Wiele książek dla młodzieży przedstawia bohaterów s supermocami, którzy używają swoich niezwykłych zdolności do ratowania świata przed złem. I zawsze im się udaje. Ja uważam, że jeśli bohaterem jest ktoś do bólu niezwykły, to książka jest po prostu nudna, to żadna sztuka zrobić bohatera z kogoś nadzwyczajnego; tutaj postacie nie są superbohaterami, choć mają supermoce. Sztuką jest zrobić z kogoś zwykłego bohatera.

W GONE:ZNIKNĘLI znikają dorośli. Ileż to ja razy zastanawiałam się jak wyglądałby nasz świat bez dorosłych. Wydawało mi się, że byłoby fantastycznie, żadnych reguł, zasad, przymusu. Ale ta książka uświadomiła mnie w bardzo bezpośredni sposób, że chyba wcale nie byłoby tak różowo bez rodziców, lekarzy, kucharzy, strażaków. A dzieciaki latałyby tam i z powrotem wymachując nożami i wprowadzając chaos. Niezbyt ciekawa perspektywa.

Miłą odmianą jest to, że głównym bohaterem nie jest jakaś zakompleksiona nastolatka, jak to ostatnio (za)często bywa.

Język nie zwalił mnie z nóg, ale jest dość prosty i łatwo zrozumieć o co chodzi. Za to postacie mnie zaskoczyły! W pozytywny sposób. Bardzo się cieszę, że bohaterowie mają dwa oblicza, to dobre i złe, nie są przesłodzone, mają problemy, ale w razie potrzeby stają ramię w ramię. Bardzo miła odmiana po kiczowatych "bestsellerach".
Akcja toczy się szybko, momentami nieco zbyt szybko, ale da się za nią nadążyć.

Mogłabym napisać, że książka jest nudna i wiem, co będzie dalej, ale skłamałabym, bo nie mam nawet podejrzeń. Kończąc: polecam książkę, nie tylko na nudne wieczory, bo akurat tę książkę czyta się przyjemnie o każdej porze.

Wiele książek dla młodzieży przedstawia bohaterów s supermocami, którzy używają swoich niezwykłych zdolności do ratowania świata przed złem. I zawsze im się udaje. Ja uważam, że jeśli bohaterem jest ktoś do bólu niezwykły, to książka jest po prostu nudna, to żadna sztuka zrobić bohatera z kogoś nadzwyczajnego; tutaj postacie nie są superbohaterami, choć mają supermoce....