Adam to mężczyzna w średnim wieku. Nie pracuje zawodowo, dni upływają mu na opiece nad domem i dwiema córkami – piętnastoletnią Miriam i ośmioletnią Rose, i zbieraniem materiałów do pracy o odbudowie, zniszczonej podczas wojny, Katedry w Coventry. Żona Adama, Emma, jest wiecznie zapracowanym lekarzem i żywicielem rodziny. Domowy mir odchodzi w zapomnienie kiedy nastoletnia córka Adama mdleje na szkolnym boisku. Serce Miriam staje na kilkadziesiąt sekund. Dlaczego? Czy to zdarzy się ponownie? Jeśli tak, to kiedy? Czy schorzenie dziewczyny jest dziedziczne? Czy problem może dotyczyć też młodszej z córek? Czy ma on coś wspolnego ze śmiercią matki Adama?

"Między falami" to przede wszystkim portret rodzicielskiego strachu. I to w dobie kryzysu brytyjskiego systemu ochrony zdrowia. Ale to też medytacja nad tymczasowością życia. Dziś wszystko jest świetnie, jutro twoje dziecko nagle przestaje oddychać i lekarze nie potrafią powiedzieć dlaczego. Dziś żyjemy w spokojnym kraju, we względnym dobrobycie, nazajutrz nadlatują bombowce niszcząc naszą sielankę. Codziennie znajdujemy się 'między falami' szczęścia i niepokoju.
To chyba najbardziej przepełniona społecznym komentarzem powieść Moss. Deaktualizuje sie mit samarytańskiego NHS, którego gorliwi i empatyczni pracownicy śpieszą z pomocą chorym, a za wszystko suto płaci państwo. Dziesiejszy system jest jak ten z powieści Moss – niewydolny, przepełniony zmęczonymi lekarzami zmuszanymi do wielogodzinnych dyżurów(skąd my to znamy?).
Autorka, znana z koncentrowania fabuły wokół życia rodzinnego(vide "Nocne czuwanie"), łamie tu stereotyp typowej brytyjskiej rodziny i, mocno zakotwiczony w kulturze, model małżeństwa, w którym to mężczyzna jest głównym żywicielem rodziny. Adam piecze więc różowe muffinki, pierze bieliznę córek i zabiera swoje pociechy na dziecięce imprezy, od czasu do czasu czyniąc nieśmiałe pretensje do żony, że ta nie uczestniczy w życiu dzieci. Nawet w otwartym, zachodnim społeczeństwie taka zamiana ról budzi zaskoczenie.

Przeczytałam z przyjemnością.
(Choć narrator mocno mnie irytował)

Adam to mężczyzna w średnim wieku. Nie pracuje zawodowo, dni upływają mu na opiece nad domem i dwiema córkami – piętnastoletnią Miriam i ośmioletnią Rose, i zbieraniem materiałów do pracy o odbudowie, zniszczonej podczas wojny, Katedry w Coventry. Żona Adama, Emma, jest wiecznie zapracowanym lekarzem i żywicielem rodziny. Domowy mir odchodzi w zapomnienie kiedy nastoletnia...