Jeśli chodzi o styl i układ - chaos. Chaos! Ale może tak miało być, bóg tak chciał. Treść? Śmieszna i żenująca. Karol Wojtyła przyrównywany do Mickiewicza, Słowackiego, Norwida... ale to jeszcze nic. Autor przywołuje opinie innych narodów o Polakach - że Niemcy traktowali nas jak zaścianek, że Rosja się z nas śmiała, a my przecież jesteśmy Chrystusem narodów (to nie żart, Polska to mesjasz, Polska to zmartwychwstały Chrystus) - jednak ten sam człowiek z sentymentem przywołuje powieść „w pustyni i w puszczy” i nazywa czarnoskórych „murzynami,” choć już dawno stwierdzono, że jest to rasistowskie. Rozczula się nad Stasiem, wielkim Polakiem z krwi i kości, który poluje na zwierzynę lepiej niż tubylcy (bo przecież jest białym polaczkiem, wiec wszystko robi lepiej),który w Afryce chrystianizuje biednych „Murzynków,” kanibali, nierozumnych dzikusów, którzy myśleli, ze po chrzcie zmieni się kolor ich skóry na biały - bo przecież o tym właśnie marzą czarnoskórzy. Ale nie bój nic! Wkracza Nel, która pociesza kobietę „zapewnieniem, że ma teraz duszę białą.” Propaganda w tej książce nie jest nawet trochę maskowana. Polacy są wielcy, świeci, najwięksi, bóg jest odpowiedzią na wszystko, a Afryka... hipokryzja na największym poziomie, bo jak z jednej strony można płakać, że polski naród był od wieków szykanowany i uważany za gorszy przez swoich sąsiadów, kiedy samemu stosuje się identyczną retorykę wobec innych kontynentów i narodów? O, na przykład mamy taki fragment, że Hitler był zły i zaraz „dla porównania: zaściankowy polski mesjanizm znaczyły zwycięstwa sobieskiego pod Wiedniem, Piłsudskiego pod Warszawą i zapoczątkowany przez solidarność upadek czerwonego imperium zła. Może więc warto z odrobiną sympatii spojrzeć na ów zaścianek.” Autorze, czy zdajesz sobie sprawę z tego, że to samo mogą powiedzieć mieszkańcy Afryki o tej całej „cywilizacji chrześcijańskiej”? Co ona im przyniosła? Represje, zabójstwo ich kultury, demonizacje ich obyczajów. Niewolnictwo. Gwałt. I ty śmiesz jednocześnie płakać nad polskim losem, zaborami, rozbiorami, wojnami- gdy sam pochwalasz ingerencje Europejczyków w życie innych kontynentów, zniewolenie innych ludów. Rasizm w czystej postaci. Ale to chyba normalny proces myślowy - spotykany u każdego męczennika i wyznawcy polskiego mesjanizmu. Język, styl, układ, treść - godne pożałowania.


Edit: ok, tego jest więcej. Jakieś religijne masturbacje, pomijam. Ale oto tu mamy ciekawy fragment „miłość do Bogurodzicy cechowała cały naród polski (...) Dzięki niej Polska religijność miała ciepłe, rodzinne zabarwienie - w przeciwieństwie na przykład do protestantyzmu.” Facet, który w swojej książce próbuje wykazać, jak to polaczki są dyskryminowani, a sam wiecznie wskazuje palcem na innych - inne narody są złe, inne religie są złe (wcześniej było coś o islamie). Godny pożałowania, zakompleksiony mały człowiek, który próbuje pisać, ale niestety nie potrafi. Typowy grafoman, płodny pseudo-literat.

Jeśli chodzi o styl i układ - chaos. Chaos! Ale może tak miało być, bóg tak chciał. Treść? Śmieszna i żenująca. Karol Wojtyła przyrównywany do Mickiewicza, Słowackiego, Norwida... ale to jeszcze nic. Autor przywołuje opinie innych narodów o Polakach - że Niemcy traktowali nas jak zaścianek, że Rosja się z nas śmiała, a my przecież jesteśmy Chrystusem narodów (to nie żart,...