Spiżowy gniew

Świat, gdzie jeszcze nie ma stali, epoka spiżu, królestwo i cesarstwo na skraju pustyni, w piasku i upale i sterujący wszystkimi mężczyzna - istota, nieśmiertelny, dla którego kolejne odrodzenia wydają się być nieszczęściem. No i muchy... I białe larwy much z plastycznymi opisami...

Świat, gdzie jeszcze nie ma stali, epoka spiżu, królestwo i cesarstwo na skraju pustyni, w piasku i upale i sterujący wszystkimi mężczyzna - istota, nieśmiertelny, dla którego kolejne odrodzenia wydają się być nieszczęściem. No i muchy... I białe larwy much z plastycznymi opisami...

Pokaż mimo to

Kiedyś już pisałam, że nie ufam autorom, którzy rocznie wypuszczają na rynek po kilka książek. Michał Gołkowski to taki Remigiusz Mróz polskiej fantastyki, wypluwający z siebie co roku ze trzy książki, czasem nawet każdą z innej serii, bo wiadomo - serie lepiej się sprzedają. I ja nie mówię tego złośliwie, też chciałabym żeby stać mnie było na kupowanie kilku kostek masła w tygodniu, ale niestety jestem tylko smutnym grafikiem, który dostał do recenzji ebooka Spiżowego Gniewu. Uprzedzam też, że w tekście najda się spojlery, bo inaczej po prostu się nie da.

Ktoś tu zasnął
I nie mówię o sobie, chociaż fabuła nie jest porywająca, ale o korekcie tekstu. Choć w głębi duszy mam nadzieję, że to tylko przypadłość wersji cyfrowej, a druk nie miał tylu literówek i błędów gramatycznych. Mam wrażenie, że Matka Boska Korektorska była na wakacjach, bo tu się wydarzają takie cuda jak “szedł przez ruiny miasta, nie czując dokładnie nic”, “Zakarnasz pisnął, chciał sięgnął do sakwy…” czy “Przeleciał jej palcami po jej żebrach tam, gdzie wiedział już, że miała łaskotki" i zanim mi ktoś zarzuci, że się czepiam słówek — tak robię to. Z premedytacją. Bo potem Gołkowski raczy nas też płóciennym (sic!) pancerzem i zdaniem “- Ja ciebie też - powiedział po prostu on”.
Czy korekta zasnęła? Prawdopodobnie. Czy jej się dziwię? Ani trochę.

Panie, gdzie to ma akcję?
Dobra, Spiżowy gniew okłamał mnie okładką, co jestem w stanie zrozumieć, bo ja naiwna i łatwowierna jestem i zawsze dam się na to nabrać. Liczyłam na jakieś fantasy około wikińskie, jakiś barbarzyńców w długich włosach, a dostałam trochę Grecję trochę Babilonię. I w sumie to było miłe zaskoczenie, ciekawa odmiana, bo jednak po Gołkowskim spodziewałam się czegoś innego. Moje pierwsze spotkanie z jego książkami nie było ani miłe ani przyjemne, bo Komornik zmęczył mnie okrutnie formą i głównym bohaterem.
Nie chcę tu stawiać diagnoz, ale wydaje mi się, że Gołkowski świetnie buduje światy, research jest tu na wysokim poziomie, ale wszystko inne kuleje.
Spiżowy rozkręca się tak długo, że właściwie wcale. Przez pierwszą połowę książki nie dzieje się właściwie nic, ludzie chodzą, pływają statkami, rozmawiają, ktoś tam ginie, ktoś ucieka, ale tak w sumie to akcja stoi w miejscu. Nie ma w ogóle poczucia gry o większą stawkę, a sam główny bohater jest tak enigmatyczny że aż nudny.
Z jednej strony domyślamy się, że Zahred jest kimś więcej niż zwykłym żołnierzem, ale Bogiem a prawdą, wszystko o tej książce znajduje się w synopsisie na tyle fizycznego wydania.

Śpij kochanie śpij
To nie jest fantastyka dla kogoś kto przeczytał więcej niż jedną książkę z tego gatunku. Tu wszystko jest sztampowe i przewidywalne do bólu. Rozkapryszona księżniczka, marudny książe, stary cesarz co chce dla wszystkich dobrze, Odwieczny Konflikt Między Krainami, skryba przygłup i tajemniczy przybysz. No mdło i nijako.
Dodatkowo rozkapryszona księżniczka czasem zapomina, że jest rozkapryszona i nagle okazuje się, że świetnie strzela z łuku i deus ex machina to jej drugie imię, marudny książe czasem się zapomina i bywa milutkim pluszowym misiem, a skryba pomimo spędzenie połowy życie w bibliotekach zapomina podstawowych informacji, ale od czego jest ekspozycja w postaci nikomu nie potrzebnego dialogu.
Odkładałam tę książkę kilkukrotnie, bo po prostu nie mogłam przebrnąć przez tony nic nieznaczących rozmów i opisów.
Śmierć jednego z bohaterów nie wywołuje w ogóle emocji, bo nie dostajemy żadnego podbudowania. Z jednej strony autor usilnie próbuje nas zmusić do polubienia Zakarnasza, ale z drugiej robi wszystko żeby ta postać była irytująca i właściwie nic nie wnosząca. Czy gdyby usunąć go z początku powieści cokolwiek by się zmieniło? No nie bardzo.
Zamach na cesarza też nie był w stanie mnie jakoś dłużej zainteresować, bo po prostu nie miałam szans przejąć się którymkolwiek z bohaterów, albo chociaż odrobinę polubić. O kibicowaniu nie ma nawet mowy.
I pewnie zaraz ktoś napisze, że “hej! w kolejnych tomach się rozkręca”, ale mnie to w ogóle nie interesuje. Czytam pierwszy tom po to żeby mnie zainteresował, bo może wtedy sięgnę po kolejne, ale nie mam zamiaru tracić czasu żeby ewentualnie może jednak będzie fajnie. Niestety, ale Spiżowy Gniew absolutnie nie zachęca do sięgnięcia po kolejne książki z tej serii i podziwiam, że aż tylu fanów czeka na kolejne historie o Zahredzie.
Czapki z głów, Panie Michale, bo udało się Panu stworzyć nieciekawą historię, która ma aż tylu fanów.

Kiedyś już pisałam, że nie ufam autorom, którzy rocznie wypuszczają na rynek po kilka książek. Michał Gołkowski to taki Remigiusz Mróz polskiej fantastyki, wypluwający z siebie co roku ze trzy książki, czasem nawet każdą z innej serii, bo wiadomo - serie lepiej się sprzedają. I ja nie mówię tego złośliwie, też chciałabym żeby stać mnie było na kupowanie kilku kostek masła w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka dobra, ale bez rewelacji. Czyta się płynnie i z pewnością nie zgodzę się, że jest to książka o niczym. Ale jest na pewno inna od większości książek fantasy, itp. Zwłaszcza, że nie ma w niej jakiegoś głównego pozytywnego bohatera. Ten, który miałby pretendować do miana głównej postaci książki jest negatywny, niesympatyczny, odrzucający, to manipulator którego cele i historia są mało znane, co również irytuje. Dotrwałem do końca, jest OK, sięgam po tom drugi. Spiżowy gniew tylko dla wytrwałych fanów książek Fabryki Słów.

Książka dobra, ale bez rewelacji. Czyta się płynnie i z pewnością nie zgodzę się, że jest to książka o niczym. Ale jest na pewno inna od większości książek fantasy, itp. Zwłaszcza, że nie ma w niej jakiegoś głównego pozytywnego bohatera. Ten, który miałby pretendować do miana głównej postaci książki jest negatywny, niesympatyczny, odrzucający, to manipulator którego cele i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Trzymając książkę w dłoni masz pozytywne odczucia. Ładne wydanie w twardej oprawie, okładka przyciąga wzrok. Myślisz no będzie dobrze. No niestety, nie jest dobrze. Pierwszy raz zdarza mi się czytać powieść w której nie ma właściwie pozytywnych postaci. Główny bohater to raczej antybohater. Dziwaczna postać która nieodparcie kojarzyła mi się z cyborgiem. Bezuczuciowy, płaski "bohater" w którym nie ma nic dobrego. Podobnie prezentuje się plejada drugoplanowych postaci. Motywy działania Zahreda są niewiadome do końca książki tak jak i cała fabuła. W zasadzie książka jest o niczym. O dziwo styl autora jest całkiem niezły i tylko dzięki temu można dotrwać do końca. Zupełnie niepotrzebne są te gejowskie wstawki. Może autor nawiązywał do homosexualnej przeszłości Grecji. Ponieważ czytając Spiżowy Gniew wydaje si, że autorowi brakło własnych pomysłów i kreacja świata, nazwy i imiona kojarzą się właśnie ze starożytnymi grekami. Ogólnie można poczytać jeśli nie posiadamy nic innego, jednak kolejne części omijać z daleka.

Trzymając książkę w dłoni masz pozytywne odczucia. Ładne wydanie w twardej oprawie, okładka przyciąga wzrok. Myślisz no będzie dobrze. No niestety, nie jest dobrze. Pierwszy raz zdarza mi się czytać powieść w której nie ma właściwie pozytywnych postaci. Główny bohater to raczej antybohater. Dziwaczna postać która nieodparcie kojarzyła mi się z cyborgiem. Bezuczuciowy,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Sięgnąłem po tę pozycję zachęcony pozytywnymi opiniami. Niestety zupełnie mnie nie porwała. Początek dawał nadzieję na coś dobrego, niestety w miarę czytania zaczęło wiać nudą i tylko czekałem na koniec, który też mnie niestety nie porwał. Wieńcząca powieść bitwa pomiędzy dwoma królestwami słabo napisana i sporo autorowi brakuje do mistrzów gatunku. Za to duży plus za postać głównego bohatera/antybohatera Zahreda. Fajnie skonstruowana postać. Dawno nie miałem z taką do czynienia. Jego spiski i knowania to kolejny plusik dla powieści.
Podsumowując, zawiodłem się, ale dam jeszcze szansę temu cyklowi (może nie w najbliższym czasie) jak i samemu autorowi. Cykl o Stalowych szczurach również ma dobre opinie i z opisu zapowiada się ciekawie.

Sięgnąłem po tę pozycję zachęcony pozytywnymi opiniami. Niestety zupełnie mnie nie porwała. Początek dawał nadzieję na coś dobrego, niestety w miarę czytania zaczęło wiać nudą i tylko czekałem na koniec, który też mnie niestety nie porwał. Wieńcząca powieść bitwa pomiędzy dwoma królestwami słabo napisana i sporo autorowi brakuje do mistrzów gatunku. Za to duży plus za...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Świetny początek cyklu,z przyjemnością przeczytam następne tomy.

Świetny początek cyklu,z przyjemnością przeczytam następne tomy.

Pokaż mimo to

Coś nie pykło. Męczyłem się z tą książką. Nie przypadł mi do gustu główny bohater, którego działanie według mnie pozbawione było sensu. Bohaterowie poboczni nie wpłynęli pozytywnie na zmianę mojej opinii o książce. Jedyne co mi się podobało, to opisy bitew oraz wyprawa do ruin starożytnego zaginionego miasta. Nie znam innych powieści autora, nie mogę więc wypowiedzieć się o nim. Widać potencjał, ale ta powieść nie należy do udanych.
Oczywiście każdy może mieć inne zdanie. Książkę przeczytałem z polecenia osoby, której się podobała bardzo.
Z obawą sięgnę po następną powieść z tej serii.

Coś nie pykło. Męczyłem się z tą książką. Nie przypadł mi do gustu główny bohater, którego działanie według mnie pozbawione było sensu. Bohaterowie poboczni nie wpłynęli pozytywnie na zmianę mojej opinii o książce. Jedyne co mi się podobało, to opisy bitew oraz wyprawa do ruin starożytnego zaginionego miasta. Nie znam innych powieści autora, nie mogę więc wypowiedzieć się o...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Niestety zawiodłem się na tej książce.
Kupiłem, skuszony ocenami wystawionymi na tym portalu, przeczytałem i.......
No i niestety nic, pustka.
Muszę przyznać, że owszem jest dobrze napisana i świetnie się ją czyta ale poza tym nic więcej. Praktycznie pozbawiona jakiejkolwiek treści.
Nie chodzi mi tu bynajmniej jakieś głębsze przesłanie czy też nie wiadomo jakie myśli.
Po prostu nie wiadomo kim jest bohater do czego dąży i jaki jest jego cel.
Wziąłem się za następny tom i to samo.
Jeśli mam czekać do ostatniego ,żeby się tego dowiedzieć to niezbyt mi się taka perspektywa podoba

Niestety zawiodłem się na tej książce.
Kupiłem, skuszony ocenami wystawionymi na tym portalu, przeczytałem i.......
No i niestety nic, pustka.
Muszę przyznać, że owszem jest dobrze napisana i świetnie się ją czyta ale poza tym nic więcej. Praktycznie pozbawiona jakiejkolwiek treści.
Nie chodzi mi tu bynajmniej jakieś głębsze przesłanie czy też nie wiadomo jakie myśli.
Po...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jak sięgałem po tę książkę, to w ogóle nie wiedziałem, czego się spodziewać. To było moje pierwsze spotkanie z twórczością Michała Gołkowskiego, ale miałem nadzieję, że ten autor pisze równie dobre książki jak przygotowuje wystąpienia (warto obejrzeć filmy na profilu facebookowym). I co? Nie zawiodłem się. W spiżowym gniewie dostałem świetną historię z niebanalnym głównym bohaterem i niezwykłym klimatem. Tanie i często powtarzane frazesy, wiem. Ale nie zmienia to faktu, że jest to naprawdę dobra książka fantasy, ale nie dla wszystkich.

Link do pełnej recenzji: http://www.wielokropek.com/index.php/2019/12/06/spizowy-gniew-recenzja/

Link do bloga: https://wielokropek.com/
Link do instagrama: https://www.instagram.com/wielo_kropek/
Link do facebooka: https://www.facebook.com/wkropek/

Jak sięgałem po tę książkę, to w ogóle nie wiedziałem, czego się spodziewać. To było moje pierwsze spotkanie z twórczością Michała Gołkowskiego, ale miałem nadzieję, że ten autor pisze równie dobre książki jak przygotowuje wystąpienia (warto obejrzeć filmy na profilu facebookowym). I co? Nie zawiodłem się. W spiżowym gniewie dostałem świetną historię z niebanalnym głównym...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Niby wszystko się zgadza, autor znany, temat potencjalnie ciekawy - ale nie miałem intelektualnego wzwodu w trakcie lektury, nie miałem nawet pół wzwodu, nawet mi się ciasno w mózgu nie zrobiło :)
Czemu główny bohater ma jak ma - nie wiem, nie czuje się zachęcony do sprawdzenia. Nie identyfikowałem się z kolesiem. Podobało mi się tylko to że lubił mordować.
A teraz, pisząc te recenzje widzę że to pierwszy tom z siekmioksięgu! O rany! Nie dowiem się co w pozostałych bo pierwszy tom do tego nie zachęca.

Niby wszystko się zgadza, autor znany, temat potencjalnie ciekawy - ale nie miałem intelektualnego wzwodu w trakcie lektury, nie miałem nawet pół wzwodu, nawet mi się ciasno w mózgu nie zrobiło :)
Czemu główny bohater ma jak ma - nie wiem, nie czuje się zachęcony do sprawdzenia. Nie identyfikowałem się z kolesiem. Podobało mi się tylko to że lubił mordować.
A teraz,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to