Wspaniała kontynuacja i niezwykła powieść, ale dość niepokojąca – i chyba przez to trudna.

„Grę anioła” można interpretować na wiele sposobów. Czy gra anioła to taniec śmierci, która przypadkowo trafia w ludzi? Czy gra anioła - to właściwie gra natchnienia, inspiracji, mocy twórczej, które czasami ogarniają ludzi i nakazują im tworzyć, pisać, grać, malować? Czy może to gra wyborów, którymi los obdarza ludzi, i kiedy tylko od nas zależy, czy wykorzystamy dane szanse w całości czy też nie, czy zaprzedamy własny talent czy też nie, czy zdradzimy swoje wielkie nadzieje czy też nie?

Cała powieść to wielki hołd dla epoki romantyzmu – dlatego wszyscy, którzy kochają romantyzm, powinni uznać ją za arcydzieło:). Wyobraźnia bez granic; uczucia tętniące skrajnością; wielka, jedyna, wieczna, idealna, nieosiągalna miłość; ocieranie się o magię i fantastykę; tajemnica z przeszłości i dziwne zbiegi okoliczności; sny, symbole i mistycyzm, przerażające domy z groźną historią; studium szaleństwa i swoisty pakt z diabłem; wreszcie bohaterowie indywidualiści, którzy zawsze idą pod prąd - wszystko bardzo mnie ujmowało, czytałam z zachwytem, połączonym z dużym niepokojem, a czasami przerażeniem. Romantyzm to epoka tragiczna, ale która umie oddziaływać na uczucia. Mimo przekroczenia granicy magii i fantastyki, była to powieść okrutna i bardzo smutna.

Ale powieść to także wymieszanie eseju religijnego i filozoficznego z interesującą historią kryminalną z przeszłości, która rzutuje na teraźniejszość.

Motyw mentorów i uczniów, przenikający całą powieść - Vidal i David, Sampere i David, David i Izabella - był cudowny. Pomyślałam wtedy – jak wiele w naszym życiu zależy od ludzi, którzy nas kształtują, których opinie na początku wchłaniamy jak własne, gdy jeszcze sami nic nie wiemy. To rodzaj uczucia, który z braku innego określenia można nazwać miłością, ale który jednak ma inną moc niż miłość.

I jeszcze pomyślałam - kiedy mówimy o zwykłych przypadkach w naszym życiu – dlaczego nie uznajemy ich za momenty magii? Bo jest to zbyt wydumane?, zbyt nieprawdopodobne?, zbyt śmieszne?

PS. Po jej zakończeniu, muszę przeczytać Biblię i "Wielkie nadzieje" Dickensa:) - znowu aluzje literackie nie dawały mi spokoju:)

Wspaniała kontynuacja i niezwykła powieść, ale dość niepokojąca – i chyba przez to trudna.

„Grę anioła” można interpretować na wiele sposobów. Czy gra anioła to taniec śmierci, która przypadkowo trafia w ludzi? Czy gra anioła - to właściwie gra natchnienia, inspiracji, mocy twórczej, które czasami ogarniają ludzi i nakazują im tworzyć, pisać, grać, malować? Czy może to...