Phasma zostałą wprowadzona w filmach, nie wiadomo dlaczego. Może, żeby ktoś się odróżniał od zwykłych szturmowców. W tej książce, w końcu ją trochę lepiej poznajemy. Jej przeszłość, zachowanie, chęć przetrwania, to wszystko jest ciekawe i zgrabnie nam przedstawione. Dość prosta książka, którą łatwo się czyta i jest przyjemna w odbiorze.

Phasma zostałą wprowadzona w filmach, nie wiadomo dlaczego. Może, żeby ktoś się odróżniał od zwykłych szturmowców. W tej książce, w końcu ją trochę lepiej poznajemy. Jej przeszłość, zachowanie, chęć przetrwania, to wszystko jest ciekawe i zgrabnie nam przedstawione. Dość prosta książka, którą łatwo się czyta i jest przyjemna w odbiorze.

Postać, która była jedną z bardzo wielu porażek trylogii sequell (będących w sumie jedną wielką porażką),tu dostała naprawdę udaną książkę. Pozytywne zaskoczenie - sporo świeżości, autorka celowo ucieka od gwiezdnowojennych schematów - trochę jak w Mandalorianinie. I wypada to dobrze.

Postać, która była jedną z bardzo wielu porażek trylogii sequell (będących w sumie jedną wielką porażką),tu dostała naprawdę udaną książkę. Pozytywne zaskoczenie - sporo świeżości, autorka celowo ucieka od gwiezdnowojennych schematów - trochę jak w Mandalorianinie. I wypada to dobrze.

Phasma to książka "inna". Nawet po skończeniu nie wiem, co o niej myślę. Czego my tu nie mamy: Mad Max, Planet Hulk, Czarnobyl, postapo. Tylko mało Gwiezdnych Wojen w Gwiezdnych Wojnach. Narracja dwutorowa, też nie do końca udana, a co najgorsze - Phasma nie jest nawet główną bohaterką tej książki (co jednak sugerowałby tytuł).

Postać Kardynała całkiem zgrabna, ale bardzo niewiarygodna. Dodatkowo informacja, że jest to "wprowadzenie do SW: Ostatni Jedi", to już w ogóle jakiś żart (wiedząc ile czasu w filmie jest Phasma i jak kończy). Patrząc jak ukazany jest tutaj Armitage Hux, a jak skończył w Skywalker Odrodzenie, to czytałem ten wątek z drwiącym uśmieszkiem.

Konkludując: jako przygodówka całkiem niezła, choć za długa i momentami przegadana. Jako książka SW, no raczej słabo. Natomiast bardzo podoba mi się okładka.

Myślę, że gdyby była o te 70-90 stron krótsza, to miałbym o niej lepsze zdanie, natomiast jak w/w klimaty kogoś kręcą, to jak najbardziej polecam!

Phasma to książka "inna". Nawet po skończeniu nie wiem, co o niej myślę. Czego my tu nie mamy: Mad Max, Planet Hulk, Czarnobyl, postapo. Tylko mało Gwiezdnych Wojen w Gwiezdnych Wojnach. Narracja dwutorowa, też nie do końca udana, a co najgorsze - Phasma nie jest nawet główną bohaterką tej książki (co jednak sugerowałby tytuł).

Postać Kardynała całkiem zgrabna, ale bardzo...

Czy „Phasma” to dobra powieść? Nie w moim odczuciu.

Pierwszym co mnie uderzyło był bardzo przeciętny, bardzo niewymagający styl pisania. Dialogi biły po oczach sztucznością, a opisy nie porażały unikalnością.

Tu przechodzimy do fabuły, która wygląda nieznacznie tylko lepiej. Książkę możemy podzielić na dwie zasadnicze części, przeplatające się ze sobą poprzez różne rozdziały. O ile opowieść o ludzie Phasmy jest nawet ciekawa, o tyle akcja prowadzona na statku przyprawiała mnie o bardzo potężne zwątpienie poprzez reakcje bohaterów, zupełnie nieadekwatne do sytuacji, w jakiej się znajdowali – zwłaszcza w przypadku Vi.
Bohaterowie mają potencjał jako postacie, ale w powieści go nie rozwijają. Ich głębia pozostaje raczej w sferze domysłów czytelnika. Z całej grupy najlepiej wypada jeszcze Armitage Hux, chociaż poświęcono mu najwyżej dwie krótkie sceny.

Przeczytałam, ale od samej treści milej wspominam to, że podczas lektury dopisywała mi słoneczka pogoda i spędzałam czas w ogrodzie. Polecam tylko zagorzałym fanom Star Wars, jako uzupełnienie wiedzy o nowym kanonie.

Czy „Phasma” to dobra powieść? Nie w moim odczuciu.

Pierwszym co mnie uderzyło był bardzo przeciętny, bardzo niewymagający styl pisania. Dialogi biły po oczach sztucznością, a opisy nie porażały unikalnością.

Tu przechodzimy do fabuły, która wygląda nieznacznie tylko lepiej. Książkę możemy podzielić na dwie zasadnicze części, przeplatające się ze sobą poprzez różne...

Jedna z lepszych pozycji nowego kanonu jaką dane mi było czytać. Książka jest nietypowa bo utrzymana w klimatach postapo. Łatwo się domyśleć jak się zakończy jednak mimo to trzyma w napięciu. Mam nadzieję, że w książkowym kanonie SW znajdzie się jeszcze miejsce na tego typu zabawy formą jak phasma lub utracone gwiazdy.

Jedna z lepszych pozycji nowego kanonu jaką dane mi było czytać. Książka jest nietypowa bo utrzymana w klimatach postapo. Łatwo się domyśleć jak się zakończy jednak mimo to trzyma w napięciu. Mam nadzieję, że w książkowym kanonie SW znajdzie się jeszcze miejsce na tego typu zabawy formą jak phasma lub utracone gwiazdy.

Mówi o głównej bohaterce więcej niż wszystkie filmy i komiksy. Jednak jest przy tym tylko poprawna, przypomina trochę pod tym względem Tarkina, a sama postać Phasmy, mimo że wokół niej kręci się cała akcja, nie jest zbyt dogłębnie przeanalizowana, przedstawiona jakby pośrednio przez innych bohaterów. Pierwsza część książki dużo ciekawsza, wątek Kardynała już średni. Niektóre wątki naprawdę intrygujące, na przykład droidy, które wykształciły coś w rodzaju religii.

Mówi o głównej bohaterce więcej niż wszystkie filmy i komiksy. Jednak jest przy tym tylko poprawna, przypomina trochę pod tym względem Tarkina, a sama postać Phasmy, mimo że wokół niej kręci się cała akcja, nie jest zbyt dogłębnie przeanalizowana, przedstawiona jakby pośrednio przez innych bohaterów. Pierwsza część książki dużo ciekawsza, wątek Kardynała już średni....

Książkę się miło czyta, a historia jest przedstawiona w ciekawy sposób, który bardzo mi się podobał. Minusem jest to, że książka ma opowiadać o Phasmie, a bardziej interesował mnie wątek Vi i Kardynała. Szkoda, że nie ma podanych dalszych losów Siv i Kardynała. Jeżeli ciekawi cię przeszłość Phasmy to polecam, mimo tego, że książka jest mało "gwiezdnowojenna".

Książkę się miło czyta, a historia jest przedstawiona w ciekawy sposób, który bardzo mi się podobał. Minusem jest to, że książka ma opowiadać o Phasmie, a bardziej interesował mnie wątek Vi i Kardynała. Szkoda, że nie ma podanych dalszych losów Siv i Kardynała. Jeżeli ciekawi cię przeszłość Phasmy to polecam, mimo tego, że książka jest mało "gwiezdnowojenna".

Nudna i ciągnęła się, ale na koniec mocno wciągnęła.

Nudna i ciągnęła się, ale na koniec mocno wciągnęła.

Jedna z lepszych historii nowego kanonu. Aż szkoda, że tak mało Phasmy w filmach. Bardzo dobrze napisana, przyjemnie się czyta i wciąga.

Jedna z lepszych historii nowego kanonu. Aż szkoda, że tak mało Phasmy w filmach. Bardzo dobrze napisana, przyjemnie się czyta i wciąga.

Historia Phasmy, jak się nią stała... okej okej. To historia Kardynała zaciekawiła mnie bardziej.

Historia Phasmy, jak się nią stała... okej okej. To historia Kardynała zaciekawiła mnie bardziej.