India, to bohaterka, której początkowo nie rozumiałam. Nie wiedziałam, co ją spotkało w przeszłości. Co ją tak zmieniło i nastawiło negatywnie do własnej matki. Jednak jeśli będziecie czytać dalej i dalej, to się dowiecie, co wydarzyło się w przeszłości. Byłam w szoku. Nie spodziewałam się tego. I autentycznie było mi szkoda tej dziewczyny. Młoda, a doświadczyła już tyle zła, cierpienia... Nie ma co ukrywać, współczułam jej jak nie wiem.
Gdy jej matka powiadomiła ją o swoich planach, była wściekła. Raczej każdy by był na jej miejscu. Brak zaufania do każdego, robi swoje.
Poznając Eloise utwierdza się w przekonaniu, że towarzystwo przyszywanej siostry nie pasuje do jej stylu bycia. To nie jej kręgi towarzyskie. Chcąc czy też nie będzie musiała nie tyle, co wkupić się w ich łaski, co zaaklimatyzować. Nie jest to jednak takie proste i sama coś o tym wiem. I ja zmieniałam szkołę, też nie chcąc, ale musiałam. Wiem jak to jest czuć się nieswojo, głupio i nie mieć swojego miejsca, nie przynależeć do żadnej grupy zajęciowej lub towarzyskiej. Wiem jak to jest aż za dobrze...
Finn, to chłopak, który skrywa wiele tajemnic. Jest twardy jak orzech, do rozgryzienia. Trudno jest zajrzeć pod skorupę, za którą się chowa. Często chciałam wiedzieć, co on myśli, co czuje, co ukrywa? Aż w pewnej chwili kawałek po kawałku jego skorupa zaczęła pękać, a ja dowiadywałam się więcej i więcej...
Przyznam się, że jestem szczerze zaskoczona kreacją bohaterów. Można by rzec, że są wycięci z naszego codziennego życia. Każde z nich jest inne i za to dziękuję pani Young - różnorodność jest potrzebna!
Polubiłam tych bohaterów i już się smucę, że nie mogę o nich nic więcej poczytać. Kto wie, może kiedyś autorka dopisze ciąg dalszy? Kto to wie...?
Mam nadzieję, że tak jak ja i Wy polubicie bohaterów i po skończonej lekturze w mig zaczniecie za nimi tęsknić. ;)
Gdybym tylko miała możliwość, na pewno przeczytałabym ją na raz. Była na tyle interesująca, że ciężko było się od niej oderwać, ale niestety szkoła, egzaminy, praca... Nie ma tak dobrze. Ciesze się jednak, że znalazłam na tyle czasu, by zbytnio jej nie odwlekać.
Akcja może nie pędzi na łeb, na szyję, ale powoli idzie przed siebie. Może nie na każdej kolejnej stronie dzieje się coś na tyle spektakularnego, by móc zbierać szczękę z ziemi, ale co jakiś czas pisarka zaskakuje nas może nie na tyle co wydarzeniami, a przeszłością. Bohaterowie kryją w sobie wiele, ale tajemnice, które skrywają niejednokrotnie sprawią, że będziecie siedzieć jak na igle.
Denerwowałam się wraz z bohaterami. A może nawet i bardziej? Nie wiedziałam czym może mnie zaskoczyć Samantha Young, ale takiego obrotu sprawy, to... no nie spodziewałam się. Ale dzięki temu mogłam poczuć wiele emocji wraz z postaciami i to jest ważne. Cieszę się, że nie jest to kolejna lektura, która nie ma w sobie nic wartościowego. Ta nie tylko przekazuje uczucia bohaterów, ale i poprzez ukryte w zdaniach wartości skłania do refleksji.
Nieznośny ciężar tajemnic, to powieść napisana przez życie. Jestem przekonana, że istnieje wiele podobnych kobiet do Indii, które przeżyły to samo, lub coś całkiem podobnego. Oczywiście nie ma co zazdrościć ani jej, ani Finnowi. W sumie to... i pozostałym bohaterom również. Prawie każdy z nich skrywa tajemnicę, która ciąży na nich niczym balast na plecach.
Są to przykre wydarzenia, ale mają miejsce w codziennym życiu aż za często. Niestety nie każdy ma o tym jakiekolwiek pojęcie. Większość osób potrafi udawać, ukrywać to, co powinno być widoczne na pierwszy rzut oka. Dlatego też cieszę się bardzo, że w tak prosty sposób Samantha Young potrafiła ująć tak trudną tematykę. Na tą, na którą wszyscy zamykają oczy i udają, że nie widzą. Na te problemy, których ludzi bezpośrednio dotyczą, idealnie wszystko maskują.

Cała recenzja na blogu. ;)

India, to bohaterka, której początkowo nie rozumiałam. Nie wiedziałam, co ją spotkało w przeszłości. Co ją tak zmieniło i nastawiło negatywnie do własnej matki. Jednak jeśli będziecie czytać dalej i dalej, to się dowiecie, co wydarzyło się w przeszłości. Byłam w szoku. Nie spodziewałam się tego. I autentycznie było mi szkoda tej dziewczyny. Młoda, a doświadczyła już tyle...