"Bieguni" to odważne założenie: To w podróży naprawdę żyjemy, przystając pozwalamy, by to co zdobyliśmy gdzieś wsiąkało. Olga Tokarczuk udawania tą zaskakującą tezę poprzez wiele krzyżujących się historii. Każdy bohater jedzie swoją drogą, ale w końcu musi wjechać na autostradę i spotkać się z innymi. Jesteśmy, jak milion świateł na jednym niebie, kiedyś musimy się zauważyć. "Bieguni" to książka pełna strzępów historii, czyjegoś życia, poskładana, posklejana i nagle gra całość.

Jestem pod wrażeniem kunsztu pisarskiego Pani Olgi, bierze nas w swoje ręce, w ręce swojego świata i buja nas, dopóki nie wpadniemy sami. I mimo, że świata widziałam mało, a co tam całe wybrzeże Polskie. Co roku inne miejsce, ale ten sam widok. Dopóki nie wyjechałam dalej, ludzie i ich inne zachowanie, obcość, a zarazem...co to za obcość? Mamy w sobie to samo, co nas różni? Grupa krwi? Dopiero wtedy zachłysnęłam się światem i chce go więcej. Kupno apartamentu nad morzem? I wyjazd co roku w te samo miejsce? Nie, to nie dla mnie. Wprawia mnie to w sen, z którego nie wiem, że mogę się obudzić. Sama składam historię ludzi poznanych przezemnie i podaje dalej, jak perełkę. Dlatego, gdy bohaterka opowiada o współpasażerach - nagle wyobraziłam sobie, że to w pewien sposób kolekcjonerstwo. W końcu ci ludzie mignęli jej w życiu, ale ona ich wspomina pamięta.

Może tak to jest, że podróże nosimy w sobie całe życie. Cykamy zdjęcia, łapiemy chwilę i przeżywamy je całe życie. Więc, czy można żyć na prawdę wspominając swoje podróżne sukcesy, zamiast je powielać?

Co dziwne - nie spotykamy się w tej książce z wartościowaniem podróży. Pielgrzymka do Częstochowy, nie jest lepsza od podróży na każdą kamienistą plażę Europy. A nawet... podróż myślami po kartkach książki, czy podróż do naszego wnętrza jest równie ważna, jak wbicie flagi w szczyt. Tylko musimy iść, nie pędzić, nie zdobywać, dążyć.

Tą książkę się czyta z olśnieniem i okrzykiem na ustach: "Tak jest rzeczywiście jest... Czemu ja na to nie wpadłam sama?"

"Bieguni" to odważne założenie: To w podróży naprawdę żyjemy, przystając pozwalamy, by to co zdobyliśmy gdzieś wsiąkało. Olga Tokarczuk udawania tą zaskakującą tezę poprzez wiele krzyżujących się historii. Każdy bohater jedzie swoją drogą, ale w końcu musi wjechać na autostradę i spotkać się z innymi. Jesteśmy, jak milion świateł na jednym niebie, kiedyś musimy się...