W trzecim tomie fantastycznej serii o Mercedes Thompson jest jeszcze mocniej, niebezpieczniej i dramatyczniej. Niektóre sprawy powinny być poza zasięgiem kojotów. Konsekwencje mogą być naprawdę straszne i tragiczne. Mercedes jest mechanikiem, która wychowała się wśród wilkołaków, obecnie zmaga się z miłością do dwóch dominujących samców alfa oraz problemami pradawnych istot, które mieszkają wśród zwykłych ludzi. Nagle musi spłacić dług zaciągnięty u swojego przyjaciela i pcha się w kolejne, wielkie kłopoty. Do wytropienia ma sprytnego mordercę, co wiążę się z poznaniem sekretów Uroczyska i Pradawnych. A czasami im więcej wiemy, tym gorzej dla nas...

Jestem pod wrażeniem – spodziewałam się kolejnej części pełnej przygód i miłosnych zawiłości, oczywiście ją dostałam, ale razem z przejmującą historią, która w niektórych momentach dosłownie mną wstrząsnęła. Mercedes wcześniej przyciągała kłopoty niczym magnes, tym razem tak też się stało, jednak nie wszystko poszło po jej myśli. Autorka zbudowała bohaterkę, która nie jest idealna, tylko popełnia błędy, źle ocenia sytuację i ludzi. Mercedes w „Pocałunku żelaza” musiała zmierzyć się z czymś okropnym, czymś, co pamiętać będzie do końca życia. Briggs idealnie ukazała psychologię postaci, analizując reakcję Mercedes, jej sposób myślenia oraz skomplikowaną politykę wilkołaków, która w większość kierowana jest przez instynkty i stare prawa. Może wydawać się Wam to nieco tajemnicze, ale jeśli przeczytacie końcówkę tej pozycji, to pewnie zgodzicie się ze mną w stu procentach.

Dla tych, którzy byli trochę zniecierpliwieni brakiem zdecydowania Mercedes, jeśli chodzi o Adama i Samuela, to w tej części ten miłosny trójkąt trochę się rozplątał. To duży krok naprzód i jestem bardzo ciekawa, jak Briggs poprowadzi romantyczne relacje w następnych tomach. Tym bardziej że w „Pocałunku żelaza” były one niczym sinusoida, a zakończenie całkowicie mnie zamurowało.

Briggs cały czas poprawia się pod względem stylu – jest lepiej, dialogi czyta się lekko, są naturalne, w szybkich momentach nie ma już chaosu, a akcja jest ładnie uporządkowana. „Pocałunek żelaza” wciąż ma niesamowity klimat, który tak bardzo uwielbiam w tej serii. Kocham to, jak Briggs ukazuje wilkołaków, ich życie i zasady funkcjonowania sfory. Poznajemy coraz więcej postaci, a przedstawiony świat rozszerza się również na inne stworzenia prosto z legend.

Mechanik zmieniająca się w kojota nie zawsze poradzi sobie sama, czasem musi zrzucić maskę niezależności i poprosić o pomoc. Ale jeśli tego nie zrobi, to może później nie udźwignąć konsekwencji. Mercedes cały czas się zmienia, dlatego kolejnym plusem jest obserwowanie metamorfozy bohaterki i jej psychiki. Lubię ten tom, jest bardziej dojrzały i ukazuje świat fantasty w nieco czarniejszych barwach.

Jeśli przeczytaliście poprzednie części, to koniecznie sięgnijcie po „Pocałunek żelaza”! Briggs trzyma poziom i jeszcze bardziej podnosi sobie poprzeczkę. Mroczne momenty, pradawne stworzenia, które wywołają u Was ciarki i wojownicza kobieta, mająca za broń klucz francuski – „Pocałunek żelaza” niesamowicie wciąga i nie chce wypuścić!

Gabriela Rutana