Wreszcie zdjęcia Brandla zebrane do kupy. Nie trzeba ich już szukać po różnych książkach czy zakątkach Internetu. Zapewne jest to drobny ułamek tego, co istniało przed wojną, ale nawet w tej postaci fotografie potrafią zachwycić detalem i oddać wygląd Warszawy, o której co najwyżej możemy poczytać sobie w pokrywających się coraz grubszą warstwą kurzu wspomnieniach. Warszawy konnego tramwaju, nitowanego mostu, wiatraków, biedy, mrowia szyldów i mimo wszystko większego niż dziś architektonicznego ładu. Oglądanie tego albumu daje mnóstwo frajdy i jednocześnie zmusza do refleksji nad losami miasta, tak mocno doświadczonego przez wojny, i tak mało przypominającego klimatem to stare, XIX-wieczne...

Kilka z zawartych w albumie zdjęć zostało dodatkowo powiększonych dla przybliżenia widocznych gdzieś w tle szczegółów. Samo w sobie może było to i niezłym pomysłem, tyle że zawiodło wykonanie. Bo zamiast powiększać rzeczywiście ciekawe kadry, na których widać czy ruch miejski, czy nieistniejące już budynki, powiększono bądź oklepane już widoki (Łazienki, Rynek Starego oraz Nowego Miasta),bądź te, których powiększenie i tak nic dać nie mogło (niezbyt ostry plac Grzybowski czy dostatecznie wyraźnie widoczna grupka osób na wyścigach konnych). Książka więc ogromnie cieszy, ale i jednocześnie lekko rozczarowuje. A szkoda.

Wreszcie zdjęcia Brandla zebrane do kupy. Nie trzeba ich już szukać po różnych książkach czy zakątkach Internetu. Zapewne jest to drobny ułamek tego, co istniało przed wojną, ale nawet w tej postaci fotografie potrafią zachwycić detalem i oddać wygląd Warszawy, o której co najwyżej możemy poczytać sobie w pokrywających się coraz grubszą warstwą kurzu wspomnieniach. Warszawy...