Namiętnie czytuję mitologie świata. Bardzo mnie ciekawą wierzenia innych ludów. Ponad wszystko jednak uwielbiam mitologię grecką, zaczytuję się nią średnio raz na rok, pomimo, że prawie na pamięć znam. A zwłaszcza opracowanie mitów autorstwa wspaniałej Wandy Markowskiej cenię sobie najwyżej. Lubię też bardzo fabularną fikcję opartą o mity greckiej i osadzoną w tych realiach, czasem bardzo mocno, czasem ledwie luźno opartą. Z różnym efektem, bo czasem pomysł jest świetny ale wykonanie już niekoniecznie. Na szczęście z „Kirke” to był strzał w dziesiątkę.

Nie wiem ile w tej powieści fascynacji autorki tą mityczną postacią a ile czystego sprytu. Cieszę się, że nie wpadła na pomysł wymyślania koła na nowo i nie wzięła na warsztat jakiegoś bardzo znanego motywu jak np. Odyseja, Iliada, przygody Heraklesa czy przygody Amazonek a wręcz przeciwnie, wybrała na bohaterkę powieści postać wręcz trzecioplanową, dotąd marginalizowaną. I może właśnie na tym polega ówże spryt? Zająć się postacią enigmatyczną, pojawiającą się jako epizod w przygodach Odyseusza o której wiemy dość niewiele? Jakie by nie było zamierzenie autorki to jednak efekt przerósł moje oczekiwania.

Kirke, córka samego Heliosa, nie miała w swym boskim życiu łatwo, wręcz przeciwnie, ciągle pod górkę. Ignorowana przez rodziców, wyśmiewana przez rodzeństwo, zamiast szacunku i uwielbienia wzbudzała politowanie a czasem i pogardę, praktycznie bez zbytnich boskich talentów i umiejętności, szukała dla siebie miejsca w tym boskim świecie. Obserwowała wydarzenia takie jak rządy bóstw na Olimpie, jak biesiady w domu swego ojca, jak sąd na Prometeuszu. W międzyczasie pragnęła akceptacji, miłości i uznania. Nieobce były jej też zazdrość i pycha co pchnęło ją do czynu, za który została skazana na boską banicję i wygnanie na wyspę, znaną nam już dobrze z Odysei. I tutaj akcja dopiero się zaczyna, tak jak i prawdziwe życie Kirke.

Wspaniale przedstawione życie tytanów, bogów, bożków i wszelkiego autoramentu mitycznych stworzeń. Poza tym jest tu wiele ciekawych wątków z dobrze nam znanymi postaciami. Mamy tu wzruszający wątek Dedala i Ikara, czy narodzin Minotaura. Świetnie też przedstawione zostały „narodziny” Scylii, czy historia Medei. A wszystko to opowiedziane w bardzo współczesny sposób ale nie przejaskrawione i wykoślawione, autorka wspaniale buduje swoisty życiorys Kirke, przedstawia jej motywacje, jej pragnienia, jej postępki. Drobiazgowo konstruuje tę postać ale też obiektywnie. Brak tu jawnej czy przesadnej krytyki ale też nie ma gloryfikowania. Na naszych oczach przedstawia wiarygodną transformację z zagubionej i pełnej kompleksów do władczej, hardej i pewnej siebie tytanki.

Przyznaję, że jest to jedno z największych czytelniczych zaskoczeń tego roku. Jak dla mnie rewelacyjna powieść. Gorąco polecam.

Namiętnie czytuję mitologie świata. Bardzo mnie ciekawą wierzenia innych ludów. Ponad wszystko jednak uwielbiam mitologię grecką, zaczytuję się nią średnio raz na rok, pomimo, że prawie na pamięć znam. A zwłaszcza opracowanie mitów autorstwa wspaniałej Wandy Markowskiej cenię sobie najwyżej. Lubię też bardzo fabularną fikcję opartą o mity greckiej i osadzoną w tych...