Nie czytajcie tej książki, jeśli nie chcecie popsuć sobie humoru czy wręcz się załamać.
Po przeczytaniu paru opinii sądziłam, że to pozycja wyśmiewająca polski autostereotyp narodowy - ukazująca bezzasadność powszechnego, tragicznego mniemania o nas samych. Nic z tych rzeczy: prawie nie ma tu pracy własnej autora, jest za to nagromadzenie opinii o Polsce i Polakach - autorstwa głównie intelektualistów (jeden rozdział w całości poświęcony zapatrywaniu wyłącznie Bolesława Prusa na polskie społeczeństwo), ale też robotników i chłopów; osób zarówno współczesnych, jak i żyjących w poprzednich wiekach. Autor od razu we wstępie tłumaczy, że nie zamierza sprawdzać, czy tak złe postrzeganie znajduje uzasadnienie w rzeczywistości, a skupia się tylko na wyobrażeniach, jakie mamy o sobie i państwie. W zakończeniu usiłuje znaleźć receptę, jednak po przeczytaniu wszystkich poprzednich rozdziałów jest ona wybitnie nieprzekonująca. Mam ochotę zarzucić autorowi to, co zawiera nasz narodowy autostereotyp: powierzchowność i intelektualną płyciznę.
Jedyny wniosek, jaki można z tej ciężkostrawnej lektury wysnuć, to: zawsze było, jest i będzie źle. Po prostu lepiej skoczyć w Wisłę, parafrazując Dantego: porzućcie wszelką nadzieję, wy, którzy się tu rodzicie.

Nie czytajcie tej książki, jeśli nie chcecie popsuć sobie humoru czy wręcz się załamać.
Po przeczytaniu paru opinii sądziłam, że to pozycja wyśmiewająca polski autostereotyp narodowy - ukazująca bezzasadność powszechnego, tragicznego mniemania o nas samych. Nic z tych rzeczy: prawie nie ma tu pracy własnej autora, jest za to nagromadzenie opinii o Polsce i Polakach -...