Najlepsi przyjaciele Lula i Rory są outsiderami, którzy najlepiej czują się w swoim towarzystwie. Wcale nie odczuwają potrzeby kontaktu ze swoimi rówieśnikami, w zupełności wystarcza im wzajemna obecność. Łączy ich zamiłowanie do „Autostopem przez galaktykę” i bziczek na punkcie serialu „ Z Archiwum X”, który mogliby namiętnie oglądać całymi dniami. Zarówno Rory’ego, jak i Lulę łączy trudna sytuacja rodzinna. Jego matka ma problem z alkoholem, a jej matka opuściła przed laty córkę, pozostawiając po sobie jedynie kilka książek o aktorstwie. Dziewczyna jest święcie przekonana, że wiedzą o sobie wszystko, do czasu aż Rory informuję ją o swoim awansie do szkolnej drużyny futbolowej i swoim romansie z dużo starszym do siebie szefem, Andym. Jest to druzgocąca wiadomość dla Luli, która zaczynała myśleć, że czuje do chłopaka coś więcej. Lula w emocjonalnej gorączce i poczuciu zagubienia, zostawia dziadków i wyrusza na poszukiwanie matki.
Gdy tylko mój wzrok przyciągnęła przepiękna okładka i opis zwiastujący interesującą lekturą, wiedziałam, że prędzej czy później ta książka będzie musiała zagościć na moim regale. Z ekscytacją wyczekiwałam na ten moment i teraz, po jej przeczytaniu jestem trochę zawiedziona. Jednak myślę, że gdyby nie moje zbytnie napalenie się na tę pozycję i wygórowane oczekiwania, to moja ocena wypadłaby pozytywniej.
Jeżeli chodzi o treść, to wypada ona całkiem dobrze. Pojawia się kilka nieschematycznych sytuacji, co było lekkim powiewem świeżości. Ogólny zarys fabuły zapowiadał się ciekawie, jednak źle poprowadzony przez autorkę nie wciągnął mnie na tyle, na ile się spodziewałam. Gdy powoli zagłębiałam się w lekturę, skutecznie zaczynały mnie odstręczać przedłużające się opisy, które zapełniały tekst zbędnymi informacjami. Za to niektóre wątki nie były dostatecznie rozwinięte.
O wiele bardziej przypadła mi do gustu część prowadzona przez Rory’ego, która została zupełnie niespodziewane urwana w połowie i zastąpiona Lulą. Zdezorientowana tym nagłym przeskokiem o kilka miesięcy, potrzebowałam chwili, żeby się odnaleźć. Ta nowina nie wzbudziła we mnie entuzjazmu, gdyż bohaterka zdążyła mnie do siebie zniechęcić. Odznaczała się irytującym przekonaniem o swojej wyjątkowości i rozpaczliwymi próbami zwrócenia na siebie uwagi. Egoistyczna i zadufana w sobie, często podejmowała wprost irracjonalne decyzje, a jej narracja przepełniona była bezsensownymi i męczącymi rozważaniami. Z ledwością przebrnęłam przez resztę książki. Uważam, że tą zmianą autorka strzeliła sobie w kolano.
Mimo tych mankamentów książkę czytało się dość szybko dzięki prostemu stylowi autorki. Zakończenie nie jest trudne do odgadnięcia, ale nie jest to kryminał, w którym byśmy oczekiwali trudnego do rozwikłania końca.

.

Najlepsi przyjaciele Lula i Rory są outsiderami, którzy najlepiej czują się w swoim towarzystwie. Wcale nie odczuwają potrzeby kontaktu ze swoimi rówieśnikami, w zupełności wystarcza im wzajemna obecność. Łączy ich zamiłowanie do „Autostopem przez galaktykę” i bziczek na punkcie serialu „ Z Archiwum X”, który mogliby namiętnie oglądać całymi dniami. Zarówno Rory’ego, jak i...