Książka jest złożona z wywiadów z przumusowymi emigrantami. Wyjechali, otrzymując tzw. psie paszporty, paszporty w jedną stronę, informujące że nie są już obywatelami polskimi. Jedni poczuli się z Polski wypędzeni, inni uznali to posunięcie oówczesnego komunistycznego rządu, za szansę na nowe, lepsze życie. Każdy z nich przeżył wyjazd na swój sposób, każdy patrzy na emigrację inaczej. Rozmówców łączy, czasem widoczny jedynie między wierszami, żal za utraconą ojczyzną i poczucie niesprawiedliwości z powodu odebrania im obywatelstwa oraz ojczyzny, bez żadnego powodu. Doszło do tego tylko dlatego, że byli Żydami lub pochodzili z rodzin mieszanych. Wielu z nich do 1967, 1968 roku nie wiedziało nawet KIM JEST ŻYD. Czy można z kogoś zrobić Żyda? Czy można stać się Żydem? Te pytania krążyły mi po głowie w czasie czytania. Wszyscy wrócili do ojczyzny, kiedyś nienawidzili, wrócili jednak, aby nauczyć się kochać ją na nowo. Głęboka i poruszająca lektura, ukazująca nie tylko skutki marca 1968, ale i opisująca traumę powojenną rodziców i dzieci w Polsce i smutną, trudną, duszącą rzeczywistość końca lat 60.

Książka jest złożona z wywiadów z przumusowymi emigrantami. Wyjechali, otrzymując tzw. psie paszporty, paszporty w jedną stronę, informujące że nie są już obywatelami polskimi. Jedni poczuli się z Polski wypędzeni, inni uznali to posunięcie oówczesnego komunistycznego rządu, za szansę na nowe, lepsze życie. Każdy z nich przeżył wyjazd na swój sposób, każdy patrzy na...