Babunia Jagódka nie jest zwykłą kobietą. Nie jest to też jednak typowa stara wiedźma - zna zaklęcie "piękna i młoda" i używając go taka właśnie się staje. Lubi sobie polatać na drewnianej sztachecie, dobrze zjeść, czasem popić i pofiglować w towarzystwie płci przeciwnej. I bynajmniej przynależność do rasy ludzkiej wcale nie jest koniecznym warunkiem. Ale Babunia Jagódka nie jest złą czarownicą. Troszczy się o wilżyńską społeczność, pomaga jak tylko może, spełnia życzenia. Ano właśnie... Z przytoczonego powyżej opisu na okładce dowiedziałam się, że jest to historia świata, w którym nie ma nic groźnego niż własne, na dodatek spełniające się życzenia. Pomyślałam, że to tylko taki ładny chwyt literacko-marketingowy. I trzeba przyznać, że pozytywnie się zdziwiłam.

Opis z okładki oddaje sedno powieści Anny Brzezińskiej trafnie, jak rzadko kiedy. Jest przecież takie znane powiedzonko - Uważaj, czego sobie życzysz, bo a nuż się spełni. W Wilżyńskiej Dolinie życzenia się spełniają. To piękne i zarazem straszne, bo w życiu - a już tym bardziej u Babuni Jagódki - nie ma nic za darmo. Książka składa się z kilku rozdziałów, z których każdy mógłby być w gruncie rzeczy odrębnym opowiadaniem. I po dokładnym przyjrzeniu widzimy, że każdy taki rozdział to jeden człowiek i jedno spełnione życzenie, wraz z całym dobrodziejstwem inwentarza, a więc zapłatą i konsekwencjami. Dopiero tak rozdziały te składają się w całość, w ciąg wydarzeń połączony nie tylko związkami chronologicznymi, ale przede wszystkim przyczynowo-skutkowymi.

Czy każdy z nas wie tak naprawdę, co jest dla niego dobre? Czy mieszkańcy Wilżyńskiej Doliny to wiedzą? Czy prosząc o lepszy los nie sprowadzamy na siebie jeszcze gorszego? Czy można uniknąć przeznaczenia? Czy spełnione życzenie jednej osoby szkodzi innej? Jakie konsekwencje nasze decyzje, czyny i działania będę miały na nas samych, na innych, a może i na cały świat za kilka dni, miesięcy, lat? I wreszcie pytanie za sto punktów - czy opowieść o losach Babuni Jagódki odpowiada na te pytania czy dopiero je stawia?

Mówiąc krótko "Opowieści z Wilżyńskiej Doliny" to kawałek dobrej fantastyki, niezwykle błyskotliwej, zabawnej, lecz i nostalgicznej, pobudzającej do refleksji. Gorąco polecam tym, dla których fantastyka, szczególnie polska, to nie "czarna magia" :)

Babunia Jagódka nie jest zwykłą kobietą. Nie jest to też jednak typowa stara wiedźma - zna zaklęcie "piękna i młoda" i używając go taka właśnie się staje. Lubi sobie polatać na drewnianej sztachecie, dobrze zjeść, czasem popić i pofiglować w towarzystwie płci przeciwnej. I bynajmniej przynależność do rasy ludzkiej wcale nie jest koniecznym warunkiem. Ale Babunia Jagódka...