Bawiłam sie wyśmienicie - lekka, doskonale zabawna i zaskakująco prawdziwa opowieśc o przyjaźni, która potrafi dopaść z zaskoczenia i przeznaczeniu zdolnemu zagmatwać, każdą sytuację. Polecam

Bawiłam sie wyśmienicie - lekka, doskonale zabawna i zaskakująco prawdziwa opowieśc o przyjaźni, która potrafi dopaść z zaskoczenia i przeznaczeniu zdolnemu zagmatwać, każdą sytuację. Polecam

Wszystko zaczyna wracać do normy po wydarzeniach z drugiego tomu, jednak... nie na długo. Król ma spory problem osobisty, Olga zaczyna myśleć o swoim związku na poważnie, a Passionario zachowuje się coraz bardziej lekkomyślnie... Do tego Mafiej nie jest już tym samym elfem z początku historii.
Trzeci tom podobał mi się do tej pory najbardziej. Postaci zostają jeszcze bardziej rozwinięte, dowiadujemy się o nich coraz więcej rzeczy, pewne tajemnice zostają ujawnione i układanka zaczyna się układać... Do czasu, aż pojawią się przed nami nowe tajemnice i intrygi.
Mamy sporo humoru, przekomarzania się, widzimy nowe relacje pomiędzy różnymi bohaterami, a świat przedstawiony zaczyna się coraz bardziej rozwijać, poszerzać. Tom wydał mi się bardzo ciekawy i wciągający. Jednak ta końcówka... tak się po prostu nie robi! Cóż... nic tylko sięgać po kolejny tom.

Wszystko zaczyna wracać do normy po wydarzeniach z drugiego tomu, jednak... nie na długo. Król ma spory problem osobisty, Olga zaczyna myśleć o swoim związku na poważnie, a Passionario zachowuje się coraz bardziej lekkomyślnie... Do tego Mafiej nie jest już tym samym elfem z początku historii.
Trzeci tom podobał mi się do tej pory najbardziej. Postaci zostają jeszcze...

Jeden z najlepszych serii fantasty/science fiction, jakie czytałam.

Jeden z najlepszych serii fantasty/science fiction, jakie czytałam.

Czekam niecierpliwie na następne tomy

Czekam niecierpliwie na następne tomy

Ach, jak ja ich wszystkich polubiłam. Jedyną trudność mam w ustaleniu kogo bardziej.
Oprócz świetnych bohaterów jest cudnie zarysowany świat, mnogość wątków i szczęśliwe rozwiązania wszelkich kłopotów.
Choć zakończenie tego tomu jest raczej …. hm. Mam nadzieję, że w kolejnym się wyjaśni i znowu będę szczęśliwa w królestwie Ortanu.

Ach, jak ja ich wszystkich polubiłam. Jedyną trudność mam w ustaleniu kogo bardziej.
Oprócz świetnych bohaterów jest cudnie zarysowany świat, mnogość wątków i szczęśliwe rozwiązania wszelkich kłopotów.
Choć zakończenie tego tomu jest raczej …. hm. Mam nadzieję, że w kolejnym się wyjaśni i znowu będę szczęśliwa w królestwie Ortanu.

Tak! Jeszcze więcej elfów! I do tego jeden nawet czystej krwi. Houlian rządzi! Coś mi się wydaje, że wolałabym, żeby akcja w ogóle przeniosła się do królestwa elfów, dopiero byłoby wesoło :) Ale i tak jest super. Nareszcie trafiłam na autorkę, która ukazuje elfy tak jak trzeba. Bo nawet u Olgi Gromyko najbardziej "elfopodobny" był wampir, a do prawdziwych elfów jakoś serca nie miała. To już przesądzone, że zamówię sobie parę tomów Pankiejewej po rosyjsku. Bo coś mi się zdaje, że na tłumaczenie nie ma już co czekać.

Tak! Jeszcze więcej elfów! I do tego jeden nawet czystej krwi. Houlian rządzi! Coś mi się wydaje, że wolałabym, żeby akcja w ogóle przeniosła się do królestwa elfów, dopiero byłoby wesoło :) Ale i tak jest super. Nareszcie trafiłam na autorkę, która ukazuje elfy tak jak trzeba. Bo nawet u Olgi Gromyko najbardziej "elfopodobny" był wampir, a do prawdziwych elfów jakoś serca...

Mam dziwne wrażenie, że kolejne tomy Kronik dziwnego królestwa czytają się same. Kocham humor autorki, która wplata go w wątki: obyczajowe, polityczne i fantastyczne. Ten tom, to część króla Szellara, który podejmuje poważne próby wypełnienia swojego obowiązku wobec dynastii i przerażonego perspektywą nałożenia korony kuzyna Elmara. Wszyscy się trochę o króla martwią, ale ubaw mają przedni, oglądając jego zaloty. Przyjaciele chcą pomóc, ale boją się zaszkodzić. Mafiej dorasta. Mistralijczycy bezskutecznie chcą zachować anonimowość i unikają dociekliwego monarchy. Olga szuka „bardowej/bardziej” drogi, a Żak poprawia wszystkim i tak dobry humor. Dramatyczne momenty są i smuteczek też w serduchu zagości. Kocham wyobraźnię i lekkie pióro Oksany Pankiejewej. Dobra zabawa na całego!

Mam dziwne wrażenie, że kolejne tomy Kronik dziwnego królestwa czytają się same. Kocham humor autorki, która wplata go w wątki: obyczajowe, polityczne i fantastyczne. Ten tom, to część króla Szellara, który podejmuje poważne próby wypełnienia swojego obowiązku wobec dynastii i przerażonego perspektywą nałożenia korony kuzyna Elmara. Wszyscy się trochę o króla martwią, ale...

Można kochać ten cykl za wyrazistych bohaterów, rozbudowane dialogi, świat przedstawiony i wyjątkowy humor. Osobiście kocham księcia Mafieja i domagam się go więcej w kolejnych cyklach. Młody niesforny elf to moja ulubiona postać.

Można nienawidzić tego cyklu za retardacje, dłużyzny dialogowe, nikłe opisy akcji i pomijanie opisywania kluczowych wątków, o których czytelnik dowiaduje się dopiero z dialogów postaci. Zwłaszcza ostatni element można wyprowadzić z równowagi świętego.

Książka warta przeczytania, jeśli ktoś lubi fantastykę, telenowele, alkohol i faje.

Można kochać ten cykl za wyrazistych bohaterów, rozbudowane dialogi, świat przedstawiony i wyjątkowy humor. Osobiście kocham księcia Mafieja i domagam się go więcej w kolejnych cyklach. Młody niesforny elf to moja ulubiona postać.

Można nienawidzić tego cyklu za retardacje, dłużyzny dialogowe, nikłe opisy akcji i pomijanie opisywania kluczowych wątków, o których czytelnik...

Ta książka to połączenie bardzo dobrego fantasy z niezłym romansem.
Król Szellar do późnej młodości nie potrafił się uśmiechać, płakać czy się złościć. Ale dopiero jako dorosły człowiek nauczył się czym jest przerażenie. Lek wzbudziła w nim możliwość utraty ukochanej. Teraz próbuje oszukać przeznaczenie. Kibicują mu w tym przyjaciele z równoległego świata, kuzyn który nie chce być królem i młody elfi mag.Oprócz głównego wątku jest masa intryg politycznych i dworskich, pobocznych wątków. Wszystkie są ciekawe, wciągają i mocno bawią. Świetna lektura na czas epidemii, pozwala się zrelaksować i pośmiać.

Ta książka to połączenie bardzo dobrego fantasy z niezłym romansem.
Król Szellar do późnej młodości nie potrafił się uśmiechać, płakać czy się złościć. Ale dopiero jako dorosły człowiek nauczył się czym jest przerażenie. Lek wzbudziła w nim możliwość utraty ukochanej. Teraz próbuje oszukać przeznaczenie. Kibicują mu w tym przyjaciele z równoległego świata, kuzyn który nie...

Świetna seria a zakończenie tej konkretnej książki.... Wow. Poczucie humoru, postacie z różnych stron (i ci "dobrzy i źli),wszystko razem się zazębia...

Świetna seria a zakończenie tej konkretnej książki.... Wow. Poczucie humoru, postacie z różnych stron (i ci "dobrzy i źli),wszystko razem się zazębia...