"To już wasza sprawa, na co trwonicie czas i pieniądze. Ja sobie poczytam, bo życie jest krótkie" (Sempere w Grze Anioła)

"Gra anioła" na pewno spodoba się każdemu miłośnikowi książek, gdyż temat książki jest tu wszechobecny, a sam bohater jest pisarzem. Historia dzieje się w Barcelonie, jednak Barcelona z książki Zafona niczym nie przypomina słonecznych ulic znanych z prospektów turystycznych. W Grze Anioła słońce chowa się za ciężkimi chmurami, gęsty deszcz pada na bruk małych, brudnych uliczek a burzowe niebo o zmierzchu przypomina barwą krew. Nawet kiedy nie pada, miasto spowija gęsta mgła. Barcelona nie jest słoneczną metropolią ale nekropolią, miastem przeklętym. Według mnie ta odmalowana przez autora niesamowita, gotycka atmosfera jest najlepszym elementem książki.
Natomiast sama fabuła, chociaż zapowiada się ciekawie, w miarę czytania staje się coraz bardziej zagmatwana. Sam bohater często gubi się w swojej własnej historii. Nie wie, czy to co się z nim dzieje to rzeczywistość czy jedynie ułuda. A co dopiero czytelnik... Poszczególne wątki rozwijają się w dziwny (udziwniony) sposób, czasami niezgodny z charakterem bohaterów (Isabella), jakby stopniowo wymykały się spod kontroli autora i zaczynały żyć swoim własnym życiem.
Chociaż "Cień wiatru" bardziej mi się podobał, "Grę anioła" również warto przeczytać, chociażby dla jej gotyckiej, sugestywnie odmalowanej, mglisto-deszczowej atmosfery.

"To już wasza sprawa, na co trwonicie czas i pieniądze. Ja sobie poczytam, bo życie jest krótkie" (Sempere w Grze Anioła)

"Gra anioła" na pewno spodoba się każdemu miłośnikowi książek, gdyż temat książki jest tu wszechobecny, a sam bohater jest pisarzem. Historia dzieje się w Barcelonie, jednak Barcelona z książki Zafona niczym nie przypomina słonecznych ulic znanych z...