dzieci muszą być odpowiednio atrakcyjne wizualnie oraz posiadać wciągającą fabułę. Jedną z takich pozycji jest najnowsza, dziesiąta już, część „Przygód Wilka” Orianny Lalleland, zatytułowana „ O Wilku, który nie lubił czytać”.

Podobnie jak w przypadku pozostałych książeczek z serii, ta również porusza tematy, z jakimi borykają się dzieci. Wilk uczył się już jak radzić z własnymi emocjami (”O Wilku, który miał humory”),mierzył się z własnym strachem („O Wilku, który bał się własnego cienia”) czy uczył się akceptowania siebie („O Wilku, który chciał zmienić kolor”). W tym przypadku Wilk uczy się jaką przyjemność mogą dawać książki. Tytułowy zwierzak, który do tej pory traktował książki jako przekąskę za namową i z udziałem przyjaciół odkrywa, że można w nich znaleźć znacznie więcej przyjemności. Pomagając sowie w odnalezieniu kilku zaginionych książek, trafia w literackie, baśniowe światy, śledząc scenki ze znanych powieści dla dzieci.

Wilk podróżując przez różne książkowe uniwersa staje się świadkiem, a czasem i aktywnym uczestnikiem, wydarzeń znanych z klasycznych opowieści dla dzieci. Spotkamy tu nawiązania do „Alicji w Krainie czarów” Charlesa Lutwidge'a Dodgsona, „Piotrusia pana” Jamesa Matthew Barrie’ego czy „Księgi Dżungli” Rudyarda Kiplinga a także wielu innych dzieł klasyki literatury. W każdym przypadku Wilk trafi w sam środek zamieszania, zamienia kilka słów z bohaterami opowieści, by po chwili przenieść się na karty kolejnej książki. To budzi w nim apetyt na więcej i rodzi chęć poznania dalszych losów napotkanych postaci.

Książeczka jest niezwykle barwna a pstrokata okładka w charakterystyczną dla serii wielobarwną szachownicę, przyciąga wzrok. Wyraziste i nasycone kolory oraz ilustracje zajmujące całe strony przykuwają oko młodego czytelnika. Nieco groteskowa i przerysowana postać długonosego Wilka budzi sympatię, zaś przedstawienie bohaterów przytoczonych powieści oddaje w szczegółach ich charakterystyczne cechy, nie posiłkując się wyobrażeniami znanymi z filmów Walta Disneya (co w przypadku takich postaci jak Piotruś Pan, czy Mowgli, byłoby niezwykle łatwe). Dzięki temu dość łatwo zidentyfikować w jakiej powieści zawitał Wilk. Krótkie zdania jakimi napisane jest „O Wilku, który nie ubił czytać” są czytelne i dobrze kontrastują z tłem, będącym częścią ilustracji.

Warstwa literacka książeczki nie należy do zbyt wymyślnych. Nie ma tu przeładowania tekstem ani zbyt skomplikowanej składni. Zdania i słownictwo są proste, idealnie dopasowanego do niezbyt zaawansowanego wieku odbiorców. Nie rażą jednak nadmierną prostotą i przesadnymi zdrobnieniami, dzięki czemu nawet dla dorosłego jest to przyjemna lektura. Młody czytelnik może wzbogacić słownictwo i oswoić się ze słowem pisanym.

„O Wilku, który nie lubił czytać” Orianny Lalleland to świetna lektura dla początkującego czytelnika. Oprócz pasjonującej przygody przeżywanej przez tytułowego Wilka, dziecko znajdzie tu również mnóstwo inspiracji, zachęcając je do sięgnięcia po, nie zawsze docenianą, klasykę dziecięcej literatury. Jest to jedna z tych książek, które z czystym sercem można wręczyć dziecku zaczynającemu swoją przygodę z literaturą i mieć pewność, że mu się spodoba.

W dobie wszechobecnej elektroniki, która oferuje dzieciom rozmaite rozrywki, zachęcenie do lektury książek nie jest łatwym zadaniem. Książeczki dla dzieci muszą być odpowiednio atrakcyjne wizualnie oraz posiadać wciągającą fabułę. Jedną z takich pozycji jest najnowsza, dziesiąta już, część „Przygód Wilka” Orianny Lalleland, zatytułowana „ O Wilku, który nie lubił...

Nie wiem co napisać o tej książce. Musiałam ją dziecku przeczytać dwa razy, a i tak nie zrozumiało dlaczego wilk przestał jeść książki i nagle zaczął je czytać.

Ja też nie zrozumiałam. ;)
Jakim cudem przyśniły mu się te wszystkie historie, skoro niczego wcześniej nie przeczytał?
Na to i wiele innych pytań nie znalazłam odpowiedzi. :)

Niby fajne, ale podane jakoś tak, nie do końca zgrabnie.

Nie wiem co napisać o tej książce. Musiałam ją dziecku przeczytać dwa razy, a i tak nie zrozumiało dlaczego wilk przestał jeść książki i nagle zaczął je czytać.

Ja też nie zrozumiałam. ;)
Jakim cudem przyśniły mu się te wszystkie historie, skoro niczego wcześniej nie przeczytał?
Na to i wiele innych pytań nie znalazłam odpowiedzi. :)

Niby fajne, ale podane jakoś tak,...