Powieść składa się z dwóch opowiadań. W pierwszym – „Jagodowe niebo” poznajemy Celinę, a w drugim „Samotna gwiazda” Michalinę. Bohaterki łączy jedno – życie każdej z nich w jednym momencie przewraca się do góry nogami i będą musiały pogodzić się z nadchodzącymi zmianami.

Celina musi na jakiś czas wyprowadzić się z domu i trafia na wieś do babci. Dziewczyna musi odnaleźć się w nowej szkole i poznać nowych znajomych. Na początku nie idzie jej to łatwo, ale z biegiem czasu i po zmianie swojego zachowania zaprzyjaźnia się z wieloma osobami, a nawet zakochuje się w Andrzeju. Nastolatka wraz z chłopakiem wygrywają także ważny konkurs przyrodniczy.

Michalina to trzynastolatka mieszkająca w Warszawie. Dziewczyna miała wyjechać na wakacje do Portugalii, ale pokłóciła się z mamą. Kobieta na urlop chciała zabrać swojego partnera, ale Misi się to nie podobało. Dziewczyna pierwszy raz zostaje sama w domu na dwa tygodnie, które wydają się wiecznością. Misia nie dbała wcześniej o relacje koleżeńskie, nie ma także nikogo, kot by się nią zaopiekował. Zawsze zajętej sobie dziewczynie nie zależało na przyjaźniach. Dopiero teraz dostrzega brak bliskich jej osób. Michalina zmienia jednak swoje zachowanie, poznaje nowych przyjaciół, a może nawet zyskuje miłość.

Czy nastolatki zrozumieją jakie błędy popełniały w przeszłości? Czy nowe przyjaźnie i znajomości jakie zawiązały dziewczyny przetrwają próby?

Powieść Katarzyny Ziemnickiej to lekka i krótka książka na którą składają się dwa opowiadania. Autorka pokazuje przemianę dwóch nastolatek, proces zmian, który zachodzi w nich samych, a także sposób w jaki zyskują nowych przyjaciół i znajdują pierwszą miłość.

Książka polecam każdemu nastoletniemu czytelnikowi, choć finał opowiadań jest przewidywalny, to autorka przekonuje czytelnika, że nigdy nie jest za późno na zmiany i warto walczyć o to, czego się pragnie.

Powieść składa się z dwóch opowiadań. W pierwszym – „Jagodowe niebo” poznajemy Celinę, a w drugim „Samotna gwiazda” Michalinę. Bohaterki łączy jedno – życie każdej z nich w jednym momencie przewraca się do góry nogami i będą musiały pogodzić się z nadchodzącymi zmianami.

Celina musi na jakiś czas wyprowadzić się z domu i trafia na wieś do babci. Dziewczyna musi odnaleźć...

Poznajcie Misię i Celinę, których życie z dnia na dzień przewraca się do góry nogami. Celina ląduje w rodzinnej wsi swojej babci i musi się odnaleźć w nowej szkole, gdzie nie wszyscy witają ją z otwartymi ramionami. Michalina po kłótni z mamą, która postanowiła zabrać na ich wspólne wakacje w Portugalii nowego partnera, zostaje pierwszy raz sama w domu na długie dwa tygodnie. Szybko okazuje się, że nie ma z kim zamienić słowa – zawsze zajęta sobą, nie dbała o przyjaźnie ani o innych ludzi. Teraz bardzo ich potrzebuje…
„Jagodowe niebo” to optymistyczna lektura, przekonująca, że nigdy nie jest za późno na zmiany, jeśli tylko bardzo się ich pragnie.

Czytając tą książkę myślałam, że to jedna opowieść, ale to jednak zbiór opowiadań. Ciekawa lektura myślę, że nawet 11+. Polecam

Poznajcie Misię i Celinę, których życie z dnia na dzień przewraca się do góry nogami. Celina ląduje w rodzinnej wsi swojej babci i musi się odnaleźć w nowej szkole, gdzie nie wszyscy witają ją z otwartymi ramionami. Michalina po kłótni z mamą, która postanowiła zabrać na ich wspólne wakacje w Portugalii nowego partnera, zostaje pierwszy raz sama w domu na długie dwa...

Książka przyciągnęła moją uwagę niecodziennym tytułem i hipnotyzującą okładką. Miała w sobie "to coś". Skusiłam się na nią trochę w ciemno, nie wiedząc, jaki to gatunek. Po prostu poczułam, że muszę poczytać o jagodowym niebie. ...

Na resztę opinii zapraszam na mojego bloga

https://ksiazkowyrajmoni.blogspot.com/2019/05/jagodowe-niebo-katarzyna-ziemnicka.html?m=1

Książka przyciągnęła moją uwagę niecodziennym tytułem i hipnotyzującą okładką. Miała w sobie "to coś". Skusiłam się na nią trochę w ciemno, nie wiedząc, jaki to gatunek. Po prostu poczułam, że muszę poczytać o jagodowym niebie. ...

Na resztę opinii zapraszam na mojego bloga

https://ksiazkowyrajmoni.blogspot.com/2019/05/jagodowe-niebo-katarzyna-ziemnicka.html?m=1

Na bibliotecznej półce przyciągnęła mój wzrok okładka książki Katarzyny Ziemnickiej.
Piękna jest, tak jak tytuł:"Jagodowe niebo".

Książka zawiera dwa opowiadania.
Obydwa bardzo sympatyczne, ciepłe, trochę naiwne, z dość przewidywalny finałem,
ale tak napisane, że chce się je czytać i poznać sposób dojścia do owego finału :-)
Mnie wciągnęły ;-)


Bohaterką pierwszego opowiadania jest sympatyczna, towarzyska, trochę nieśmiała Celina
(chyba 6-klasistka),która z powodu wyjazdu rodziców za granicę (za pracą) ląduje u babci na wsi
i tam zaczyna chodzić do szkoły.
Jak sobie poradzi z taką zmianą, czy znajdzie bratnie dusze?

Ze wszystkich miejsc w Żabich Skrzekach najbardziej oczarowała Celinę łąka. Wstyd jej było trochę, że na początku
nazywała kolonię grajdołem, wiochą zabitą dechami i dziurą. Wieś, owszem - myślała Celina podczas długich wędrówek
po okolicy - nie jest duża, ale ma takie śmieszne urocze domki przy głównej drodze, ładny, stary kościółek obsadzony niestrudzenie kwitnącymi różami, jezioro, nad którym żerują dostojne czaple, ciągnące się kilometrami sady pełne
jabłoni i czereśni, i aleję kasztanowców, która jest pomnikiem przyrody, i złożony w XVIII wieku park,
nieco zapuszczony, ale za to baśniowo dziki, i, no właśnie - łąkę.*


Drugie opowiadanie jest zupełnie inne, chociaż też traktuje o zmianie. Tym razem o zmianie wewnętrznej.
14-letnia rozpieszczona samolubna Michalina nagle zostaje bez opiekunów, pieniędzy i perspektyw na szybką
poprawę tej sytuacji. W dodatku okazuje się, że nie ma nikogo, do kogo mogłaby zwrócić się o pomoc...
Czy się zmieni? Czy otworzy na ludzi?

Przeszła do maleńkiej, utrzymanej w rozbielonych różach sypialni i popatrzyła na szafkę przy łóżku. Tak często
tu bywała, a dotąd nie zwróciła uwagi na rząd flakoników z lekami, które częściowo zakrywała rozłożysta paprotka.
Nigdy jakoś nie rozmawiała z ciocią o jej zdrowiu.
Właściwie - pomyślała Michalina - to nigdy się o niej nie rozmawiało. Do niej się po prostu przychodziło,
gdy mama wyjeżdżała. Albo gdy lał deszcz i w domu było nudno. Gdy chciało się po prostu pogadać.*



Oba opowiadania łączy... wiedza o kosmosie.
Jeśli chcecie wiedzieć więcej, przeczytajcie książkę ;-)



https://bajdocja.blogspot.com/2018/02/jagodowe-niebo.html

Na bibliotecznej półce przyciągnęła mój wzrok okładka książki Katarzyny Ziemnickiej.
Piękna jest, tak jak tytuł:"Jagodowe niebo".

Książka zawiera dwa opowiadania.
Obydwa bardzo sympatyczne, ciepłe, trochę naiwne, z dość przewidywalny finałem,
ale tak napisane, że chce się je czytać i poznać sposób dojścia do owego finału :-)
Mnie wciągnęły ;-)


Bohaterką pierwszego...

Jest to moja ulubiona książka ex aequo z "Amelką" Katarzyny Majgier. Składa się z dwóch części. Pierwsza opowiada o Celinie, którą musi na jakiś czas przeprowadzić się do babci na wieś. Na początku nie umie odnaleźć się w nowym otoczeniu, lecz za niedługo znajduje wielu nowych przyjaciół i zakochuje się (z wzajemnością zresztą) w Andrzeju. Razem z nim wygrywa nawet konkurs przyrodniczy.
Druga część opowiada o trzynastoletniej Misi, mieszkającej w Warszawie. Jej mama postanawia na ich wspólne wakacje w Portugalii zabrać nowego partnera. Jednak Misia nie chce na to pozwolić i zostaje sama w domu bez żadnych przyjaciół ani żadnej opieki. Poznaje jednak tak jak w przypadku Celiny nowych przyjaciół i znajduje swoją miłość.

Jest to moja ulubiona książka ex aequo z "Amelką" Katarzyny Majgier. Składa się z dwóch części. Pierwsza opowiada o Celinie, którą musi na jakiś czas przeprowadzić się do babci na wieś. Na początku nie umie odnaleźć się w nowym otoczeniu, lecz za niedługo znajduje wielu nowych przyjaciół i zakochuje się (z wzajemnością zresztą) w Andrzeju. Razem z nim wygrywa nawet konkurs...

Ostatnio coś mniej czytam. Trochę z lenistwa, trochę z braku czasu. Ale gdy już chwycę po jakąś lekturę, ciężko mi się od niej oderwać. Czytam w każdej wolnej chwili. W wannie, w łóżku, podczas gotowania, sprzątania, a niekiedy nawet w pracy. Jak się uda ;) Bo ogólnie to ja jestem uzależniona od książek. Nawet trudno jest mi wskazać jakąś ulubioną tematykę. Czytam chyba wszystko. Poza horrorami i strasznymi kryminałami. Cała reszta to to co uwielbiam. I w zależności od tego, na co mnie najdzie ochota, to trzymam pod ręką. Dziś na przykład skończyłam czytać kolejną młodzieżówkę. A skoro przeczytana, czas się nią pochwalić tu na blogu. A co! Może i Wam się spodoba?

Jagodowe niebo to zbiór dwóch opowiadań. Nie są one ze sobą w żaden sposób powiązane. No może jednak trochę, bo napisała je dokładnie ta sama autorka. Ale tak poza tym to dwie różne historie i różni bohaterowie. Pierwsza opowiada o Celinie. Dziewczynkę, której rodzice wyjechali za granicę do pracy. Na początku wyemigrował tylko tata naszej bohaterki, ale wkrótce w jego ślady poszła także mama. I tak dziewczynka trafiła pod opiekę ciotki, z którą nie za bardzo umiała się porozumieć. Tak mijały dni, a konflikt wciąż narastał. W końcu decyzja zapadła. Celina miała przenieść się na wieś do babci. To na pewno ogromna zamiana dla dziewczynki. Bo przenieść się z wielkiego ruchliwego miasta do małej wioski z jednym sklepem to różnica prawda? A szkoła? Mały budynek i ośmioosobowa klasa. Ciekawie prawda? Na szczęście Celina szybko zaaklimatyzowała się w nowym otoczeniu. To dziwne, ale w zasadzie od samego początku czuła, że tu jest jej miejsce na ziemi. A co wydarzyło się dalej? Przeczytacie już sami. Druga historia to wakacyjna przygoda Michaliny. Dziewczynki, która od lat mieszkała tylko ze swoją mamą. Tata wyjechał do stanów zjednoczonych i... po pewnym czasie postanowił tam zostać na zawsze. Wkrótce założył tam nową rodzinę i zapomniał o byłej żonie i córce. Michalina mimo wszystko była szczęśliwa. Jej mama zarabiała wystarczająco dużo, by dziewczynce nigdy niczego nie brakowało. Prze te wszystkie lata miały tylko siebie i były naprawdę szczęśliwe. Spędzały ze sobą każdą wolną chwilkę, wspólnie podejmowały decyzję, a każdego lata razem wyruszały w nieznane. Zazwyczaj była to jakaś zagraniczna wycieczka. Dokąd? To także był wspólny wybór. Tego lata miało być tak sama. Ona i mama. Ale... gdy Michalina wróciła do domu okazało się, że jednak coś się zmieniło. Jej mama postanowiła zabrać na ich wakacje kogoś jeszcze. Bez uzgodnienia tego z nią? Tak po prostu? Nie... dziewczynka była przeciwko. Nie życzyła sobie by jej mama była zakochana. To ona miała być jej najbliższa. Ona nie może jej tego zrobić! Jeśli on pojedzie - Michalina zostaje! Nasza bohaterka właśnie taki warunek postawiła matce. Nie przypuszczała jednak, że mama wybierze Jacka. Dziewczynka miała zatem zostać pod opieką ciotki. Życie jednak nie raz płata nam figle. I w momencie, gdy mama Michaliny ruszyła na lotnisko - opiekunka dziewczynki miała zawał i karetka zabrała ją do szpitala. Wszystko nie tak. Co więc stanie się dalej? Jak myślicie?

Jak widzicie, opowiadania te są skierowane w szczególności dla młodzieży. Są one bowiem o problemach nastolatków. Emocjach jakie nimi targają i sytuacjach, z którymi niekiedy mogą się identyfikować. Historie te nie są smutne, choć z moich krótkich streszczeń mogłoby się tak wydawać. Są raczej utrzymane w bardzo spokojnej, ciepłej atmosferze. Główne bohaterki tych opowiadań to rozsądne i mądre dziewczynki. Zdarza im się popełniać błędy, ale kto ich nie robi? No sami powiedzcie. Najważniejsze jest nie to, czy ktoś jest nieomylny. Lecz to, czy potrafi dostrzec swoje błędy i je naprawić. A one to potrafią. Najbardziej jednak podoba mi się w tej książce to, że niesie ona ze sobą bardzo pozytywne, dobre przesłanie. Że nigdy nie jest za późno na zmiany. I że zmiany nie wiążą się z czymś złym. Często wychodzą nam one na dobre.

Nie będę się dziś bardzo rozpisywać. Bo uważam, że nie ma takiej potrzeby. Wystarczy, że zerkniecie do tej książki i sami zobaczycie jaka jest fajna. Historie opisane w tej lekturze są bardzo ciepłe, ciekawe i mądre. Naładowują nas one optymizmem i pozytywną energią. Fajnie się je czyta. I naprawdę przygody tych dwóch dziewczynek zostają w naszej pamięci na długo. Podoba mi się także wydanie tej lektury. W tym temacie Wydawnictwo Literatura nigdy nie nie zawiodło. Nie ma tu co prawda wewnątrz żadnych ilustracji, ale dla młodzieży powyżej 16 roku życie nie są one do niczego potrzebne. Za to na pewno fajnym rozwiązaniem jest gruba i twarda okładka - takie rozwiązanie zawsze mnie cieszy, bo dzięki temu łatwiej utrzymać książkę w nienagannym stanie. A do tego książeczka ta jest lekka i poręczna. W sumie powiem tak. Nie mam naprawdę do czego się przyczepić. Ta książeczka bardzo mi się podoba. Polecam!

Ostatnio coś mniej czytam. Trochę z lenistwa, trochę z braku czasu. Ale gdy już chwycę po jakąś lekturę, ciężko mi się od niej oderwać. Czytam w każdej wolnej chwili. W wannie, w łóżku, podczas gotowania, sprzątania, a niekiedy nawet w pracy. Jak się uda ;) Bo ogólnie to ja jestem uzależniona od książek. Nawet trudno jest mi wskazać jakąś ulubioną tematykę. Czytam chyba...

"Powiem szczerze, że obydwie bohaterki przypadły mi do gustu, choć z zupełnie różnych powodów. Celina to ciepła, lecz bardzo nieśmiała dziewczyna. Może dlatego ją polubiłam i na każdym kroku jej kibicowałam. Nie chcę tutaj spojlerować, więc powiem tylko, że pewne zdarzenie, które wymagało od niej sporej dawki odwagi, najbardziej chwyciło mnie za serce i w pewien sposób wzruszyło."

http://www.bookparadise.pl/2017/10/jagodowe-niebo-katarzyna-ziemnicka.html

"Powiem szczerze, że obydwie bohaterki przypadły mi do gustu, choć z zupełnie różnych powodów. Celina to ciepła, lecz bardzo nieśmiała dziewczyna. Może dlatego ją polubiłam i na każdym kroku jej kibicowałam. Nie chcę tutaj spojlerować, więc powiem tylko, że pewne zdarzenie, które wymagało od niej sporej dawki odwagi, najbardziej chwyciło mnie za serce i w pewien sposób...

Książka zawiera dwa opowiadania, oba rozgrywają się wakacyjną porą. Bardzo przyjemnie się czytało. Szczególnie pierwsza opowieść zapadła mi w pamięć - jagodowe niebo.

Książka zawiera dwa opowiadania, oba rozgrywają się wakacyjną porą. Bardzo przyjemnie się czytało. Szczególnie pierwsza opowieść zapadła mi w pamięć - jagodowe niebo.