Czy dla zbrodniarza znajdzie się miejsce na przebaczenie? Czy wie on co to skrucha i żal, czy też te pojęcia stały się dla niego całkiem obce? Czy aby na pewno jedynym rozwiązaniem jest śmierć?

„Zbrodnie wojenne” opowiadają o procesie sądowym toczącym się w sprawie Garrosha Hellscreama. W trakcie jego trwania mamy okazję się dowiedzieć o wielu okrucieństwach, których się dopuścił. Niektóre z nich są przerażające, inne bardziej interesujące, ale wszystkie zostały opisane niezwykle plastycznym językiem. I to właśnie język sprawia, że powieść czyta się bardzo przyjemnie pomimo wielu wad. Nawet tłumaczenia niektórych nazw da się przełknąć – chociaż tutaj nazwy nie są tak bez sensu tłumaczone jak w przypadku nowszych części.

Aspektami, które mnie nieco zirytowały były: bezsensowność niektórych wizji oraz postacie obrońcy i oskarżyciela. Nie mówię tutaj o tym, że coś zostało napisane źle, aczkolwiek niektóre przytaczane wydarzenia w trakcie procesu nie miały, według mnie, żadnego związku z oskarżonym. „Adwokat” i „prokurator” natomiast czasem niezmiernie denerwowali mnie słowami: „Z całym szacunkiem, nie zgadzam się!”. Niestety taka była ich rola.
Kreacja Niebian również mi się nie podobała. Być może w grze są zaprezentowani dużo lepiej, jednak tutaj - totalnie płaskie postacie o których nie wiemy zbyt wiele… Jeden z nich powiedział tylko 1 zdanie na całą książkę… A reszta… jak pokazali emocje na swojej twarzy to było już coś. Rozumiem, że autorka chciała ich przedstawić jako takich poważnych, milczących, rozważnych itp.. Jednak w ogólnym rozrachunku nie wyszło to najlepiej.

Sam pomysł na fabułę jest ciekawy, inny. Niestety ja na miejscu bohaterów nie miałabym tyle litości i całość procesu uznałabym za niepotrzebną. Mimo tego, że każdy wspomina o sprawiedliwości, mądrości itd, uważam że "zbrodnie wojenne" nie mają większej głębi i nie przekazują żadnych wartości.

Przed sięgnięciem po tę książkę, dobrze jest już wcześniej zapoznać się z uniwersum. Znajduje się tutaj mnóstwo nawiązań do wcześniejszych wydarzeń, a także historii bohaterów, przez co „świeżakowi” trudno będzie cokolwiek zrozumieć. Moim zdaniem obowiązkowymi lekturami, przed przeczytaniem tej powieści, są: „Narodziny hordy”, „Ostatni strażnik”, „Władca klanów” oraz „Dzień smoka”.

Podsumowując, mimo tych wszystkich niedociągnięć, pozycje oceniam dość wysoko, głównie z uwagi na styl. Książkę czytało mi się bardzo przyjemnie – szczególnie podobał mi się wątek z Sylvanas. Pozycja zdecydowanie dla graczy Warcrafta lub osób śledzących jego uniwersum.

Czy dla zbrodniarza znajdzie się miejsce na przebaczenie? Czy wie on co to skrucha i żal, czy też te pojęcia stały się dla niego całkiem obce? Czy aby na pewno jedynym rozwiązaniem jest śmierć?

„Zbrodnie wojenne” opowiadają o procesie sądowym toczącym się w sprawie Garrosha Hellscreama. W trakcie jego trwania mamy okazję się dowiedzieć o wielu okrucieństwach, których się...