Wszyscy teraz czytają Nosowską, przeczytałem i ja. A raczej obejrzałem. Na 208 stron tylko 60 (29%) jest zapisanych w całości. 40 stron (19%) w połowie). 21% (44 strony) to tytułu rozdziałów i nagłówki na całą stronę, a 31% książki (65 stron) to grafiki lub puste strony. Gdyby odrzucić marginesy i mnóstwo światła na kartkach zwartego tekstu wyszłoby ok. 70 stron. Czyli pani Nosowska zapisała nam jakieś 35% woluminu. Nie jest więc to książka, a raczej pięknie wydana i świetnie zilustrowana graficznie broszura dla dorosłych-dzieci, którzy nie czytają, ale oglądają, wtrącając gdzieniegdzie fragmenty tekstu.
Sama książka jest o wszystkim i o niczym. Po jej przeczytaniu nie bardzo wiem, o czym to było. Nosowska porusza takie spektrum tematów, delikatnie musnąwszy każdy z nich, że nie sposób skupić się na czymkolwiek. Świat, życie, Magda Gessler, samoakceptacja, kompleksy, Kardashianki, sprawy oczywiste rządzące światem, Chodakowska. To tak w skrócie.
Za dużo Nosowska moralizuje i daje "dobre rady". Momentami przynudza i zalatuje wszystko patosem, choć sili się na taką cool, luzaczkę.
Jestem przekonany, że gdyby autorem był kto inny niż TA ZNANA Nosowska, książka w ogóle nie ukazałaby się drukiem.
Dla mnie to literatura kloaczna, do czytania w kiblu na dwójce.

Wszyscy teraz czytają Nosowską, przeczytałem i ja. A raczej obejrzałem. Na 208 stron tylko 60 (29%) jest zapisanych w całości. 40 stron (19%) w połowie). 21% (44 strony) to tytułu rozdziałów i nagłówki na całą stronę, a 31% książki (65 stron) to grafiki lub puste strony. Gdyby odrzucić marginesy i mnóstwo światła na kartkach zwartego tekstu wyszłoby ok. 70 stron. Czyli pani...