Kolejna kupiona i nietrafiona pozycja. Przeczytałam, ponieważ nie lubię zostawiać książek niedoczytanych i robię to wyjątkowo rzadko. Parę detektywów - amatorów z czasem nawet polubiłam ale sama książka mnie nie wciągnęła. Temat całkiem niezły ale brakował mi tu szybkiego rozwoju akcji, aury tajemniczości i dreszczyku niepokoju. Na dokładkę, jak niemal w większości e -booków mnóstwo literówek, powtórzeń wyrazów. To przeszkadza w czytaniu. Gdyby była korekta to może moja ocena byłaby ciut wyższa.

Kolejna kupiona i nietrafiona pozycja. Przeczytałam, ponieważ nie lubię zostawiać książek niedoczytanych i robię to wyjątkowo rzadko. Parę detektywów - amatorów z czasem nawet polubiłam ale sama książka mnie nie wciągnęła. Temat całkiem niezły ale brakował mi tu szybkiego rozwoju akcji, aury tajemniczości i dreszczyku niepokoju. Na dokładkę, jak niemal w większości e...

Janusza Brzozowskiego poznałam już przy okazji lektury "Oranżerii rodziny Williamsów". Nie podobało mi się zupełnie i, niestety, w drugiej powieści autora nie jest lepiej w żadnym elemencie pisarskiego rzemiosła.

Tym razem Tuppence i Tommy Beresford, których z niezrozumiałych przyczyn Brzozowski nazwał Anną i Piotrem Balickimi - Polakami mieszkającymi w Australii, otrzymują zlecenie rozwikłania sprawy morderstwa dokonanego na tasmańskiej plantacji winorośli. Autor obiecuje rodzinne tajemnice, sekrety i milion dolarów, tylko nie wiemy, czy australijskich, czy amerykańskich.

Zamiast tego po raz kolejny dostajemy garść nieudolnej narracji i drewnianych dialogów. Autor do tego stopnia nie ma pomysłu na wprowadzenie czytelnika w klimat opowieści, że czyni to za pomocą dialogu właśnie. Oto Anna otwiera list z Tasmanii od Maggi Klombach, która zaprasza ich na swój ślub. Przy tej okazji Piotr pyta żonę, skąd właściwie zna Maggi i tu dostajemy kilka stron dialogu... Mężczyzna wypytuje o szczegóły rodzinne, a Anna cofa się do króla Ćwieczka, czyli czasów, gdy rodzina Klombachów uprawiała winorośl na Ukrainie, by potem robić to samo w Australii...

Choć wyżej przywołałam postaci Tuppence i Tommy’ego, dodać muszę, że Brzozowski tym razem postanawia nawiązać też do postaci Sherlocka Holmesa, przywołując go z nazwiska, a może i Herculesa Poirota, sięgając po znany miłośnikom tych dwóch detektywów motyw rywalizacji pomiędzy prywatnymi detektywami a policją (choć tutaj akurat policjant jest dość przyjaźnie nastawiony do pomocy ze strony Anny i Piotra). Nadal nie potrafię zrozumieć, po kiego grzyba autor przeniósł miejsce akcji do Australii, czyniąc tak wyraźne aluzje pod kątem kryminału brytyjskiego.

Litościwie pomijam niewiarygodność językową. Anglojęzyczni bohaterowie w Australii używają określeń typu „wygwizdów”.

Jeśli czytać, to na własną odpowiedzialność. Ja nie polecam.

Janusza Brzozowskiego poznałam już przy okazji lektury "Oranżerii rodziny Williamsów". Nie podobało mi się zupełnie i, niestety, w drugiej powieści autora nie jest lepiej w żadnym elemencie pisarskiego rzemiosła.

Tym razem Tuppence i Tommy Beresford, których z niezrozumiałych przyczyn Brzozowski nazwał Anną i Piotrem Balickimi - Polakami mieszkającymi w Australii,...