"Niebo nad portem miało barwę ekranu monitora nastrojonego na nie istniejący kanał." (1) Cytat - legenda. Praktycznie każdy, kto choć trochę interesuje się literaturą światową kojarzy ten fragment. Fragment otwierający książkę uważaną za matkę cyberpunku, popularyzację hackingu i wizji komputerów osobistych.

"Neuromancer" ukazał się w 1984 roku i od razu narobił zamieszania. Autor przedstawia w niej świat przyszłości, gdzie rządzą korporacje a ludzie mają ciała modyfikowane mechanicznie. Technologia jest wszechobecna i penetruje każdy aspekt życia. Brzmi znajomo? Tak, to co przedstawił tu Gibson stało się podłożem i inspiracją dla kolejnych pokoleń twórców parających się odłamem science-fiction dumnie zwanym cyberpunkiem.

Książka opowiada o hakerze imieniem Case. Niegdyś gwiazda swej branży, po dokonaniu jednej złej decyzji zleceniodawcy w akcje zemsty zredukowali go do podrzędnego, na wpół martwego kolesia, który za odpowiednią cenę zrobi wszystko. Na szczęście, mimo odebrania zdolności fizycznych, nie zabrali mu talentu, który okazuje się, mimo totalnego zepsucia świata, być nadal w cenie. Bohaterem zaczyna interesować się Armitage, który na poczet współpracy zleca operacje przywracającą Case'a do dawnej świetności. Jednak nie ma róży bez kolców i dobroczyńca od razu informuje go, że w przypadku niesubordynacji, smycz w postaci worków z neurotoksyną zdegraduje go momentalnie do kaleki, jakim był jeszcze kilka godzin temu. Prócz pięknie pachnącej pracy w cyberprzestrzeni, Henry'ego interesuje jeszcze coś. Kobieta - Molly.

Nietrudno się domyślić, że wywiąże się romans. Ale to najmniejszy z ich problemów, bo szybko zacznie okazywać się, że Armitage nie jest do końca tym, za kogo się podaje, a całą operacją steruje ktoś znacznie potężniejszy. Od momentu, w którym bohaterowie odkryją ten fakt, historia zaczyna toczyć się dwutorowo. Z jednej strony jest operacja do której oboje zostali zatrudnieni, z drugiej prywatne śledztwo mające na celu dotarcie do ich prawdziwych mocodawców.

Fabuła jest napisana bardzo dobrze, nie ma dłużyzn, za to akcja jest bardzo wartka i nie pozwala oderwać się od książki. Bohaterowie, co osobiście uwielbiam we wszystkich mediach, często zmieniają miejsca pobytu (bynajmniej nie są to zmiany mieszkania, a kraju), w żadnym nie są dłużej niż to konieczne, jednakże każda wizyta jest bardzo ważna i niesie ze sobą ciekawe wydarzenia i postaci.

Powieść, co niezmiernie cieszy, przetrwała próbę czasu całkiem nieźle. W sci-fi prawie trzydzieści lat to szmat czasu, ale gatunek wykreowany przez Gibsona okazał się dla jego kontynuatorów tak idealny, że postanowili praktycznie go nie zmieniać. Dlatego nietrudno w dzisiejszych tworach znaleźć sztuczne inteligencje, wszczepy czy japońskich cichych zabójców.

"Neuromancer" dostarcza wielu informacji na temat genialnego gatunku, jakim jest cyberpunk. Jest to świetna pozycja zarówno dla tych zaczynających przygodę z tym odłamem fantastyki naukowej, jak i dla tych zaprawionych. Świetnie jest zobaczyć, jak to się wszystko zaczęło i skąd garściami czerpali choćby twórcy "Matriksa".

(1) - "Neuromancer", William Gibson, tłum. Piotr W. Cholewa (wyd. Zysk i s-ka, Poznań 1996, 1999)

Oryginalnie tekst ukazał się na moim blogu - tomek.buszewski.com

"Niebo nad portem miało barwę ekranu monitora nastrojonego na nie istniejący kanał." (1) Cytat - legenda. Praktycznie każdy, kto choć trochę interesuje się literaturą światową kojarzy ten fragment. Fragment otwierający książkę uważaną za matkę cyberpunku, popularyzację hackingu i wizji komputerów osobistych.

"Neuromancer" ukazał się w 1984 roku i od razu narobił...