Wraz z trzecim tomem mangi „Inspektor Akane Tsunemori”, jesteśmy na półmetku tego tytułu. Trochę mi smutno z tego powodu, bo wolałabym dłużej przyglądać się poczynaniom młodej pani inspektor, a tak muszę się zadowolić dosyć krótką historią. No cóż, nie ma co wybrzydzać, trzeba cieszyć się tym, co się dostało, w szczególności, że przed nami jeszcze trzy tomiki. Mam tylko nadzieję, że samo zakończenie będzie satysfakcjonujące i nie pozostawi po sobie niedosytu, ale tym to ja będę się martwić później. Mam jeszcze sporo czasu do tego momentu. Zajmijmy się obecną częścią, czy była równie satysfakcjonująca, co ta oznaczona numerem dwa?

Poddane plastynacji ofiary, okazują się być uczennicami Akademii Ousou. Wraz z pojawieniem się kolejnych ofiar egzekutor Kougami zostaje odsunięty od sprawy z uwagi na możliwy związek śledztwa ze sprawą eksponatów, w której to stracił podwładnego. Inspektor Akane również została odsunięta i ma za zadanie pilnować Kougamiego, by ten nie zrobił żadnego głupstwa. Mimo to oboje decydują się na dalsze samodzielne dochodzenie… oboje zbliżają się do rozwiązania tej zagadki! Lecz to, co z pozoru wydawało się proste, jest o wiele bardziej skomplikowane. To nie koniec tej sprawy!



„- Inspektor Tsunemori, proszę o pozwolenie na wyjście.
- Hę? Przecież muszę iść z panem!
- Więc zapraszam. Chyba mówiłem, że sprawę można badać na różne sposoby? Skoro nas odsunięto stwórzmy sytuację, w której trzeba będzie nas przywrócić.”


Jak można było się tego spodziewać, trzeci tomik również pochłania się z niesamowitym apetytem. Tym razem możemy uważniej przyjrzeć się całemu systemu Sybilli, zobaczyć jego niedociągnięcia, a to sprawia, że zaczynamy mieć wątpliwości. Pozostaje też kwestia tych bardziej szokujących i niesprawiedliwych wydarzeń, które budzą w nas pewnego rodzaju niezrozumienie, bo przecież… ach, nie mogę wam więcej na ten temat powiedzieć. O tym to musicie się sami przekonać, ale zapewniam, że ciężko patrzeć na takie sceny spokojnie, bo one aż się proszą o interwencje.


„Kiedy system Sybilli współistniał z systemem uniwersyteckim organizowano specjalne kursy dla detektywów Biura. Początkowo uważano, że kurs profesora jest najlepszy i kształci wybitnych absolwentów, ale pojawił się poważny problem. U niektórych uczniów odcień psych-passów zaczął mętnieć, a ich współczynnik zbrodni wzrastać. Przy dużej liczbie uczniów profesor nie mógł oceniać stanu psychicznego każdego z nich. Zajęcia jeden na jeden, takie jak dzisiejsze są bezpieczne. Poza tym trudno sprawić, żeby twój psycho-pass zmętniał.”


Sybilla, system, który miał zapewnić bezpieczeństwo każdemu obywatelowi. Przestępczość miała zostać wyeliminowana, a każdy potencjalny kryminalista odseparowany od społeczeństwa. I faktycznie wydawałoby się, że jest to innowacja, która się sprawdza. Tylko że społeczeństwo poddało się pełnej kontroli, nie potrafi samo decydować, ani myśleć bez pomocy komputera, bo po co się narażać na niebezpieczeństwo… system zadba, aby obywatel był w pełni bezpieczny i mógł normalnie funkcjonować. Przejrzysty psycho-pass stał się najważniejszą istotą życia, co nie raz prowadzi do tragicznych skutków. Lecz o tym głośno się nie mówi, te informacje pozostają bez echa, a tylko nieliczni wiedzą, że system posiada skutki uboczne.

Niektóre aspekty tej mangi powodują w naszych głowach natłok myśli. W szczególności, że w tym tomiku mamy wprowadzone bardziej filozoficzne wywody. Widzimy wszelkie konsekwencje, które musi ponosić rodzina utajonego kryminalisty i zmiany charakteru u takich osób. Takie drobne szczegóły pokazują, że cała fabuła ma jakieś głębsze dno. I tak wciąż się zastanawiam, czy te drobne detale, doprowadzą do czegoś większego, czy jednak wszystko pozostanie bez zmian. Taka nurtująca kwestia, która jak już wejdzie do głowy, to wciąż będzie zakrzątać myśli, nie pozwalając im spokojnie płynąć, póki nie przeczyta się do końca tej serii.

Można byłoby się spodziewać, że skoro to półmetek, to wątków zacznie ubywać, a nie przybywać. Jednak manga nie zwalnia swojego tempa, akcja wciąż się rozkręca, pozostawiając nas w nie małym osłupieniu. W szczególności, że pojawił się taki jeden mały aspekt, który miał wzbudzić naszą czujność, tylko czy moje podejrzenia, okażą się słuszne? Po tak zdawkowych informacjach jestem chyba gotowa na wszystko, co może się wydarzyć, a i tak pewnie zostanę zaskoczona. Cóż, mam też swoje typy, co do zakończenia tej serii… i jeśli mnie przeczucia nie mylą, to byłoby to bardzo przewidywalny i stereotypowy finał. Obym się myliła!



Moja ocena: 8/10

Wraz z trzecim tomem mangi „Inspektor Akane Tsunemori”, jesteśmy na półmetku tego tytułu. Trochę mi smutno z tego powodu, bo wolałabym dłużej przyglądać się poczynaniom młodej pani inspektor, a tak muszę się zadowolić dosyć krótką historią. No cóż, nie ma co wybrzydzać, trzeba cieszyć się tym, co się dostało, w szczególności, że przed nami jeszcze trzy tomiki. Mam tylko...