Trudno jest zaprzeczyć tezie, iż kościół katolicki w takich krajach jak Polska ma niebywałe szczęście. I nie chodzi mi wcale o fakt, iż prokuratura nie ściga jego hierarchów za ukrywanie pedofili w sutannach, ani o to, że rozliczenie działalność Komisji Majątkowej, która zajmowała się rozdawnictwem nieruchomości państwowych za bezcen na rzecz tegoż kościoła, jest de facto i de iure niemożliwe. Nie chodzi też o szereg innych afer i przekrętów, których wyliczanie na tym miejscu nie ma sensu. Chodzi mianowicie o to, że jego wierni i pseudo wierni są tak mało oczytani i tak mało rozumują. Bo gdyby choćby jakaś ich część pokusiła się o sięgnięcie po, na przykład, książki księdza prof. Żywczyńskiego, to oczy ze zdumienia długo nie mogłyby się im zamknąć. Oczywiście, nie będąc naiwnym, zdaję sobie sprawę że nigdy tak się nie stanie. Ale gdyby jednak? Cóż takiego wyczytano by z "Kościoła i społeczeństwa pierwszych wieków"? Ano bardzo wiele, bardzo (z pozoru) kontrowersyjnych tez uczonego księdza. Otóż Żywczyński pisze, że "w gruncie rzeczy wszystkie najbardziej radykalne doktryny społeczne wyrosły w obrębie chrześcijaństwa. Komunizm pojawił się przecież jako doktryna także na tle chrześcijaństwa. I w pewnym sensie, chociaż się tego wszystkie oficjalne Kościoły wypierają, to jednak w prostej linii wywodzi się on właśnie z chrześcijaństwa". Następnie, odnosząc się do problemu niewolnictwa zauważa: "Mało tego, musimy w imię prawdy powiedzieć rzecz niesłychanie przykrą, że najdłużej trzymało się niewolnictwo w majątkach kościelnych. Wszędzie już zniesiono je, oczywiście nie z powodów jakichś światopoglądów chrześcijańskich, tylko dlatego, że się po prostu nie opłacało. Kościół zaś uparcie trzymał się niewolnictwa, nie chciał go znieść". O moralności zaś prawi takie niesłychane rzeczy: "Człowiek religijny powinien być moralny, nawet się mówi, że musi być moralny. Ale w życiu, w praktyce to nie jest tak. Religijność i moralność nie muszą iść ze sobą w parze". O przekształceniu się chrześcijaństwa w IV w. mówi natomiast: "Trzeba tolerować niemoralne lub mniej moralne postępowanie, bo inaczej nie miałoby się zwolenników. Religijność chrześcijańska stawała się coraz bardziej uznaniem pewnego systemu zdań pojęciowych i braniem udziału w nakazanych czynnościach kultowych, zaczął znikać tak istotny dotychczas element etyczny". Albo: "i właśnie wtedy Kościół wszedł na drogę, która mu miała zapewnić zwycięstwo. Wyłonił się problem występujący do dziś z całą ostrością: czy lepiej żeby katolików było niewielu, ale uczciwych, gorliwie przestrzegających zasady etycznej, czy też mniejszą wagę zwracać na etykę, byle wierzyli po katolicku. Kościół wybrał tę drugą drogę. Prąd rygorystyczny istniał nadal, ale był coraz słabszy". Oczywiście te kilka cytatów to tylko wierzchołek góry lodowej.
Można zadać pytanie, czy ksiądz prof. Żywczyński był w kościele piątą kolumną? Ależ zupełnie nie. Hierarchia doskonale wie o tym, o czym pisał Żywczyński. Po prostu poziom zakłamania i hipokryzji jest tam tak olbrzymi, i tak już wrósł w istotę tej organizacji, że "pieski mogą szczekać, a karawana jedzie dalej". Wiedziano i wie się ponadto bardzo dobrze, że ksiądz Żywczyński może sobie tam pisać co mu się podoba, a po jego książki sięgną nieliczni, i na pewno wśród nich nie znajdzie się wielu katolików. A zatem nie trzeba mu zamykać oficjalnie ust, tak jak to nieraz działo się po wypowiedziach znanych szerszej publice zakonników czy księży (np. niedawna sprawa Bonieckiego),ani wydalać go ze swojej organizacji. A więc jego książki nie znajdują się na szczęście na indeksie tych zakazanych, dlatego też można i warto po nie sięgać.

Trudno jest zaprzeczyć tezie, iż kościół katolicki w takich krajach jak Polska ma niebywałe szczęście. I nie chodzi mi wcale o fakt, iż prokuratura nie ściga jego hierarchów za ukrywanie pedofili w sutannach, ani o to, że rozliczenie działalność Komisji Majątkowej, która zajmowała się rozdawnictwem nieruchomości państwowych za bezcen na rzecz tegoż kościoła, jest de facto i...