Czaszkę oblazły muchy. Owady zdawały się być jedynymi lokatorami tej pustynnej krainy. W powietrzu unosił się zapach rozkładu. Jeśli ktoś teraz, pechowym trafem zawitałby w te rejony, zostałby świadkiem niespotykanego zdarzenia. Martwy dotąd zezwłok poruszył się nieznacznie, ścięgna w szybkim tempie odzyskały swój kształt, a oblegana przez muchy czaszka pokryła się skórą. Cień zatańczył na piaskach pustyni. Martwy powstał i szepcząc, sobie tylko znane słowa, ruszył w kierunku cywilizacji. Wkrótce nadejść miały ciemne chmury.

Kiedy kończyłem czytać ostatnią książkę Michała Gołkowskiego nie wiedziałem czy jeszcze dać szansę temu autorowi. Trzeci tom "Komornika" delikatnie mówiąc - zawiódł moje oczekiwania. Do "Spiżowego Gniewu" podchodziłem więc z dużym dystansem. Jednakże już gdzieś w połowie zdałem sobie sprawę, iż będę miał do czynienia ze zgoła inną pozycją. Powieść ta różni się od poprzednich książek Gołkowskiego, jest to czysta fantasy opowiedziana w swej klasycznej formie. Mamy więc dwa królestwa, niepewne sojusze, widmo wojny i ciekawych bohaterów. I można by rzec, że to nic nowego w tym gatunku. A i owszem nie jest to nic nowego na rynku wydawniczym , ale Michał Gołkowski w swoim stylu dopieszcza akcję i wydarzenia we wszystko co się da, co nadaje opowieści rozmachu i aury tajemnicy. Do tego fabuła wciąga do samego końca, który jak okażę się nie będzie wcale taki jednoznaczny.

Widać, że autor czerpał wiele inspiracji z historii starożytnych cywilizacji. Można znaleźć wiele odwołań do antycznej kultury a nawet literatury. Główna postać Zahreda jest sama w sobie ciekawa. Do końca nie wiadomo kim jest i jaki ma cel. Podobnie ma się sprawa z innymi bohaterami, zdają się być ciekawie napisani, ale tak naprawdę nie poznajemy ich w pełni. I tego mi zabrakło, można by było dać troszkę większy nacisk na ich rozwinięcie, ale mimo tego nadal uważam, iż powieść jest świetną rozrywką i dobrze się ją czyta. Gołkowski rozwija się z książki na książkę i oby tylko jego proza utrzymała równy poziom. Szkoda by było zaprzepaścić taki dobry materiał, który jak się dowidziałem ma być kontynuowany. No to teraz czas zabrać do ręki książkę i topór, by móc krok w krok za Zahredem szerzyć śmierć i zniszcz...., przepraszam pokój i miłosierdzie. Poznajcie spiżowy gniew.

Czaszkę oblazły muchy. Owady zdawały się być jedynymi lokatorami tej pustynnej krainy. W powietrzu unosił się zapach rozkładu. Jeśli ktoś teraz, pechowym trafem zawitałby w te rejony, zostałby świadkiem niespotykanego zdarzenia. Martwy dotąd zezwłok poruszył się nieznacznie, ścięgna w szybkim tempie odzyskały swój kształt, a oblegana przez muchy czaszka pokryła się skórą....