A TERAZ SIĘ SKUP, BO JAK NIE, TO W DZIÓB! :D

Zaparz sobie dobrą herbatę i sięgnij po tę książkę. Zaczytaj się i zapomnij o wszystkim.

„Z tym końcem i początkiem Polski jest tak jak z życiem człowieka. Czasami los się tak ułoży, że wydaje się nam, że to już koniec, a ten koniec okazuje się później początkiem, tylko że całkiem czegoś innego” (str. 263)

Hania cieszy się ze ślubu swojej młodszej- starszej przyrodniej siostry Dominiki. Jest szczęśliwa, gdyż wie, że Dominika, która dużo przeszła w swoim życiu jest bezpieczna u boku Przemka. Wie, że może zaufać swojemu szwagrowi, że nie zrobi jej najlepszej przyjaciółce krzywdy, nie zrani. Z drugiej jednak strony jest zrozpaczona. Dlaczego? Znów będzie musiała stanąć twarzą w twarz ze swoim dawnym życiem. Musi powrócić do tragicznych chwil sprzed 2 lat. Do dnia, który miał być dla niej najszczęśliwszym dniem w życiu, a który sprawił, że w jednej sekundzie stała się wdową. Musi w końcu zrobić krok do przodu, krok do szczęścia. Nie stać w miejscu, bo w jej przypadku stanie równa się cofaniu. Czas dostrzec jak bardzo walczą o nią najbliżsi i ile gotowi są dla niej poświecić.

„Bliskich trzeba pamiętać żywych, wtedy nigdy od nas nie odchodzą. Zawsze są gdzieś blisko i czuwają nad nami tylko dlatego, że nosimy ich żywych w swoim sercu i w dodatku nie jest to dla nas żaden ciężar, tylko ulga, bo samotni wtedy nie jesteśmy” (str. 130)

Jak w pierwszej części, tak i w tej Hanka może liczyć na wsparcie ze strony najbliższych. Pani Irenka („dusza, nie człowiek”) zawsze umie ją podnieść na duchu i sprawić, że na niektóre sprawy patrzy z innej perspektywy. Dominika z kolei, mimo swojego błogosławionego stanu wciąż słynie z ciętego języka. Doskonale wie, że prawdziwa przyjaźń wymaga czasami bolesnej szczerości. Tak naprawdę ciągle jeździ po Hani jak po autostradzie, ale mimo to kocha ją nad życie. Jest jeszcze Pan Starski (Mikołaj), który wciąż walczy o miłość, szczęście dla nich dwoje. Mimo iż jest cierpliwy i czuły, to z czasem traci cierpliwość. Ma już dość czekania na swoją ukochaną, która wciąż ucieka przed jego miłością.

„Gdyby Cię nie było,
mnie byłoby mniej.
Gdyby Cię nie było,
nie wiedziałabym tyle, ile wiem.
(…)
Gdyby Cię nie było,
mówiłabym dużo mniej
i czuła trochę za mało” (str. 200)

Hanka, która wreszcie odważy się, aby wejść do pokoju- widmo, przez przypadek znajdzie dokumenty, które odwrócą jej życie o kolejne 180 stopni. Te papiery będą początkiem do odkrycia prawdy o skrzętnie skrywanej rodzinnej tajemnicy. Jej małe śledztwo, które przeprowadzi doprowadzi ją do pewnych osób, o których istnieniu nie miała dotąd pojęcia…
Kim są te tajemnicze osoby? Jak sobie poradzi z okrutną prawdą dotyczącą jej ojca? Czy rodzina Hanki była tak nieskazitelna jak dotąd sądziła? Czy w końcu ułoży jej się z Mikołajem?
Odpowiedzi na te pytania zawarte są już w tej niesamowitej drugiej części.

„…życie jest bardzo skomplikowane i żeby nauczyć się życia, trzeba życia. Całego życia” (str. 413)

Cóż mogę napisać? Chyba tylko tyle, że nigdy nie czytałam takiej książki. Jakiej? Cudownej, ciepłej, niewiarygodnej i nie do przewidzenia. Z pewnością tej książki nie należy przeczytać w jeden dzień. Wydarzenia z tego bestsellera trzeba podzielić na małe dawki, aby przypadkiem nie przedawkować. A wierzcie mi, że z „Krokiem do szczęścia” nie jest o to trudno. Po prostu tak wiele się w niej dzieje, że w jednym dniu trzeba skończyć pewien etap, przespać się z tym, aby po nocy na trzeźwo podejść do kolejnych wydarzeń z życia bohaterów i je dobrze przeanalizować. Ta niewiarygodnie głęboka historia zawiera w sobie wiele rad i drogowskazów, które bez żadnych przeszkód doprowadzą nas do celu. Praktycznie na każdej stronie można znaleźć trafną myśl, którą człowiek może wziąć jako swoje motto życiowe.
Absolutnie polecam! Jeśli ktoś chce przeczytać coś niesamowicie głębokiego, a zarazem lekkiego i trafnego, to właśnie ta książka sprawdzi się idealnie.

„Książka Pani Anny Ficner- Ogonowskiej to prawdziwe alibi dla niezapomnianych chwil sam na sam z książką. Kiedy ją czytałam, czas się zatrzymał. Niezachwiana miłość Mikołaja do Hanki pozwala mi wierzyć, ze takie uczucie naprawdę istnieje. Szaleństwa Dominiki sprawiają, że zaczynam tęsknić za moimi przyjaciółmi. A rady Pani Irenki biorę sobie głęboko do serca. To książka bliska prawdziwemu życiu, a jednocześnie przenosząca nas w inny, piękny świat”- Monika Wróblewska, 44 lata, Łapy koło Białegostoku

I tak podsumowując ulubionymi słowami Kory- kocham, kocham, kocham :D

A TERAZ SIĘ SKUP, BO JAK NIE, TO W DZIÓB! :D

Zaparz sobie dobrą herbatę i sięgnij po tę książkę. Zaczytaj się i zapomnij o wszystkim.

„Z tym końcem i początkiem Polski jest tak jak z życiem człowieka. Czasami los się tak ułoży, że wydaje się nam, że to już koniec, a ten koniec okazuje się później początkiem, tylko że całkiem czegoś innego” (str. 263)

Hania cieszy się ze...