W sumie to przeczytałam ją dlatego, że leżała na mojej półce już z 5 lat. Po prostu niesamowicie nudna.

W sumie to przeczytałam ją dlatego, że leżała na mojej półce już z 5 lat. Po prostu niesamowicie nudna.

Ciekawa historia napisana w wyjątkowo niespójny sposób. Dociągnąłem do końca na siłę. Ogólnie, nie broni się ani jako książka historyczna ani jako reportaż.

Ciekawa historia napisana w wyjątkowo niespójny sposób. Dociągnąłem do końca na siłę. Ogólnie, nie broni się ani jako książka historyczna ani jako reportaż.

Czarna zmora
To moja druga pozycja w tym gatunku i mniej więcej w tym samym temacie. Zacząłem z zapałem i tylko z początku zerkałem co chwile w przypisy z co drugiego zdania, jak przestałem to reportaż zyskał na atrakcyjności. Bez zwracania uwagi na ciągłe przypisy (na końcu książki) wyglada to na całkiem spójną historię kryminalną na faktach. Oczywiście jest tu pełno szczegółów wyrwanych z głównego wątku, ale nie przeszkadza to całkiem porządnie wyobrazić sobie tamte wydarzenia. Zmiany kulturowe Amerykanów na przykładzie Nowego Jorku są dobrze opisane. Autor jest bezstronny, dosadny i opiera się tylko na faktach, bo można było by to przedstawić bardzo stronniczo, albo ze strony uciemiężonych imigrantów, albo wkurzonych amerykanów. Przyznaję, że zaciekawiło mnie to zdanie z okładki, jakoby miałaby powstać wysoko budżetowa ekranizacja tego reportażu (nie powstała). Poniekąd liczyłem na obejrzenie przygód Petrosina na dużym ekranie, ale po skończeniu książki jakoś sobie tego nie wyobrażam. Autor za bardzo skupiał się na faktach, potrzeba by sporo wyobraźni reżyserskiej żeby tą książkę przekuć w ciekawą fabułę filmu kryminalnego. Książka w odbiorze jest nieco encyklopedyczna, czytałem ją długo, bo nie chciało mi się raczej do niej przysiąść na dłużej. Nie jest to moim zdaniem wciągająca lektura, ale nie jestem też przyzwyczajony do takiego stylu pisania.

Czarna zmora
To moja druga pozycja w tym gatunku i mniej więcej w tym samym temacie. Zacząłem z zapałem i tylko z początku zerkałem co chwile w przypisy z co drugiego zdania, jak przestałem to reportaż zyskał na atrakcyjności. Bez zwracania uwagi na ciągłe przypisy (na końcu książki) wyglada to na całkiem spójną historię kryminalną na faktach. Oczywiście jest tu pełno...

Wedlug mnie bardzo dobra ksiazka

Wedlug mnie bardzo dobra ksiazka

Książka bardzo słaba. Zlepek wypowiedzi innych osób, cytaty, co drugie zdanie z przypisem... Autor właściwie nie miał NIC do powiedzenia. Szkoda, bo świetny temat i dobry materiał na niezłą biografię/reportaż. Nie polecam.

Książka bardzo słaba. Zlepek wypowiedzi innych osób, cytaty, co drugie zdanie z przypisem... Autor właściwie nie miał NIC do powiedzenia. Szkoda, bo świetny temat i dobry materiał na niezłą biografię/reportaż. Nie polecam.

Bardzo fajna książka, jednak czegoś mi zabrakło. Tak czy inaczej, jeśli lubisz klimaty mafijne; warto sięgnąć.

Bardzo fajna książka, jednak czegoś mi zabrakło. Tak czy inaczej, jeśli lubisz klimaty mafijne; warto sięgnąć.

Czarna Ręka stoi w kontraście do romantycznych wizji mafii, jaką kreował między innymi Puzo w Ojcu Chrzestnym – tutaj zorganizowana przestępczość jest brutalna, bezlitosna i nie wie co to honor. Niewątpliwie należy pochwalić przygotowanie merytoryczne – autor wykonał sporą pracę, by udokumentować losy tytułowej organizacji i biografię Josepha Petrosina, walczącego z nią detektywa. Natomiast niestety książka jest napisana w skrajnie nieporywającym, encyklopedycznym stylu, często wręcz nudnym – to bolesne rozczarowanie, bo jestem przekonany, że tę historię można było przedstawić dużo lepiej. Trudno mi tę pozycję polecić – męczyłem się z nią bardzo długo, a choć jest to solidna reporterska robota, czyta się to niczym artykuły z Wikipedii.

Czarna Ręka stoi w kontraście do romantycznych wizji mafii, jaką kreował między innymi Puzo w Ojcu Chrzestnym – tutaj zorganizowana przestępczość jest brutalna, bezlitosna i nie wie co to honor. Niewątpliwie należy pochwalić przygotowanie merytoryczne – autor wykonał sporą pracę, by udokumentować losy tytułowej organizacji i biografię Josepha Petrosina, walczącego z nią...

Jestem pod wrażeniem. Tak zwyczajnie podziwiam ogrom pracy, którą trzeba było wykonać, żeby ze wspomnień o jednym człowieku, wycinków prasowych i listów złożyć taką książkę. To trochę reportaż, trochę domysły, a całość stanowi bardzo ciekawą opowieść, która zdecydowanie wciąga. Jeśli chcecie dowiedzieć się więcej o historii przestępczości w Stanach Zjednoczonych, sycylijskiej mafii i amerykańskim bohaterze, który...był Włochem - czytajcie śmiało.
Książka ma pewne wady, przede wszystkim czasem wydaje się zbyt chaotyczna i można się pogubić w opisach ludzi i sytuacji. Nadrabia ciekawym stylem, trochę jak dobry kryminał od kuchni, oraz jasnym określeniem, kiedy autor wyciąga wnioski z dostępnych materiałów, lecz nie może podać faktów. Ponadto otrzymujemy klarowny obraz sytuacji społecznej tamtych czasów, a autor nie boi się napisać wprost, że urzędnicy byli skorumpowani albo zwyczajnie głupi. Nieliczni robili lepsze wrażenie, lecz oni niewiele mogli. Krótko mówiąc: ciekawa rozrywka, a przy tym spora dawka wiedzy łatwej do przyswojenia.

Jestem pod wrażeniem. Tak zwyczajnie podziwiam ogrom pracy, którą trzeba było wykonać, żeby ze wspomnień o jednym człowieku, wycinków prasowych i listów złożyć taką książkę. To trochę reportaż, trochę domysły, a całość stanowi bardzo ciekawą opowieść, która zdecydowanie wciąga. Jeśli chcecie dowiedzieć się więcej o historii przestępczości w Stanach Zjednoczonych,...

RIP J.Petrosino !

RIP J.Petrosino !

Ebooka przeczytałam w ramach wyzwania czytelniczego na styczeń dotyczącego książki z motywem początku. Dramatyczny to początek jest tu opisany, jednak temat bardzo ciekawy. Pewnie gdyby nie wyzwanie nie sięgnęłabym szybko po tą pozycję.

Ebooka przeczytałam w ramach wyzwania czytelniczego na styczeń dotyczącego książki z motywem początku. Dramatyczny to początek jest tu opisany, jednak temat bardzo ciekawy. Pewnie gdyby nie wyzwanie nie sięgnęłabym szybko po tą pozycję.