Nieraz zdarzyło mi się stanąć w obliczu nieciekawej sytuacji. Nie znoszę, gdy innym dzieje się krzywda i zawsze muszę się wtrącić, żeby kogoś obronić. Nawet za cenę własnego bezpieczeństwa. Przyznaję nie zawsze jest łatwo się sprzeciwić, szczególnie gdy strach paraliżuje, a w głowie rodzą się myśli, że przecież ja też mogę ucierpieć. Jednak taki stan rzeczy nie powinien sprawiać, że stajemy się całkowicie bierni, obojętni i nie widzimy rozgrywającego się na naszych oczach dramatu.



Alan Gibbons zainspirowany prawdziwymi wydarzeniami, postanowił napisać książkę. Ale to jaką książkę. „Hate” dosłownie miażdży czytelnika, przytłacza tym wszechobecnym smutkiem i przygnębieniem, wyzierającym z niej bólem. Nawet nie zdajemy sobie sprawy, jak trudne jest życie osób, które mają dość siły i odwagi, żeby się wyzwolić i z dumą prezentować swoją inność. Takich ludzi powinno się doceniać i gratulować im, a nie szykanować i krzywdzić. Autor w bezprecedensowy sposób przedstawia ten trudny temat. Wcale nie stara się złagodzić sytuacji, żeby lepiej było ją przełknąć. Gibbons posługuje się lekkim i przystępnym piórem, co stanowi ułatwienie w przyswajaniu tego ciężaru. Lektura ta wywołała we mnie wiele skrajnych emocji, ale zdecydowanie dominujące było niezrozumienie. Dlaczego ludziom tak przeszkadza, że niektórzy się od nich różnią? Dlaczego trzeba takie osoby ranić i dopiekać im przy każdej możliwej okazji? Czemu to wszystko ma służyć?



To jedna z tych książek, do których na pewno wrócę nieraz, a Wam serdecznie polecam się z nią zapoznać.

Nieraz zdarzyło mi się stanąć w obliczu nieciekawej sytuacji. Nie znoszę, gdy innym dzieje się krzywda i zawsze muszę się wtrącić, żeby kogoś obronić. Nawet za cenę własnego bezpieczeństwa. Przyznaję nie zawsze jest łatwo się sprzeciwić, szczególnie gdy strach paraliżuje, a w głowie rodzą się myśli, że przecież ja też mogę ucierpieć. Jednak taki stan rzeczy nie powinien...