Przeczytałem tę książkę zupełnie nie znając zespołu, jego roli w historii rocka i metalu. Nie mam żadnej osobistej historii związanej z tą grupą z lat siedemdziesiątych, więc miałam nadzieję na kilka zabawnych historyjek i ogólną lekcję historii o świecie, którego nie znałem.

Wydaje mi się, że ta książka spełniła jedno z moich oczekiwań - dowiedziałem się o istnieniu zespołu Motorhead oraz o ich wpływie na późniejsze zespoły takie jak Metallica. Jednak sama historia zespołu nie była porywająca ani wciągająca. Autor miał dostęp do dziesiątek wywiadów z muzykami i ich współpracownikami, ale cały czas zabrakło mi ciekawych, oburzających czy trudnych do uwierzenia historii.

Możliwe, że po prostu nie było takiego materiału (w co wątpię),ale nie zmienia to faktu, że nie czytało mi się tej książki za dobrze. Jednak cały czas doceniam dość dużo informacji o zespole.

Przeczytałem tę książkę zupełnie nie znając zespołu, jego roli w historii rocka i metalu. Nie mam żadnej osobistej historii związanej z tą grupą z lat siedemdziesiątych, więc miałam nadzieję na kilka zabawnych historyjek i ogólną lekcję historii o świecie, którego nie znałem.

Wydaje mi się, że ta książka spełniła jedno z moich oczekiwań - dowiedziałem się o istnieniu...

Spodziewałem się czegoś więcej. Motorhead to zespół legenda, takiego drugiego nie ma i już nigdy nie będzie, a najlepsze lata przypadają faktycznie na okres opisany przez autora, czyli tego legendarnego składu. Podczas czytania miałem wrażenie, że podczas tworzenia każdego albumu było tak samo, padały te same słowa generalnie po opisaniu Ace of Spades można by było zakończyć czytanie, no może poza ostatnim rozdziałem, który moim zdaniem ładnie dopiął całą tę biografię. Tłumaczenie tragedia, dodawanie typowo polskich określeń zbędne, już widzę jak Lemmy mówi np. "trzy akordy, darcie mordy". Pierwszy raz spotkałem się z określeniem "próbownia?", serio ktoś tak mówi? Moja ocena końcowa to 6, ponieważ czytałem to z pewną nostalgią pomimo, że nie przeżyłem tamtych czasów, a Motorhead przewija się cały czas podczas mojej własnej przygody rockowo-metalowej. Lemmy jest jednym z niewielu basistów, którzy obrośli kultem i mieli swój unikatowy styl. Zdecydowanie polecam tę książkę "muzycznym świrom", którzy podobnie jak ja łakną rock'n rolla w w każdej postaci. Ktoś kto tego nie czuje, po tej książce nie przekona się do tego typu muzyki, bo generalnie książka nie jest wysokich lotów.

Spodziewałem się czegoś więcej. Motorhead to zespół legenda, takiego drugiego nie ma i już nigdy nie będzie, a najlepsze lata przypadają faktycznie na okres opisany przez autora, czyli tego legendarnego składu. Podczas czytania miałem wrażenie, że podczas tworzenia każdego albumu było tak samo, padały te same słowa generalnie po opisaniu Ace of Spades można by było...

Słaba. Czyta się to jak długi chaotyczny wywiad z tego jak powstało pierwsze kilka płyt. Sporo powtórek tego co było parę stron lub zdań wcześniej i właściwie to tyle. Żadnej inwencji, autor przeprowadza dość nudne wywiady, klei to i robi z tego książki. Cel jeden hajs. Wymęczyłem to jakoś do końca, bo nie lubię kończyć książek 2 połowie, zwłaszcza prezentów;)

Słaba. Czyta się to jak długi chaotyczny wywiad z tego jak powstało pierwsze kilka płyt. Sporo powtórek tego co było parę stron lub zdań wcześniej i właściwie to tyle. Żadnej inwencji, autor przeprowadza dość nudne wywiady, klei to i robi z tego książki. Cel jeden hajs. Wymęczyłem to jakoś do końca, bo nie lubię kończyć książek 2 połowie, zwłaszcza prezentów;)

Pozycja dla fanów zespołu, bądź fanów historii muzyki rockowej. Żałuję tylko jednego, że gdy Motorhead istniało olewałem ich koncerty - bo jeszcze będzie okazja. No więc już nie będzie.

Pozycja dla fanów zespołu, bądź fanów historii muzyki rockowej. Żałuję tylko jednego, że gdy Motorhead istniało olewałem ich koncerty - bo jeszcze będzie okazja. No więc już nie będzie.

“Nigdy nie było i nie będzie drugiej takiej kapeli”.

Opowieść o klasycznym składzie Motörhead. Autor jawnie deklaruje hołd dla działalności zespołu w latach 1977-82. Brzmi ciekawie prawda? Z pewnością, bo to ciekawy wycinek historii zespołu. Czytelnik poznaje trudne początki kapeli, obserwuje narodziny filozofii grania. W kronikarski sposób autor opisuje powstawanie klasycznych dzisiaj albumów studyjnych (pięciu) i jednej koncertówki. Nakreśla narastające napięcia w zespole i koniec klasycznego składu. Szkoda tylko, że oprócz tragicznego wstępu reszta książki jest kompilacją dawnych wywiadów. Przepełnia ja suchość faktów i brak emocji. Osobnym punktem programu jest tłumaczenie, które już na poziomie wstępu przyprawia
o ból głowy: wiosłowy, gałkokręt, próbownia…

Powtórzę za Łukaszem Orbitowskim: “takich trzech jak tych dwóch to nie ma już ani jednego”. Takich książek oby jak najmniej…

“Nigdy nie było i nie będzie drugiej takiej kapeli”.

Opowieść o klasycznym składzie Motörhead. Autor jawnie deklaruje hołd dla działalności zespołu w latach 1977-82. Brzmi ciekawie prawda? Z pewnością, bo to ciekawy wycinek historii zespołu. Czytelnik poznaje trudne początki kapeli, obserwuje narodziny filozofii grania. W kronikarski sposób autor opisuje powstawanie...

Gromkie brawa dla tłumacza - zważywszy zwłaszcza na liczne wulgaryzmy, które oddał z niemałym polotem, przemycając przy tym wiele pieprznych powiedzonek "rdzennie polskich".

Gromkie brawa dla tłumacza - zważywszy zwłaszcza na liczne wulgaryzmy, które oddał z niemałym polotem, przemycając przy tym wiele pieprznych powiedzonek "rdzennie polskich".

Świetna opowieść o klasycznym składzie Motorhead. Zero skandali i szokowania, na które mógłby wskazywać tytuł.

Świetna opowieść o klasycznym składzie Motorhead. Zero skandali i szokowania, na które mógłby wskazywać tytuł.

Wbrew temu, jak można by sądzić po tytule - całkiem sporo tutaj o muzyce, a nie o tym, kto, kiedy i gdzie się schlał czy zerzygał. Do tego parę fajnych wypowiedzi Lemmy'ego i Phila o filozofii gry na swoich instrumentach. Ukłony w stronę autora polskiego przekładu, który brzmi bardzo naturalnie i soczyście. Dla fanów - rzecz obowiązkowa!

Wbrew temu, jak można by sądzić po tytule - całkiem sporo tutaj o muzyce, a nie o tym, kto, kiedy i gdzie się schlał czy zerzygał. Do tego parę fajnych wypowiedzi Lemmy'ego i Phila o filozofii gry na swoich instrumentach. Ukłony w stronę autora polskiego przekładu, który brzmi bardzo naturalnie i soczyście. Dla fanów - rzecz obowiązkowa!

Z tego typu książkami mam tak, że jak już je kupię (a rzadko to robię bo przeważnie wypożyczam z biblioteki),to najpierw leżą kilka miesięcy i szkoda mi je zacząć czytać, z obawy że szybko się skończą 😊
Lenny Kilmister to ojciec chrzestny heavy metalu, a niniejsza historia Motörhead to obowiązkowa pozycja dla każdego/każdej fana/fanki ciężkiego grania.

Z tego typu książkami mam tak, że jak już je kupię (a rzadko to robię bo przeważnie wypożyczam z biblioteki),to najpierw leżą kilka miesięcy i szkoda mi je zacząć czytać, z obawy że szybko się skończą 😊
Lenny Kilmister to ojciec chrzestny heavy metalu, a niniejsza historia Motörhead to obowiązkowa pozycja dla każdego/każdej fana/fanki ciężkiego grania.

Myślę, że to bardzo dobra decyzja autora, że skupił się na Motorhead z czasów tego pierwszego poważnego składu. Jest "Gorączka", czyli autobiografia Lemmy'ego, jest jeszcze chyba jakaś biografia zespołu, gdzie pewnie bardziej się skupiają na erze Campbell/Dee- to czemu by nie poczytać o przełomie lat 70' i 80', mi to na rękę.

To właściwie poszatkowany zbiór wywiadów z Fast Eddiem, gdzieniegdzie przepleciony wtrętami z wypowiedzi Taylora i z rzadka- Kilmistera.
Podoba mi się to, że każdy po latach potrafi się do tego odnieść ze swojej perspektywy, przedstawić swoją wersję wydarzeń, bez słodzenia, podważyć czyiś autorytet.
Niestety, redakcja kuleje fest, niektóre akapity wzajemnie się wykluczają (i nie mówię o różnicy zdań członków zespołu),a niektóre to właściwie ledwo przerobione kalki poprzednich. Garść zdjęć wrzuconych na odczepnego i voila. Strasznie to wygląda, jak zrobione na odwal się.

Garść jakże ciepłych słów należy się tłumaczowi, panu Maciejowi, który uparł się na radosną twórczość w puszczaniu oka do czytelnika. Tylko to mruganie jest zrobione z finezją śmierdzącego żula, opowiadającego ci dowcip w kolejce do monopolowego. Teksty z memów, polskich komedii, wplatanie urywków tekstów z peerelowskich piosenek- no bez jaj, takich rzeczy się nie robi. Naciągana ta siódemka, no ale niech tam, na koniec roku mogę być milszy.

Myślę, że to bardzo dobra decyzja autora, że skupił się na Motorhead z czasów tego pierwszego poważnego składu. Jest "Gorączka", czyli autobiografia Lemmy'ego, jest jeszcze chyba jakaś biografia zespołu, gdzie pewnie bardziej się skupiają na erze Campbell/Dee- to czemu by nie poczytać o przełomie lat 70' i 80', mi to na rękę.

To właściwie poszatkowany zbiór wywiadów z Fast...