Tom Hazard urodził się w 1581 roku i ciepi na bardzo dziwną przypadłość. Mimo już ponad czterystu lat, nadal wygląda na jakieś czterdzieści. Mogłoby się wydawać, że ma ogromne szczęście, mogąc żyć tak długo. Jednak jego osoba, wśród innych wywołuje często sporo sensacji, przez co nasz główny bohater często musi zmieniać miejsce zamieszkania.
Co więcej, już nie raz musiał patrzeć na śmierć swoich bliskich, czy też osób do których w jakikolwiek sposób się przywiązał, bądź też spędził z nimi niektóre chwile swojego życia. W pewnym momencie Tom dołącza do Stowarzyszenia Albatrosów, które zrzesza takich ludzi, jak on. Wyznają oni kilka zasad, jedną z nich jest to aby się nie zakochiwać. Czy naszemu głównemu bohaterowi się to uda? Czy należenie do takiej grupy jest bezpieczne?
Książka ta jest niezwykle ciekawa, płynie z niej wiele morałów i życiowych mądrości. Mimo tego, że może się wydawać, że jest to typowa książka młodzieżowo-fantasyczna, to mam wrażenie, że kierowana jest ona głównie do dojrzałych czytelników, którzy są w stanie pojąć pryzmat przemijającego czasu. Akcja książki nie jest aż tak szybka, jednak osobiście czytało mi się ją bardzo szybko, gdyż byłam zaciekawiona tym co dzieje się dalej. Tę książkę oceniam bardzo wysoko i uważam, że każdy powinien mieć ją na swojej półce, gdyż porusza ona wiele ciekawych i istotnych tematów.
Opowiada o życiu, miłości, przemijającym czasie, chęci odnalezienia szczęścia oraz o trudzie.
Za możliwość przeczytania książki dziękuję portalowi czytampierwszy.pl

Tom Hazard urodził się w 1581 roku i ciepi na bardzo dziwną przypadłość. Mimo już ponad czterystu lat, nadal wygląda na jakieś czterdzieści. Mogłoby się wydawać, że ma ogromne szczęście, mogąc żyć tak długo. Jednak jego osoba, wśród innych wywołuje często sporo sensacji, przez co nasz główny bohater często musi zmieniać miejsce zamieszkania.
Co więcej, już nie raz musiał...